......แต่ว่ามันเป็นความจริงของใครล่ะ?

ฉากตอนที่ K คุยกับเฟรย์ซ่า คนที่รู้เห็นกับการซ่อนทารกที่เกิดจากครรภ์หุ่นยนต์ ไม่แค่เปิดเผยเรื่องจริงทั้งหมด ที่หนังหลอกให้คนดูเชื่อไปอีกทางหนึ่งมาเกือบทั้งเรื่อง แต่มันยังเผยให้เห็นถึงความปรารถนาลึกๆของ K ด้วย จากครั้งแรกที่ยังดูโกรธ สับสน กับที่มาของตัวเอง ตั้งแต่ตอนที่คุยกับ Joi กลายเป็นว่า K เอง ก็ต้องการสิ่งนี้เช่นกัน (คือเป็นเด็กคนแรกที่เกิดจากครรภ์มนุษย์เทียม เป็นเด็กจริงๆ มีวัยเด็กเป็นของตัวเอง) มากเสียด้วย มากพอที่จะผิดหวังได้ 

พอมานึกดูดีๆแล้วมีฉากที่แสดงให้เห็นมาตั้งแต่ต้นแล้วว่า K มันอ่อนไหวกับเรื่องของจิตวิญญาณข้างในมากๆ ขนาดไหน (ใช่ ทั้งๆที่เป็นมนุษย์เทียมนี่แหละ)

"ผมไม่เคยกำจัดสิ่งที่ถือกำเนิดมาก่อน"
"มันต่างกันยังไง"
"ถ้าถือกำเนิดขึ้นมา ก็หมายความว่าสิ่งนั้นมีจิตวิญญาณอยู่" 
.
มันมีความเป็นไปได้ที่ K พยายามจะค้นหาอะไรสักอย่างเข้ามาเติมเต็มภายในตัวเองอยู่ตลอดเวลา มันอาจจะรู้สึกมาตลอดก็ได้ว่าตัวเองมันกลวงเปล่าขนาดไหน เชื่อมาตลอดว่าเกิดมาโดยไม่มีวัยเด็ก ความทรงจำที่มีก็ถูกสร้างขึ้น มีความรักผูกพันธ์กับโฮโลแกรมปลอมๆ กลวงๆ แต่ในที่สุดวันนึงก็จะได้มีจิตวิญญาณข้างใน มีชื่อไม่ใช่เลขรหัสสินค้า เป็นเด็กผู้ชายจริงๆคนหนึ่ง อย่างที่ Joi บอก "คุณสำคัญเกินกว่าจะเป็นแค่ K" .......จนกระทั่ง 

"เธอหรอ? แต่เด็กที่คุณเอาไปซ่อนเป็นเด็กผู้ชายนี่?"

"นั่นก็แค่ชิ้นส่วนหนึ่งของปริศนา...นายคิดว่าเป็นตัวเองงั้นเหรอ....โอ จริงด้วย นายคิดแบบนั้นจริงๆ"

สัส โคตรเจ็บ

เราเลยชอบและอินกับเรื่องของความทรงจำ ในภาคนี้ของ K มากกว่าของ ริค ในภาคแรก