คืนนี้เป็นคืนวันที่ 24 ธันวาคมหรือวันที่เราเรียกกันว่า คริสต์มาสอีฟเดย์ วันที่ผู้คนมักจะแขวนถุงเท้าเรียงรายกันอยู่บริเวณเตาผิง เพราะเชื่อว่าจะมีคุณลุงซานต้าคลอสผู้ใจดีนำของขวัญมาให้ เอาจริงๆเมื่อก่อนผมก็ไม่เชื่อหรอกนะ แต่ตอนนี้...เชื่อแล้ว ผมเชื่อแล้วว่าซานต้าคลอสมีอยู่จริง...
21:52
อีกไม่กี่ชั่วโมงก็จะเข้าสู่วันที่ 25 ธันวาคม ซึ่งถือเป็นวันคริสต์มาสแล้ว แต่ตอนนี้ผมยังยุ่งและวุ่นวายอยู่กับการจัดเตรียมอะไรมากมายหลายอย่างที่ยังไม่เสร็จดี ไหนจะทั้งอบขนม ทั้งตกแต่งต้นคริสต์มาส หรือแม้กระทั่งเตรียมโต๊ะดินเนอร์สำหรับค่ำคืนสุดพิเศษคืนนี้ มันยุ่งขนาดที่ว่าผมไม่มีเวลาแม้แต่จะแวะไปกดเปลี่ยนเพลง ผมฟังเพลงนี้มาตั้งแต่ช่วงค่ำๆจนตอนนี้ก็เป็นเวลาเกือบสี่ทุ่มแล้ว เชื่อเลย...หลังจากนี้ผมจะไม่ฟังเพลงนี้ไปอีกนานแน่ๆ
ติ๊ง!
อ่าา...หอมจังเลย~ กลิ่นของพวกเบเกอร์รี่นี่มันหอมจริงๆ หอมยิ่งกว่าน้ำหอมแบรนด์ไหนๆ เพราะอย่างนี้แหละถึงเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้ผมเริ่มหัดทำขนม ใครจะไปเชื่อว่าคนที่แค่ทอดไข่ยังไหม้ จะกลายมาเป็น "ชางกยุน" เด็กหนุ่มอายุ 23 ปีเจ้าของกิจการร้านเบเกอร์รี่ในวันนี้ได้ นี่เป็นอีกหนึ่งความภูมิใจในชีวิตผมเลยนะ :)
แต่จะว่าไปนี่มันก็ไม่ใช่เวลามานั่งภูมิใจในตัวเองนี่นะแหะๆ เมื่อคิดได้ดังนั้นผมจึงรีบเดินตรงไปยังโต๊ะดินเนอร์ที่ในตอนนี้ยังไม่มีอะไรเลยนอกจากโต๊ะกับผ้าปูสีขาว และในขณะนั้นเองจู่ๆก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นจากในกระเป๋ากางเกงของผม ใครมันโทรมาตอนนี้กันนะ ผมรีบอยู่นะรู้ไหมฮือ T__T
อ้ะ!จริงซิ งั้นเปิดลำโพงไปเลยแล้วกันจะได้จัดโต๊ะไปด้วยได้ และเมื่อผมหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป่ากางเกง ผมก็พบว่าคนที่โทรมากวนผมตอนนี้ ไม่ใช่ใครที่ไหนเลย เขาคือ พี่ชายแท้ๆของผมนั่นเอง
"พี่ โทรมามีอะไร"
"เอ้า แล้วโทรมาไม่ได้ไง๊?"
"ตอบคำถามด้วยคำถามอีก...กวนตีน"
"ฮ่าๆๆ แค่นี้ด่ากวนตีนเลยหรอน้องรัก"
"ก็ 'พี่โฮซอก' นั่นแหละ นี่ผมยุ่งอยู่นะ"
"ทำอะไร? เตรียมดินเนอร์กับไอ้ซานต้าเซิ่นเจิ้นหรอ?"
"บอกกี่ครั้งแล้วว่าพี่เขาเป็นซานต้าจริงๆ"
"ซานต้าอะไรทั้งคุยไลน์ทั้งเฟสไทม์ได้ว่ะ"
"พี่มึง นี่มันยุคไหนแล้ว ใครๆเขาก็มีเน็ตใช้"
"มึงโดนเขาหลอกรึเปล่าเนี่ยกยุน?"
"ถ้าหลอกจริง จะหลอกไปทำไมว่ะพี่"
"คืนนั้นความจริงแม่งเป็นโจรไง แต่มึงลงมาเจอพอดี แม่งเลยแถว่าเป็นซานต้า
แล้วน้องกูก็เสือกเชื่อด้วยประเด็น"
"ตอนแรกก็ไม่เชื่อ แต่ผมเห็น..."
"เห็นอะไร?"
