ฉันไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าฉันจะมีความรู้สึกแบบนี้ กับนาย

เรื่องมันเริ่มในวันที่ฉันมาถึงที่นี้ ฉันไม่รู้จักใครเลย

ฉันไม่รู้ว่าจะใช้ชีวิตยังไง ฉันพลัดหลงจากบ้านมาไกลแสนไกล

แต่คืนนั้นนายได้เดินมา ยื่นมือมาช่วยเหลือฉัน มันช่างน่าขำ

ทั้งที่ฉันยังไม่ได้พูดกับนายสักคำ แต่นายเข้าใจฉัน

นายพาฉันไปรักษา ดูแลฉันเป็นอย่างนี้ ฉันไม่คิดมาก่อนว่า

ที่นี้จะมีคนแบบนายอยู่ คนที่อ่อนโยน อบอุ่น และนายเล่นมุก

ได้เสี่ยวมาก ถึงฉันจะไม่ค่อยเข้าใจแต่สิ่งที่นาย ส่งออกมา

ผ่านแววตา รอยยิ้มมันทำให้ฉันรู้สึกถึงบางสิ่ง ที่ชีวิตฉันไม่เคยรับรู้มาก่อน

ทุกครั้งที่นายไปเรียน ฉันต้องอยู่ในห้องนายคนเดียว

แต่นายก็ทิ้งคอมพิวเตอร์ไว้ให้ฉัน โชคดีที่ฉันเรียนรู้

เรื่องพวกนี้ไว้ ฉันเรื่องรู้เรื่องของที่นี้ ทำให้ฉันเข้าใจมากขึ้น

ว่าที่นี้ก็ไม่ต่างกับที่ฉันจากมานักแต่ คนที่นี้ดูใจร้ายกว่าเยอะ

พวกเขาทำร้ายทรัพยกร ทำร้ายกัน ก่อสงครามกัน มันช่างหดหู่

ที่คนอย่างนายต้องอยู่ในที่มีแบบนี้ แต่นายก็ทำฉันประหลาดใจ

นายกลับมาพร้อมรอยยิ้ม ทั้งที่โลกภายนอกห้องมันช่าง

โหดร้าย ฉันอยากถามนายว่าทำไมยังยิ้มได้ 

แต่นายบอกกับฉันว่า(ฉันยังไม่ได้พูดเลย) 

ถึงมันเลวร้ายแต่ไม่แปลว่าเราจะต้องทำตามนิ อีกอย่าง มันยัง

มีสิ่งสวยงามมากมาย ฉันอยากบอกกับนายว่า 

นายช่วยพาฉันไปหน่อยได้ไหม

ฉัยอยากเห็นโลกนี้แบบที่นายเห็น แต่นายคงไม่เข้าใจในสิ่งที่ฉันพูด

แต่แล้วนายก็ทำฉันประหลาดใจอีกครั้ง นายพาฉันออกจากห้องของนาย

นั้นเป็นครั้งแรกที่ฉันได้สัมผัสอกาศ สิ่งมีชีวิตของที่นี้ มันสวยงามจริงๆ

ผู้คนเต็มไปหมด สิ่งก่อสร้าง แต่ก็มีพืชแทรกอยู่ นายพาฉันไปรู้จักเพื่อนๆของนาย

เหมือนว่านายกำลังจะตามหาว่าฉันเป็นใครในที่ของนาย 

แต่ฉันอยากบอกว่า

ฉันไม่ใช่คนของที่นี้

จนฉันเกือบลืมไปว่า ฉันมีที่ให้กลับไป 

 

ตึกๆ ตึกๆ

อีกแล้วทำไมหัวใจของฉันถึงเต้นแรงแบบนี้

และมันมักเกิดขึ้นตอนที่นายยิ้มมาให้ฉัน

หรือว่าตอนที่นายจับมือฉันนะ ฉันเป็นอะไรไป

ตึกๆ ตึกๆ

ฉันต้องปรึกษาใคร หรือฉันต้องทำยังไง

ฉันค้นหาคำตอบอยู่นานจนในคอมพิวเตอร์

ของนายฉันได้พบกับสิ่งที่พวกนายใช้ฟังกัน

คนที่นี้เรียกว่าเพลงสินะ แต่มันแปลกดีที่ เจ้าเพลง

กับอธิบายอาการใจเต้นแรงของฉันได้อย่างน่าประหลาด

(ฉันกำลังฟังเพลง)

