ถ้าลองทำให้ลำคอที่เขาชอบนั้นมีรอยเขี้ยวของเขาจะเป็นยังไงกัน

เขากำลังจ้องมองคนที่เดินอยู่ด้านหน้าเขากับเมมเบอร์อีกสองคน ซึ่งเขาก็เดินอยู่กับเมมเบอร์อีกสองคนอยู่ด้านหลังเช่นเดียวกัน

“พี่ฮยอนบินจ้องอะไรขนาดนั้น” คนเป็นน้องเล็กทนไม่ได้เห็นสายตาแล้วเสียวสันหลังคนโดนมองซะจริงๆ แต่คนที่โดนมองกลับไม่รู้ตัวเลยแม้แต่น้อย

ฮยอนบินยักไหล่ให้ก่อนจะจ้องมองเหมือนเดินราวกับคำพูดของคนอายุน้อยกว่าเหมือนกับคำชม

จนแล้วจนรอดถึงที่หอพักแล้ว

“จ้องอะไรเนี่ย” แทฮยอนที่ทนไม่ได้ก่อนก็ถามคนที่เอาแต่จ้องเขาเขารู้สึกได้ตั้งแตที่อีกคนจ้องเขาสิบนาทีแรกแล้ว จนตอนนี้เข้าห้องจะนอนอยู่แล้วยังไม่เลิกอีก

ฮยอนบินเดินเข้ามาหาอีกคนดันให้คนตัวเล็กกว่าเข้าผนังก่อนจะก้มลงมากระซิบข้างๆหูเขา

“พี่อยากรู้จริงๆหรอ”

“ก็เออดิ” เสียงคนตัวเล็กดูสั่นๆอย่างเห็นได้ชัดเพราะไม่รู้อีกคนต้องการอะไรกันแน่ จมูกโด่งลากผ่านแก้มเขาลงไปจนถึงคอ

งับ

“โอยไอบ้า!”

“ผมอยากลองกัดพี่ดูอ่ะ”

แล้วฮยอนบินก็ได้รอยฝ่ามือมาเต็มหลังให้เชยชมในขณะที่ไปอาบน้ำจนเคนตะที่กำลังหาอะไรกินอยู่อดสงสัยไม่ได้

“ฮยอนบินเป็นอะไรอ่ะ”

“เป็นแวมไพร์ครับ”

ห้ะ


“เล่นอะไรไม่รู้เรื่อง” คนตัวเล็กหัวเสียออกมาจากห้องปิดประตูเสียงดังจนคนที่เทน้ำดื่มอยู่สะดุ้งโหยงเอา ซังกยุนมองไปที่คนอารมณ์เสียก่อนจะเห็นรอยอะไรบางอย่างที่ต้นคออีกคน

“พี่แทฮยอน”

“อะไร!” ทำไมต้องตวาดใส่กันละเนี่ยย

“คอไปโดนอะไรมาอ่ะ”

“หมาบ้ามันกัด”

“บอกว่าแวมไพร์ไงพี่แทฮยอน” เสียงทุ้มท้วงขึ้นมาจากในห้องน้ำอีกทีหลังประโยคของแทฮยอนจบ

ห้ะ