"รถเลื่อนสีแดงที่ถูกลากด้วยเรนเดียร์ 8 ตัว"
"...ฮ่าๆๆๆ เฮ้อ น้องกูอ่านนิทานมากไปป่าวว่ะ"
"เนี่ย พอพูดแล้วก็ไม่เชื่อกัน ผมเห็นจริงๆนะ"
"เออๆ แล้วแต่มึงล่ะกัน กูขี้เกียจเถียงด้วยแล้ว แต่ยังไงก็..."
"ก็...?"
"ดูแลตัวเองด้วย หัดมีอุปกรณ์ป้องกันตัวไว้บ้าง มีอะไรโทรหากูได้ตลอด24ชั่วโมง"
"เป็นห่วงหรอ?"
"...เออ"
"ฮ่ะๆๆ อือ...ขอบคุณนะพี่"
"Merry Christmas ล่วงหน้าไอ้น้องชาย"
"อื้อ....Merry Christmas ครับไอ้พี่ชาย"
"กวนตีนนะมึงเนี่ย"
"ธรรมด๊า นี่ใกล้จะเที่ยงคืนแล้วพี่ไปอยู่กับพี่มินฮยอกเถอะ"
"เอองั้นกูวางก่อนนะ ไว้คุยกันใหม่ พรุ่งนี้โทรมาเล่าให้กูฟังด้วย
ว่าไอ้ซานต้าเซิ่นเจิ้นแม่งมาจริงรึเปล่า"
"คร๊าบบบบบบบบ"
"รักมึงนะ *พูดด้วยเสียงเบาๆ* "
ถึงจะเห็นพี่แกมาสายฮาร์ดคอร์ขนาดนี้ แต่พี่แกก็เป็นคนที่คอยอยู่ข้างๆ ปกป้องและดูแลผมมาโดยตลอดแถมยังเป็นพวกแสดงความรักไม่เก่งอีกด้วย ปากหนักที่หนึ่ง คำว่า'รัก'นี่ไม่ได้ยินบ่อยๆหรอกนะฮะ
"อะไรนะพี่ ไม่ได้ยิน พูดเบาจังวะ"
"รักมึงนะ *เพิ่มความดังอีกนิด* "
"พูดอะไรของพี่มึงเนี่ย งุ้งงิ้งๆ"
"กูบอกว่า รักมึงนะโว๊ยยยยยยยยยย ได้ยินยัง?"
"ฮ่าๆๆ ได้ยินตั้งแต่ครั้งแรกล่ะ"
"กวนตีน กูวางล่ะแม่ง"
"โอ๋ๆๆ พี่โฮซอกคนดีของน้อง"
"พอเลย ขนลุก มึงๆ กูวางก่อนนะ"
"อื้อวางเลย ผมไม่ว่างกด...รักพี่มึงเหมือนกันนะ"
".....อื้ออ รู้แล้ว"
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
23:30
ในที่สุดก็เสร็จซักที เล่นเอาผมเหนื่อยเหมือนกัน แต่ผมยอมเหนื่อยนะเพื่อวันพิเศษที่มีปีละครั้งแบบนี้ บ้าเนอะแค่คิดถึง 'เขา' ก็ทำให้ผมยิ้มออกแล้วอ่ะ เขาที่ผมพูดถึง เขาเป็นคนพิเศษครับ พิเศษจริงๆนะ...เพราะเขาคือซานต้าคลอส เรื่องราวทั้งหมดเริ่มขึ้นจากในคืนวันนี้เมื่อ 2 ปีที่แล้ว...
หากย้อนกลับไปเมื่อสองปีที่แล้ว ผมเองก็ไม่ใช่คนใส่ใจอะไรกับเทศกาลพวกนี้มากนักหรอก มันไม่ได้มีความหมายมากมายขนาดนั้น ผมก็แค่ทำไปตามธรรมเนียมเท่านั้นเอง...คืนนั้นหลังจากผมกลับจากงานฉลองที่บ้านของพี่โฮซอก ทันทีที่เปิดประตูบ้านเข้ามาผมก็พบกับผู้ชายผิวขาว หน้าตาดี และถ้าให้เดา อายุก็คงจะไล่เรี่ยกันกับผม น่าจะมากกว่าผมไม่ปีก็สองปี แต่ที่มากไปกว่านั้นคือเขาใส่ชุดสีแดงคล้ายซานต้าในนิทานและกำลังเอากล่องของขวัญสีขาววางลงด้านหน้าเตาผิง
"คุณเป็นใคร มาทำอะไรบ้านผม!? "
"..."
"โจรหรอ!? ผะ..ผมแจ้งตำรวจแน่ นี่ผมกดเบอร์ไว้แล้วนะ"
"..."
"ถ้าไม่ตอบ ผมจะกดโทรออกเดี่ยวนี้แหละ!"
"เดี๋ยว! ผมไม่ใช่โจร ผมไม่ได้เอาของอะไรจากบ้านคุณไปเลยนะ"
"คุณเป็นใคร?"
"เฮ้อ..ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ก็อย่างที่คุณเห็น 'ซานต้า' ไง"
"ห้ะ? บ้าป่ะเนี่ย ซานต้าต้องเป็นผู้ชายแก่ๆตัวอ้วนๆมีเคราสีขาวไม่ใช่หรอ?"