แต่ฉันก็ไม่เข้าใจฉันจึงพยามค้นหาผ่านบทเพลง

จนฉันได้พบคำตอบฉันกำลังเป็นอะไร

(ฉันกำลังฟังเพลง)

เป็นไปไม่ได้ ฉันไม่คิดว่ามันจะเกิดขึ้นกับนาย

ฉัน.....ต้องทำยังไง ฉันกับนาย เราต่างกันมากมาย

ฉันไม่ใช่คนของที่นี้ โอ๊ยยนี้มันบ้าไปแล้ว 

ทำไมฉันต้องคิดถึงนายด้วย 

รอยยิิ้มของนายมันฝั่งอยู่หัวฉัน

เอามันไปทีแล้วฉันจะยิ้มตามทำไม 

ฉันควรบอกนายไปไหม คนที่นี้เข้าบอกรักกันไหม

ฉันไม่รู้ฉันไม่เข้าใจ ฉันไม่เคยเรียนเรื่องนี้ที่ดาวของฉัน

ดาวของฉัน.....  

จากนี้ไปฉันจะบอกความจริงให้นายฟัง

ฉันไม่ใช่คนของดาวนี้ ฉันมาจากดาว ที่อยู่ไกลจากที่นี้มาก

วันหนึ่งระหว่างที่ฉันใช้อุปกรณ์เคลือนย้าย(รูปร่างมันเหมือนจักรยานของที่นี้อ่ะ)

อยู่ๆฉันก็ควบคุมไม่ได้ ทำให้พุ่งเข้าต้นไม้ที่ดาวฉัน แต่ฟื้นขี้นมาก็มาเจอนายและ

อยู่บนดาวของนาย ฉันไม่รู้ว่าฉันจะกลับยังไงตอนนั้นฉันยังตกใจอยู่

แต่ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าฉันมาที่นี้ได้ยังไง

ฉันมาที่นี้ผ่านช่องว่างมิติ ที่มันเกิดขึ้น

เพราะสมานแมเหล็กของดาวเกิดผิเเพลื้ยน

ฉันลองคำนวนเวลาสถานที่ ก็พบว่ามันจะเกิดขึ้น

อีกเร็วๆนี้ และฉันคิดว่ามันคงพาฉันกลับได้

ภาษาของนายได้ ฉันอยากบอกว่าฉันดีใจ ที่นายเป็นคน

ช่วยชีวิตฉันไว้ดูแลฉัน ฉันได้เรียนรู้สิ่งที่เป็นความสุขจากนาย

เยอะเลย นายทำให้ฉันเข้าว่า เราสามารถยิ้มได้แม้สิ่งรอบข้าง

จะเลวร้ายแค่ไหน ฉันเก็บไว้แล้วไปใช้ที่ดาวของฉันนะ 

และสุดท้ายฉันอยากบอกว่า  ไม่รู้มันจะสายไปไหมแต่พอนายอ่าน

ฉันคงไม่อยู่แล้ว ฉัยอยากว่าฉันรักนายนะ นายคงไม่รู้ตัวหรอก

เพราะฉันไม่กล้าที่บอกไป เพราะฉันไม่อยากให้นายเสียใจ

สุดท้ายฉันต้องจากนายไป ฉันเองก็ไม่อยากจากไป แต่เพราะ

ฉันรักนายมากไปกว่านี้ไม่ได้จริงๆ เรื่องนายกับฉันมันอาจได้เพียงเท่านี้

ลาก่อนนะนายรอยยิ้มของฉัน ขอให้นายมีความสุขมากๆนะ ฉันจะไม่ลืมนาย

ฉันจะเอาความทรงจำไปฝากไว้ที่ธนาคารความทรงจำ นายจะยังอยู่ตลอดไป

ไม่รู้ที่ดาวของนายมีหรือป่าว แต่หากนายอยากนึดถึงฉันมองที่ดาวบนท้องฟ้า

ฉันจะยังอยู่กับนายร่วมยินดีกับนายทุกเรื่องนะ ลาก่อน

#สายลมเสรี

#ความรู้สึกเรื่องสั้น