ภายในขบวนรถไฟ TRA ที่มุ่งหน้าไปยังไทเป  โดยมีสถานีปลายทางเป็น Taoyuan นั้น  ผู้คนแน่นขนัดไม่ต่างจาก BTS ในชั่วโมงเร่งด่วน

เรายังโชคดีกว่าคนอีกหลายคนที่ยังได้นั่ง  บางคนถึงกับทนไม่ไหวทิ้งตัวลงบนพื้นขบวนโดยไม่สนใจสายตาผู้คนรอบข้างแม้แต่นิดเดียว

ระหว่างทางรถจอดหลายสถานี  แถมยังจอดนาน  ท่าทางจะเป็น Local Train แน่นอน

เท่าที่จำได้  เราใช้เวลาประมาณชั่วโมงเศษ ๆ ในการเดินทางจาก Houtong มาถึง Taipei Main Station  เรายังไม่อยากกลับห้องพักเท่าไหร่  แม้จะเพลียแดดแต่หลังจากได้อาหารเย็นชุดใหญ่ก็คิดว่าเรี่ยวแรงยังมีเหลือจึงเปลี่ยนขบวนรถไปขึ้นสายสีน้ำเงินเพื่อมุ่งหน้าไปยัง Ximen 

Ximending ในความทรงจำของเราคือร้านซีดีกับโรงหนัง

2 ปีก่อนเราได้ประสบการณ์ดูหนังครั้งแรกในต่างประเทศที่ Wonderful Theater ซึ่งเป็นโรงภาพยนตร์ที่ตั้งอยู่ตึกเดียวกับ H&M ที่ใครผ่านไปผ่านมาก็ต้องเห็นยามออกมาจากสถานี ximen ไม่ว่าจะออกมาทางประตู 6 หรือ ประตู 1 ก็ตาม

เราตั้งใจว่าจะแวะไปดูตรงโรงหนังสักหน่อย  แต่เนื่องจากเราเดินออกมาทางประตู 1 (มั้งนะ) ที่เป็นประตูที่ใกล้กับ Red Brick Warehouse เราเลยมุ่งหน้าไปยังร้าน CD ก่อน

ร้านนี้ในกูเกิลแมพลงเอาไว้ว่า Music House แต่เราเคยให้เพื่อนอ่านภาษาจีนบนถุงของร้านอ่านได้ว่า 澤龍 (Zé lóng) ซึ่งเคยเขียนถึงไปนิดหน่อยใน ไต้หวันเที่ยวที่ 1 แต่ดันเขียนได้แค่ครึ่งทางเลยยังไม่ได้เล่าส่วนหลังเกี่ยวกับร้าน CD ร้านนี้  งั้นขอเล่าไว้ตรงนี้เลยแล้วกัน

ครั้งแรกที่เรามา  คือตอนธันวาคม 2016  เรามาที่ร้านนี้ตั้งแต่วันแรกของทริป  ตั้งใจมาหาดีวีดีคอนเสิร์ตตามที่เพื่อนฝากซื้อ  พนักงานขายหรือเขาเป็นเจ้าของร้านเราก็ไม่แน่ใจเป็นชายหญิงค่อนข้างสูงอายุ  เรากับเพื่อนเรียกกันเองว่าลุงกับป้า  ซึ่งวัยก็น่าจะไล่ ๆ กับพ่อแม่เราหรืออาจจะแก่กว่าหน่อยนึง  เรากับเพื่อนเข้า ๆ ออก ๆ ร้านบ่อยจนเขาน่าจะจำได้แล้วล่ะ  จนวันก่อนกลับในทริปก่อน  เราหยิบซีดีของ radwimps อัลบั้มซาวน์แทร็ก your name ขึ้นมาดู  ลุงแกก็คุยว่าหนังเรื่องนี้ดังมาก  บิ๊วเก่งก็ว่าได้  จนในที่สุดเราก็ซื้อซีดีอัลบั้ม Human Bloom ติดมือกลับมา  ในขณะเดียวกันเพื่อนเราถือแฮนบิลหนังเรื่อง La La Land แกก็บอกว่ามีแผ่นซีดีซาวน์แทร็กขายด้วยนะ  พวกเราก็เลยตัดสินใจบอกแกไปว่า  เนี่ย...  เพิ่งไปดูมาเลย  หนังสนุกมาก  

พอตอนนี้มานั่งคิดดู  ถ้าเราในตอนนั้นคุยเก่งกว่านี้  หรือพูดภาษาจีนได้คงได้เมาท์กันเพลินแน่ ๆ  แม้ลุคลุงกับป้าอาจจะดูไม่เหมาะกับร้านซีดีในย่านวัยรุ่นแบบนี้  แต่เราคงต้องคิดใหม่เพราะแกขายเก่งมาก  ด้วยบุคลิกและอัธยาศัยดีแบบนี้แหละมั้งทำให้ร้านอยู่ได้ท่ามกลางร้านสาขาที่มีอยู่ทั่วเมือง

ภาพตัดกลับมาที่กุมภาพันธ์ 2019  เราเหลียวมองไปยังเคาน์เตอร์อัตโนมัติ  แทนที่จะเจอลุงหรือป้านั่งอยู่เหมือนที่เราเคยเห็นกลับกลายเป็นเด็กหนุ่มสวมเสื้อยืดอายุน่าจะประมาณยี่สิบต้น ๆ