"ฮ่าๆๆๆ โอ๊ยย พวกลุงเขาเกษียณกันหมดแล้วคุ๊ณ"
"แล้วๆๆแล้วคุณมาที่นี่ทำไมอ่ะ?"
"เอ้า ผมเป็นซานต้านะคุณก็ต้องเอาของขวัญมาให้คุณดิ๊"
"ไม่ได้แขวนถุงเท้าไว้ซักหน่อย"
"แต่แขวนไว้ที่บ้านพี่ชายคุณไม่ใช่หรอ? "
"...รู้ได้ไง? ไม่รู้แหละยังไงผมก็ไม่เชื่อ"
"คุณขออะไรไปจำได้ใช่ป่ะ?"
"อื้อ"
"ลองเปิดกล่องดู"
และทันทีที่เปิดกล่องของขวัญสีแดงขนาดกลางออกดู ผมอดไม่ได้ที่จะร้องตกใจเสียงดังออกมา แหมก็จะไม่ให้ตกใจได้ยังไง นี่มัน "กล้องโพลารอยด์" ตามที่ผมขอไว้เลยนะ
"..."
"ถ้าคุณยังไม่เชื่อ ลองไปดูข้างนอกป่ะล่ะ?"
"หืม?"
ผมพยายามขยี้ตาอยู่หลายครั้ง แต่ภาพที่ปรากฏด้านหน้าก็ยังไม่หายไปไหน ให้ตายเถอะ..นี่มันเรื่องบ้าที่สุดในชีวิตของผมเลย!! รถเลื่อนสีแดงพร้อมด้วยเรนเดียร์ 8 ตัวตามตำนานเป๊ะ อย่างนี้ก็เรียกว่านิทานหลอกเด็กไม่ได้แล้วซิ...
"ผมชื่อจูฮอนนะ ยินดีที่ได้รู้จัก"
"อื้อ ผมชื่อชางกยุนนะ"
"คุณอยู่คนเดียวหรอ?"
"อือ พี่ชายย้ายไปอยู่กับแฟนเขาอ่ะ"
"แล้วคุณยังไม่มีแฟนหรอ?"
"ไม่มีอ่ะ"
"ทำไมอ่ะ?"
"ก็ยังไม่เจอ"
"แปลกเนอะ"
"หืม แปลกอะไร?"
"คนน่ารักแบบคุณทำไมยังไม่มีแฟนไง :) "
"...."
"แล้วคุณไม่เหงาหรอ?"
"ก็..มีบ้างแหละ"
"'งั้นผมขอไลน์คุณหน่อยดิ จะได้คุยกันไง คุณจะได้ไม่เหงา"
"ห้ะ? ซานต้าใช้ไลน์ด้วยอ๋อ?"
"ยุคสมัยนี้แล้ว เน็ตมันไปถึงทุกที่แหละคุณ"
"ฮ่ะๆๆ อะไร นี่คือจะจีบผมอ๋อ?"
"เบื่อคนรู้ทัน แล้วทำไม คุณจะไม่ให้ผมจีบหรอ?"
"ยังไม่ได้พูดซะหน่อย ;) "
และหลังจากเหตุการณ์วันนั้น ผมและพี่เขาก็ยังคงติดต่อกันอยู่เสมอ แรกๆก็เริ่มจากแชทคุยทางไลน์ ผ่านไปหลายๆเดือนก็เริ่มเฟสไทม์หากัน จนในที่สุดคริสต์มาสเมื่อปีที่แล้วพี่เขาก็ขอผมเป็นแฟน แน่นอนคำตอบของผมคือ "ตกลง" :)
ไม่รู้สิ ผมก็ไม่ได้รู้สึกแปลกอะไรนะ มันก็เหมือนพวกรักทางไกลนั่นเเหละ บางคู่อยู่คนละจังหวัด บางคู่อยู่คนละประเทศ บางคู่อยู่คนละซีกโลก ผมเองก็เหมือนกัน เพิ่มเติมคือ..แฟนผมทำอาชีพแปลกๆ อย่างการเป็นซานต้าคลอส ซึ่งมันทำให้นานๆทีเราถึงจะเจอกันครั้งนึง เฮ้อ...ผมก็เข้าใจพี่เขาอยู่หรอกนะ แต่มันก็อดที่จะงอแงไม่ได้นี่หน่า...จนครั้งหนึ่งผมเคยหลุดปากพูดออกไปว่า ให้พี่จูฮอนเลิกเป็นซานต้า.. แต่มันจะเป็นเป็นไปได้ยังไงกันนะ มันไม่ใช่ว่าใครจะเป็นได้ง่ายๆซักหน่อย จู่ๆจะให้พี่เขาเลิกทำ ผมนี่แม่งเห็นแก่ตัวชะมัด...
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ขอขอบคุณเพลง All I Want For Christmas Is You
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in