เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
Tragical romanceCrepuscular thing
ความ(ไม่)รัก
  • เสียงดนตรีดังก้องไปทั่วทั้งห้อง อื้ออึงจนกลบเสียงของทุกอย่างจนหมด
    ฉันไม่รับรู้อะไรเลย นอกจากใบหน้าของเธอ นิ้วเรียวยาวที่พริ้วไหวบนสายกีต้า
    ฉันเฝ้ามองเธออยู่อย่างนั้น และสายฝนยังคงโปรบปรายอยู่นอกหน้าต่าง
    อีกครั้งที่ฉันมีความรัก ตกหลุมรักคนแบบเดิมๆ นิสัยคล้ายๆกัน ชอบอะไรคล้ายๆกัน
    และฉันคงจะอกหักเหมือนเดิม
    แต่ฉันคงยังไม่ต้องเศร้า เพราะอะไรๆยังไม่ชัดเจน 
    มีแต่ฉันที่มองเธออยู่อย่างนี้ นานแบบนี้
    และถึงแม้ว่าในสายตาของเธอจะไม่มีฉันอยู่เลย
    มันอาจจะดีแล้วที่ฉันได้เฝ้ามองเธออย่างลับๆ

    จริงๆแล้วฉันไม่อยากรับรู้อะไรมากไปกว่านี้
    ฉันไม่เคยไปได้ดีกับความรักเลย
    บางทีฉันอาจจะเป็นพวกตายสันโดษก็ได้


Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in