ถ้าเคย คุณเข้ามาอ่านถูกเรื่องแล้ว มาดูกันว่า ถ้าทำของหายกลางกรุงเทพฯ แล้วจะเป็นยังไง!?

เรื่องนี้เกิดขึ้นกับผมเองในวันศุกร์ที่อากาศค่อนข้างร้อนแรง

ในขณะที่ผมกำลังออกจากร้านกาแฟแห่งหนึ่งในสามย่านช่วงบ่ายสองเพื่อจะกลับบ้าน

พอนั่งบนวินมอไซค์ได้ไม่นาน ก็ฉุกคิดขึ้นมาได้ว่า 

"กระเป๋าตังค์อยู่ไหนนะ"

ผมรีบหาในกระเป๋าเป้ที่แบกมา ทุลักทุเลอยู่บนวินมอไซค์นั่นแหละ

"เข้ หาไม่เจอ!"

พอลงจากรถมอไซค์ก็รีบหาให้ละเอียดอีกที ก็ยังไม่เจอ

"พี่ กระเป๋าตังค์ผมเหมือนจะหายอะ"

"เอ่อ.. ไม่เป็นไรน้อง มาส่งแค่นิดเดียว" พี่วินพูดด้วยเสียงเรียบ ๆ

"อ้อ ผมจ่ายด้วย Promptpay ได้ไหมพี่" ด้วยความที่ผมชอบใช้เทคโนโลยีและไม่อยากให้พี่วินรู้สึกเซง ก็มีโอกาสได้ใช้ Cashless payment ไป 

"อ๋อ ได้ครับ" พี่วินพูดพร้อมเปิดแอพธนาคารสีเขียวให้เพื่อสแกน QR code

พอผมพาตัวเองมาตั้งสติที่ห้องได้ ก็รีบคิดว่า จะเอายังไงต่อ พอคิดได้ว่า "จริง ๆ ลองกลับไปดูที่ร้านกาแฟ ถามพี่ยามแถวนั้น น่าจะเวิร์คที่สุดสำหรับชั่วโมงนี้" เลยเปลี่ยนชุดสบาย ๆ เพื่อรับมือกับอากาสข้างนอก เตรียมเงินที่พอมีอยู่บ้างไว้เดินทาง จากนั้นรีบนั่งวินกลับไป..

"เจอมั้ยน้อง" พี่บาริสต้าถาม

"ไม่เจอเลยครับ ถ้าเจอ ยังไงบอกผมด้วยนะพี่"
"ได้ครับ"

ผมเดินออกจากร้านกาแฟด้วยความปลงเพื่อไปยังป้อมยามใกล้ ๆ ขณะเดียวกันก็พยายามดูถนนหนทางเดินซ้ำไปซ้ำมาเหมือนเป็นโรคย้ำคิดย้ำทำ

"ไม่มีเลยหนู ทำตกแถวไหนล่ะ"
"คิดว่า แถว ๆ นี้ตอนขึ้นวินมอไซค์ครับ ถ้าเจอแล้วยังไงฝากเก็บไว้ก่อนนะครับ กระเป๋าตังค์สีดำนะครับ"

"ได้จ้ะ" พี่ยามผู้หญิงตอบพลางยื่นบัตรจอดรถให้กับรถที่ขับเข้ามาในบริเวณ

พอมาคิดดูอีกที แล้วเค้าจะติดต่อเราได้ยังไงนะ ถ้าเค้าเจอกระเป๋าตังค์แล้ว เพราะกระเป๋าตังค์เองก็ไม่ได้มีเบอร์มือถือเราอยู่

ผมคิดว่า วิธีที่ดีที่สุดตอนนี้ คือ รีบกลับไปที่ห้องเพื่อโทรไปอายัดบัตร ATM ที่หายไปทั้งหมดก่อน (เพราะข้อมูลสมุดบัญชี/เลขบัตรอยู่ที่บ้านหมดเลย)

ในขณะที่ยืนปรับทุกข์กับรุ่นพี่คนหนึ่งที่กลับทางเดียวกันบนรถไฟใต้ดิน ก็มีเบอร์แปลก ๆ โทรมา..

"สวัสดีครับ"

"สวัสดีค่ะ คุณ ศ. หรือเปล่าคะ ไปทำกระเป๋าตังค์หายที่ไหนหรือเปล่า"

"ใช่ครับ กระเป๋าตังค์หาย เพิ่งไปหาแถว ๆ สามย่านมา แต่ไม่เจอเลยครับ" ในใจเริ่มมีความหวังขึ้นมา!

"แล้วในกระเป๋าตังค์มีเงินเยอะไหมคะ"

ผมคิด ถามทำไม งง

"มีประมาณ 500 บาทครับ"

"คุณคิดว่าโดนล้วงกระเป๋าที่ไหนหรือเปล่าคะ ไม่มีเงินเลยนะ"
"อ่าวเหรอครับ แล้วตอนนี้กระเป๋าตังค์อยู่กับพี่หรือเปล่าครับ"

"ใช่ค่ะ มีบริการขนส่งเจ้านึงเอามาส่งให้ บอกว่าเก็บได้ที่ถนนเชื้อเพลิง เพราะมีบัตร ATM ธนาคารเราอยู่ ยังไงมารับสาขาบ่อนไก่นะคะ"

"บ่อนไก่เหรอครับ ได้ครับ ผมอยู่รถไฟฟ้าใต้ดินพอดี เดี๋ยวรีบไปครับ"

"ก่อนห้าโมงนะคะ"

"ได้ครับ" ใจพองโตมากกก ในที่สุดก็เจอกระเป๋าตังค์!

หลังจากที่รับกระเป๋าตังค์จากผู้จัดการธนาคารแห่งนั้นและกล่าวขอบคุณ ก็รู้สึกว่า..

เรื่องนี้เป็นบทเรียนสำหรับตัวผมมาก เราไม่รู้เลยว่ากระเป๋าตังค์เราไปผจญภัยที่ไหนบ้าง และที่แน่ ๆ มันไม่ได้ตกที่ถนนเชื้อเพลิงแน่นอน เพราะผมไม่ได้ไปแถวนั้นเลยวันนี้

ยังไงก็ตาม อยากจะชื่นชมคนไทยด้วยกันเองด้วยที่เข้าใจหัวอกคนที่ทำของหา แล้วเอามาคืน

พอเขียนเรื่องนี้เสร็จ แล้วก็อยากรู้สถิติของคนที่ทำของหาย ก็พบตัวเลขที่น่าสนใจ คือ..

1. คนอเมริกัน ใช้เวลา 2.5 วัน (60 ชั่วโมง) ต่อปีในการตามหาของที่หาย

2. คนทั่วไปใช้เวลา 1 ปีโดยประมาณเพื่อตามหาของที่หายตลอดทั้งชีวิต

เห็นแบบนี้ก็แอบรู้สึกเสียเวลาเหมือนกันนะ..

หวังว่าทุกคนจะสัมผัสกับความรู้สึกอยากบริหารเวลา/สติมากขึ้นจากเรื่องนี้นะครับ ?

Sources:

1. https://www.prnewswire.com/news-releases/lost-and-found-the-average-american-spends-25-days-each-year-looking-for-lost-items-collectively-costing-us-households-27-billion-annually-in-replacement-costs-300449305.html

2. https://www.thefactsite.com/how-much-time-people-spend-doing-stuff/