“ทำไมวันนี้มาดึกจังครับ” ควอนฮยอนบินทักทายคนที่เพิ่งเดินเข้ามาในร้านสะดวกซื้อ

เซเว่นหน้าปากซอย

ร้านประจำที่เขามักจะมา ช่วงสองสามสัปดาห์มานี้มีพนักงานใหม่มาทำงานและดูเหมือัธยาศัยดีกับเขาซะเหลือเกิน

เข้ากะดึกซึ่งเป็นกะที่เขามาเป็นประจำช่วงนี้ แถมยังชอบป้วนเปี้ยนรอบๆตัวเขาอีก

“พี่แทฮยอนนน” แทฮยอนกลอกตาก่อนจะหันไปตอบรับในลำคอ คนที่ควรอยู่เคาท์เตอร์เดินมาซ้อนหลังเขาพลางมองไปทางตู้แช่น้ำต่างๆ

“ผมอยากรู้”

“ว่า”

“พี่ทำอะไรอ่ะ” แทฮยอนหันไปมองหน้าคนถามด้วยความสงสัยมากกว่าก่อนที่คนถามจะขยายความเพิ่ม

“เห็นมาดึกๆตลอด ก่อนผมเข้าก็เป็นแบบนี้หรอ” แทฮยอนยักไหล่ให้กับคำถามแต่ไม่ได้ตอบอะไร ก่อนจะหยิบขวดน้ำชายี่ห้อหนึ่งออกมา

“พนักงานทำงานหน่อยครับ”

“จ้องนานเกินไปแล้วพี่” เสียงทุ้มพูดขึ้นหลังแทฮยอนก่อนที่เขาจะเป็นคนบอกให้อีกคนแนะนำเมนูให้

“มื้อดึกผมว่าโจ๊กดีกว่ามั้ย”

“ฉันต้องใช้พลังงานเยอะ”

“ผมสงสัยจริงๆนะเนี่ย” คนอายุน้อยกว่ายังคงพูดเหมือนเดิม เช่นเดียวกับคนอายุมากกว่าที่ไม่ตอบอีกเช่นเคย

“ไงคุณแทฮยอน~” แทฮยอนยกมือทักทายคนหน้าคุ้นเคยก่อนจะแปลกใจเมื่อไม่เจอคนตัวสูง

“หาใครอ่ะ”

“ฮยอนบิน?”

“อ้อ ลูกเจ้าของร้านอ่ะนะ ตอนนี้เปิดเทอมแล้วต้องไปเรียน” อ่า มาฆ่าเวลาสินะ แทฮยอนหยิบขนมกรุบกรอบมาก่อนจะไปจ่ายเงินก่อนจะพูดคุยกับพนักงานที่คุ้นหน้าคุ้นตากันดี

“งานเสร็จแล้วหรอ”

“อื้มเกือบตายอ่ะ นอนดึกหลายวัน”

“ไว้จะแวะไปเที่ยวนะ”

งานโอเพ่นเฮ้าท์ของมหาวิทยาลัยเป็นงานค่อนข้างใหญ่แน่นอนว่าทุกคณะต่างก็ทุ่มเทเพื่องานนี้มาก จนหลายคนแทบไม่ได้นอน เช่นเดียวกับโนแทฮยอนเอง

“เชิญครับ คณะวิทยาศาสตร์ครับผม” เด็กมัธยมจากหลากหลายโรงเรียนต่างพากันเข้าแวะเวียนซุ้มต่างๆของมหาวิทยาลัย

“แทฮยอนไปพักเหอะ แกทำมาเยอะแล้ว” แทฮยอนพยักหน้าก่อนจะขอตัวไปเดินเล่นตามซุ้มบ้าง แต่เพราะคนเยอะเกินไปแถมเด็กสมัยยังสูงกว่าเขาต่างเยอะแยะจนเขาไหลไปตามผู้คนแทน

หมับ

มือใหญ่ของใครบางคนคว้าเขาไว้ก่อนเขาจะไหลไปตามฝูงชนมากกว่านี้

“ผมเจอพี่แล้ว คิดถึงว่ะ” ยอมรับว่าเขาแอบคิดถึงพนักงานเซเว่นกะดึกคนนี้เหมือนกัน