อ้าว...  ไม่อยู่หรอกเหรอ

เรานึกเสียดายเล็กน้อยแม้เขาอาจจะจำกันไม่ได้ก็ตาม  เราเลยเบนความสนใจไปยังซีดี  ดีวีดี  ไวนิล  มากมายที่อยู่ในร้านและเพลิดเพลินกับมันอยู่ครู่ใหญ่

ที่นี่ยังคงมีซีดีเยอะแยะเช่นเคย  โดยเฉพาะซีดีเพลงญี่ปุ่น  เยอะและราคาเท่า ๆ กันกับในญี่ปุ่นก็ว่าได้  ช่างเป็นประเทศที่น่าอิจฉาเช่นเคย  

ครั้งนี้เราตั้งใจจะมาซื้อซีดีอัลบั้มใหม่ของ radwimps  เหมือนมาเที่ยวไทเปทีไร  วงก็จะเพิ่งออกอัลบั้มใหม่ได้ไม่นาน  น่าจะถือเป็นเรื่องดี  เรากวาดสายตามองไปทั่วชั้นแต่หาไม่เจอ  หรือเป็นเพราะสายตาล้าเกินไปก็ไม่รู้  แต่เห็นบนผนังเหนือชั้นวางซีดีมีภาพวงติดเอาไว้พร้อมปกอัลบั้ม

เหลือบไปมองน้องผู้ชายที่นั่งเล่นมือถืออยู่ตรงเคาน์เตอร์ก่อนจะตัดสินใจเดินไปถามว่าอันเนี้ยมันอยู่ตรงไหน  น้องมองตามแล้วลุกออกมาจากเคาน์เตอร์ก่อนจะหยิบแล้วส่งให้เราประมาณว่าเตะตาขนาดนี้ไม่เห็นได้ยังไง

นั่นสิ...  ไม่เห็นได้ยังไง

เรามองแล้วถามน้องเขาไปว่ามันเหมือนกันใช่ไหม  เขาก็พยักหน้าแล้วบอก same same  เราเลยถามต่อว่า  มันมีเวอร์ชั่นเดียวเนอะ  เขาก็พยักหน้า

โอเค...  ได้มาแล้วหนึ่งอย่าง

เราถือซีดีเอาไว้ในมือก่อนจะสำรวจอีกนิดหน่อยว่ามีอะไรน่าสนใจไหม  

น่าสนใจจริง ๆ

เราเดินกลับมาตรงเคาน์เตอร์เพื่อจ่ายเงิน  หลังจากยื่นบัตรเครดิตไปแล้วก็หันไปมองรอบตัว  หันไปเห็นแผงขายถ่านแล้วสะดุดตา CR123A เพราะไม่ค่อยเห็นร้านที่ไม่ได้ขายกล่องมีเจ้าตัวนี้  และถ้าใครใช้กล้องฟิล์มก็น่าจะรู้จักถ่านตัวนี้ดีเพราะมันใช้กับพวกกล้องคอมแพคนั่นเอง  ส่วน LR44 นี่ถือว่าหาง่ายกว่าเมื่อเทียบกัน

เดิมก็ประทับใจอยู่แล้วยิ่งประทับใจเข้าไปใหญ่  พอจ่ายเงินเสร็จก็เดินออกจากร้านก่อนจะมาชักภาพเป็นที่ระลึกเพื่อเอาไปเทียบกับภาพเดิม

เสียเงินแล้ว  พอใจแล้ว  เลยเดินกลับไปทาง Wonderful Theater สักหน่อย  ไประลึกความหลังและแวะดูว่าช่วงนี้มีอะไรฉายบ้าง

อีเสน่ห์ร้ายเข้าฉายแล้ว  อยากดูมาก  แต่วันนี้ท่าทางจะไม่ทัน  รอกลับไปดูที่เมืองไทยก็ได้เนอะ

เดินออกมาจากโรงหนังแล้วก็ไหลไปตามฝูงชน  สามทุ่มครึ่งแล้วคนก็ยังคึกคัก  ไทเปดูเป็นเมืองที่มีชีวิตตอนกลางคืนมากกว่ากลางวันเสียอีก  ร้านค้ายังเปิดอยู่แทบทั้งนั้น  เราเหลือบไปเป็นร้านชานม(?)เห็นคนต่อแถวอยู่สองสามคนเลยไปยืนต่อบ้าง  สั่งนมสดไข่มุกเมนูยอดฮิตกิน  ดูเหมือนไทเป 2019 จะฮิตนมสดไข่มุกมากกว่าชานมไข่มุกเสียอีก

หวานมาก  สุดท้ายก็กินไม่หมด  ขนาดสั่งลดหวานแล้วก็เท่านั้น

เราเดินต่อสักพักก็หมดความสนใจ  เลยย้อนกลับมาที่สถานี MRT แล้วกลับที่พัก  ขนาดรู้สึกว่าเดินได้ไม่นานก็อยู่จนถึงเกือบ ๆ สี่ทุ่มครึ่ง  และบรรยากาศรอบตัวดูไม่มีท่าทีเงียบลงเลยแม้แต่น้อย  สงสัยค่ำคืนนี้จะอีกยาวไกล

แต่ตัวเรานั้นไม่ค่อยไหวแล้วล่ะ  ขอตัวกลับไปนอนก่อนแล้วกัน