เพื่อความสนุกมากยิ่งขึ้น
ขอแนะนำให้อ่านเรื่อง "ตัวฉันในวันพรุ่งนี้"
ให้จบก่อนครับ :)
---
ตกลงเรื่องของเราจะเอายังไง?
เราเอ่ยถามเขา
เขานิ่ง...
เราไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่
---
“เรา.. เราตอบไม่ได้อ่ะ คือถ้าถามว่าเราชอบจูนไหม เราก็ชอบจูน แต่เรื่องแบบนี้มะมัน” คำตอบของเขาในวันนั้นยังติดอยู่ในหัวเรา, ไม่มีทางหรอกที่ผู้ชายคนไหนจะรับเรื่องแบบนี้ได้ เรารู้ดี
นั่นคือเหตุผลที่เราตัดสินใจออกจากชีวิตเขาไปโดยที่ไม่ได้กล่าวคำลา ไม่ใช่เพราะเรากลัวอนาคต แต่เรากลัวอดีตที่หลอกหลอนตัวเองนั่นแหละ
---
“เราเป็นแบบนี้กันไปเรื่อยๆก็ได้นะ ไม่เป็นไร”
เขายังคงนิ่งอยู่...
---
หลังจากที่เราเจอกันโดยบังเอิญในวันนั้น... เขากลับมาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตเราอีกครั้ง ทุกๆอย่างดูเหมือนจะดีขึ้น มันมีแค่ปัจจุบันกับอนาคตอย่างที่เขาว่า คงเป็นโชคดีด้วยล่ะมั้งที่เราไม่ได้อยู่ใน “วงการนี้” นานพอที่จะให้ใครรู้จักและจดจำ
หลังจากเราเลิกทำงาน "แบบนั้น" เรากลับมาหางานปกติทำ กลับมาใช้ชีวิตเดิมๆ และปล่อยให้ความทรงจำเป็นฝันร้ายไป
---
อยู่มาวันหนึ่งเราทะเลาะกับเขาหนักมาก และมันเป็นวันที่เขาหลุดปากพูด "อดีตของเรา" ออกมาแบบไม่ได้ตั้งใจ มันเลยทำให้เรารู้ความจริงว่า เรื่องเหล่านั้นไม่ได้หายไปจากใจเขาหรอก เขาเพียงแค่เก็บและกดมันไว้เท่านั้น
---
“จูน เราขอโทษนะ”
เรายิ้มให้กับคำตอบของเขา
เขาหยิบโทรศัพท์มือถือส่งให้เรา บนหน้าจอนั้นเป็นกระทู้ในโลกออนไลน์ที่กำลังฮอตฮิตอย่าง “ถ้าคุณมีแฟนเป็นไซด์ไลน์แบบผม คุณรับความจริงได้ไหม”
---
“เราจะไม่มีวันพูดแบบนั้นอีก... เราสัญญา”
เขาเอ่ยประโยคนั้นให้เราฟัง
เรารู้แล้วล่ะว่า
เราคงหวังมากไปที่จะให้เขาลืม "อดีต"
ขอเพียงแต่เขาไม่พูดมันออกมา
มันคงมากเกินพอสำหรับคนอย่างเรา
---
-สุดยอดความคิดเห็นในกระทู้-
ผมรับได้ครับ...
เพราะคนทุกคนเคยมีอดีตที่ผิดพลาดกันทั้งนั้น
คุณอาจจะมองว่าคำตอบของผมมันโลกสวยไปก็ได้ แต่แฟนของผม เธอเคยมีอดีตที่ผิดพลาดมาก่อน และผมเห็นว่าเธอกำลังทำทุกอย่างเพื่อชดเชยความผิดพลาดนั้นให้กับผมอยู่
ผมอยากให้ลองคิดกลับกันบ้างว่า ถ้าหากเป็นผู้ชายที่เคย “ผ่าน” เรื่องแบบนั้นมามากเหมือนกัน แต่ทำไมสังคมกลับมองไม่ใช่ความผิดของเขา
ผมว่าน่าแปลกเหมือนกันนะครับที่เรามองแตกต่างกันถึงเพียงนี้
และมันยิ่งแปลกไปใหญ่ที่บอกว่าสังคมเรานั้นเป็นสังคมการให้ "อภัย"
บอกตรงๆว่า ผมเองไม่ได้รับได้ 100% หรอกครับกับเรื่อง "อดีต" ของเธอเอง มันมีเรื่องราวหลายอย่างหลอกหลอนผมอยู่บ้าง เคยมีบางครั้งที่ผมเผลอทำร้ายเธอด้วยคำพูด และมีอีกหลายครั้งที่ผมไม่แน่ใจเลยว่าความรักระหว่างเรานั้น มันจะไปรอดกันไหม ถ้าหากมีใครรู้จะเป็นยังไงบ้าง ครอบครัวผมล่ะ แม่จะรับได้ไหม ไม่รวมปัญหาอื่นๆที่ทำให้ผมกังวลใจกับเรื่องนีี้อีกมากมาย
แต่สาเหตุเดียวที่ทำให้ผมอยู่กับเธอได้จนถึงทุกวันนี้ เพราะผมรู้ดีว่า ถ้าชีวิตผมไม่ได้เจอเธอ ผมคงไม่มีวันเดินทางมาถึงจุดนี้ได้เลย
ชีวิตคนเรามันสั้นครับอยู่กับปัจจุบันดีกว่านะ...
- TheOldBoy
---
เราเงยหน้า... สบตาเขา
“ขอโทษนะ ที่เก่าเอาเรื่องส่วนตัวไปเขียน”
เรายิ้มให้เขา
มันเป็นรอยยิ้มที่กว้างที่สุดที่เราเคยยิ้มมา
---
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in