“พี่ไปไหน” คนตัวสูงพูดกับปลายสายที่ดูเหมือนจะไม่ได้อยู่ที่มหาวิทยาลัยแล้ว เสียงดังเหมือนกับเอาลำโพงมาเปิดใกล้ๆแบบนี้ก็ชัดเลย

/ร้านไอมุนมัน มีไรป่าว/ เสียงปลายสายที่แข่งกับเสียงด้านในดังขึ้น ฮยอนบินได้แต่กลอกตาให้กับตัวเองเพราะวันนี้เขาต้องนอนดึกรอเก็บรอเมาอีกแน่ๆ

“อยู่ไหนแล้วเนี่ย” แทฮยอนคิ้วขมวดทำเสียงเข้มกับปลายสายที่ดูเหมือนว่าจะไปก๊งอีกแล้วแน่ๆ

“มากับไอดงฮันอ่ะพี่ มามั้ย” เสียงทุ้มถามขึ้น แทฮยอนปฏิเสธไปก่อนจะตัดสินใจต่อเครื่องเกมแล้วเข้าโหมดเนื้อเรื่องมาเล่นเพลินๆ

“อ้าวทำไมกลับมาเร็วอ่ะ” คนตัวเล็กวางคอนโซลในมือแล้วหันไปถามอีกคน คนตัวสูงไม่ตอบแต่เดินเข้ามากอดอีกคนไว้แน่น

อะไรมันวะ

นี่เพิ่งห้าทุ่มเมาแล้วรึไง

“อยากไปกับพี่อ่ะ”

“อะไร” ฮยอนบินเบะปากให้อีกคนที่ดูเข้าใจอะไรยากเหลือเกิน ตั้งแต่ที่เขาบรรลุนิติภาวะมาแล้วเข้าผับเข้าบาร์เข้าห้องน้ำโดยไม้ต้องกลัวโดนจับ เพื่อที่จะได้ไปกับแทฮยอน

กลับกลายว่าแทฮยอนเปลี่ยนมาเป็นมนุษย์ติดบ้านซะอน่างงั้น

“ไปกินเหล้ากับผมไง” แทฮยอนหัวเราะกับเด็กอายุยี่สิยที่มาง้องแง้งใส่เพราะเรื่องแค่นี้

“ก็ไม่ต้องไปดิ”

“แต่ผม”

“ทำไม” แขนยาวกระชับเอวคนในอ้อมกอดก่อนจะเอาหน้าเกยกับไหล่อีกคนไว้

“ผมอยากอายุยี่สิบเร็วเพราะพี่เลยอ่ะ”

“โอ๋ๆ ทำไมขี้งอนแบบนี้อ่ะ”

“คราวหน้าไปกินเหล้ากับผมนะ”

“เอากลับด้วย”

“ใครจะปล่อยพี่ทิเงไว้เล่า”