ดินสอในมือแทบหักคาถ้าไม่ได้คนข้างตัวทักไว้ก่อน

เขาโมโห

โมโหที่เห็นแทฮยอนไปสนิทกับคนอื่นมากกว่าเขาเอง

คนสองคนที่อยู่ตรงหน้าเขากำลังหยอกล้อกันด้วยท่าทางสนิทสนมกันมากกว่าแค่รู้จักกันอีกนิดนั่งตักกันได้ก็คงทำ จะอะไรนักหนาแค่สอนการบ้านจำเป็นต้องใกล้ชิดขนาดนั้นเลยรึไง

คนตัวเล็กกว่าหัวเราะกับมุกตลกของคนที่เขาไม่อยากจะรู้จักแต่ก็รู้จักไปแล้วด้วยสีหน้าที่เขาไม่ได้เห็นมานาน

รอยยิ้มกว้างที่ก่อนหน้านี้มันเคยเป็นของเขาบ่อยๆ

นิ้วเรัยวของอีกคนค่อยๆคลอเคลียอยู่ที่แก้มของอีกคน ก่อนทั้งคู่จะทำเหมือนทั้งโลกกำลังมีแค่พวกเขาสองคน

“ฮยอนบิน” คนข้างตัวเขาเรียกเมื่ออยู่ๆเขาลุกพรวดออกจากโต๊ะโดยไม่พูดอะไร ในเมื่อสายตาเขาจับจ้องอยู่ที่เดี๋ยว

คนอย่างยงกุกจะมีสิทธิ์อะไร

ทั้งๆที่รู้ว่าที่พวกเขาคบกันเพียงเพราะอยากจะประชดแทฮยอนเท่านั้น

คบกันเพื่อตบตาไม่ได้ชอบกันจริงๆ

ในความคิดของฮยอนบินเท่านั้น แต่สำหรับเขามันไม่ใช่

เขายอมทำเพราะเขารักอีกคนไปนานแล้ว



“อ่ะ” แรงผลักจากด้านหลังที่ผลักให้คนสองคนแยกออกจากกันก่อนเจ้าตัวจะนั่งแทรกตรงกลาง แทฮยอนขมวดคิ้วให้กับการเสียมารยาทของอีกคน

“ฮยอนบิน” ทำเสียงเข้มไปก็เท่านั้นเมื่อคนตัวกลางไม่แม้แต่จะสนใจเขา ทำเป็นนั่งทำการบ้านต่อไป

“ไม่เข้าใจตรงไหนถามฉันสิ เรียนปีเดียวกับนาย” ยังไม่พอยังชวนแทดงคุยอีก

ไม่ปกติ



“อื้มกลับก่อนเลยเดี๋ยวพี่หาทางเองดีกว่า”

“ไม่เป็นไร พี่ก็ผู้ชายนะเฮ้ย” คนตัวสูงเห็นคนที่คุ้นตายืนคุยกับใครที่เขาก็น่าจะรู้ทางโทรศัพท์ทำให้เขาเผลอลอบยิ้ม

เมื่อเช้าอากาศยังมีแดดจ้าอยู่เลยแต่หลังจากเรียนคลาสบ่ายเสร็จไม่รู้ว่าหอบฝนหอบลมมาจากไหนเยอะแยะ พอเปิดพยากรณ์ถึงได้รู้ว่ามาทั้งฝนฟ้าคะนองกันเลยทีเดียว

ครั้นจะกลับกับแทดงที่เรียนอยู่คนละตึกมันก็ดูจะลำบากอีกคน

เขาเลยเลือกที่จะกลับคนเดียวมากกว่า

“ผมไปส่งมั้ย”

“ไม่ต้อง เฮ้ย!” คำปฏิเสธของแทฮยอนไม่เคยเป็นผลกับฮยอนบินเมื่ออีกคนลากเขาไปนั่งรถเจ้าตัวเรียบร้อย

บรรยากาศในรถเงียบจนน่าอึดอัดแทฮยอนเอาแต่มองไปนอกหน้าต่างมากกว่าสนใจคนในรถคันเดียวกัน

“เป็นแฟนกันหรอ” เสียงทุ้มดังขึ้นทำให้เขาต้องหะนมาสนใจคนขับอีกครั้ง

“ไม่ใช่”

“หรอ ดูสนิทกันนี่” แทฮยอนขมวดคิ้วไม่เข้าใจอีกคน

จะมาสนใจเขาอีกทำไม

ในเมื่ออีกคนก็มีใครอยู่แล้ว

“แล้วจะยุ่งทำไม”

“พี่รู้ใช่มั้ว่าผมชอบพี่” แทฮยอนตอบเสียงอืมในลำคอเมื่ออีกคนใช้เสียงจริงจังกับเขา

เพื่ออะไรวะ

“แล้วรู้ใช่มั้ยว่าตอนนี้ผมก็ยังชอบอยู่”

“รู้ตัวมั้ยว่าพูดอะไรออกมา” คนตัวเล็กค่อนข้างตกใจกับคำพูดของอีกคนแม้จะไม่อยากยอมรับว่าใจเขาเต้นไม่เป็นจังหวะมาซะดื้อๆ

“ผมยังชอบพี่จริงๆ”

“แล้วยงกุก”

“ถ้าพี่เป็นแฟนกับผมผมจะเลิกกับพี่เขา” หลังจบประโยคความเงียบก็เข้ามาปกคลุมอีกครั้งก่อนจะผ่านไปเกือบสิบนาทีแทฮยอนก็พูดขึ้นอีก

“เล่นกับใจคนมากเกินไปอล้วควอนฮยอนบิน”

“ความรู้สึกดีไม่ใช่สิ่งที่สร้างได้ง่ายๆ”

“แต่มันถูกทำลายลงได้ง่ายมากนะ”