แสงตะวันร้อน ๆ สาดจับต้นกะเพรา ถ้าหากมีไก่สักตัวเดินหลงเข้าไปในพุ่มนั้น ก็คงจะได้กินกะเพราไก่แบบธรรมชาติเป็นแน่ สมิธผู้เป็นพราน นำคณะผจญภัยทั้ง 4 ตัดทางเข้าสู่จุดหมายแรก อันเป็นเส้นทางที่ระบุไว้ในลายแทง ทางด่านขนาดเล็กที่พอจะเดินสวนกันได้ ซ้ายมือเป็นกำแพงคอนกรีตโรงเรียนศึกษานารี ขวามือเป็นทางด่านขนาดใหญ่สายประชาธิปก
ทางด่านแคบ ๆ ที่คณะเดินทางยึดเป็นเส้นทางเดิน ก็ต้องประสบเข้ากับปัญหา เมื่อจู่ ๆ ก็มีเครื่องจักรชนิดสองล้อ พุ่งตรงเข้ามาด้วยความเร็วทั้งด้านหน้าและด้านหลัง
"ทุกคนหลบไปทางซ้ายมือ ยึดแนวกำแพงเป็นที่หลบ ทำตัวให้แนบชิดกับกำแพงให้มากที่สุด"
เจตผู้เป็นพี่ใหญ่ของคณะเดินทางตะโกนสั่งพวกพ้อง ทุกคนปฏิบัติตามในทันทีโดยไม่มีใครโต้แย้งใด ๆ
อึดใจใหญ่ต่อมา เมื่อเครื่องจักรสองล้อเคลื่อนผ่านบุคคลทั้ง 5 ไปแล้ว สมิธก็โบกมือเป็นสัญญาณให้คณะทั้งหมดออกเดินทางต่อ
การเดินอย่างเร่งรุด เพียง 5 นาที สมิธก็นำคณะผจญภัยมาถึงขุมทรัพย์แห่งที่ 1 สถานที่อันศักดิ์สิทธิ์วัดประยุรวงศาวาส ขุมทรัพย์แห่งบุญ
โรส น้องคนเล็กของคณะผจญภัยวิ่งเข้าไปสำรวจสถานที่เป็นคนแรก แล้วก็กล่าวอย่างยินดีกับทุกคนว่า
"สมบัติแห่งบุญกองเป็นภูเขาเหล่ากา มาช่วยกันโกยบุญเร็วเข้า"
เสียงหัวเราะดังกราวขึ้นอย่างสนุกสนาน พร้อมกับรอยยิ้มถูกวาดที่ริมฝีปากของทุกคน
จากนั้น สมิธตัดทางมุ่งตรงเข้าสู่แม่น้ำสายใหญ่ อันมีสะพานสีเขียวพาดผ่าน เขายึดแนวซ้ายมือเป็นเส้นทางเดินเลียบริมฝั่งแม่น้ำ
การเดินอย่างสบายไม่เร่งรีบ เพียง 20 นาที คณะผจญภัยก็พบเข้ากับขุมทรัพย์แห่งที่ 2 วัดกัลยาณมิตร
แดนและแดเนียล สองชายที่เป็นเพื่อนสนิทของสองพี่น้องเจตกับโรส ก็เข้าไปกวาดเอาบุญมาเต็มเป้หลัง
"คราวนี้พวกฉันขอชิงลงมือก่อนก็แล้วกัน"
แดเนียลหนุ่มต่างชาติกล่าวกับสองพี่น้อง
สมิธสังเกตดูนายจ้างทั้ง 4 คน จะมีความสุขมากเป็นพิเศษ ที่ได้ทรัพย์สมบัติทางใจไปมากมาย เขาก็เบนเข็มตามลายแทงต่อไป โดยยึดเอาแม่น้ำสายใหญ่เป็นหลัก มุ่งซ้ายตามเดิม อาศัยบันไดของประตูระบายน้ำข้ามคลองที่แยกออกมาจากแม่น้ำสายหลัก
พอทั้งหมดข้ามมายังอีกฝั่งของคลองก็พบเข้ากับ ขุมทรัพย์แห่งที่ 3 วัดโมลี
"ข้าขอก่อนละโว้ย!"
แดนร้องตะโกนขึ้นพร้อมกับจะออกวิ่ง แต่เจตกับโรสช่วยกันเหนี่ยวไหล่ไว้พร้อมกับใช้มือปิดปากแดน
"จะบ้าหรือไงแดน นี่วัดนะไม่ใช่สนามเบสบอล สงบปากสงบคำบ้างสิ"
โรสดุอย่างหัวเสีย พี่ชายก็สำทับมาอีกแรง ทำเอาแดนถึงกับหน้าชาไป ละล่ำละลักขอโทษในอาการลืมตัว
สมิธยกแขนขึ้นดูนาฬิกา ปรากฏว่าเป็นเวลาเที่ยงเศษแล้ว จึงให้ทุกคนพักรับประทานอาหารกลางวันที่ขุมทรัพย์แห่งที่ 3 กำหนดเวลาบ่ายโมงครึ่ง จึงจะเริ่มออกเดินทางต่อ...
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in