Title: : ซ่อม 

Track: The heart wants what it wants - Selena Gomez

'หัวใจต้องการในสิ่งที่มันต้องการ'

'อยู่ตรงนั้นแหละ ไม่ต้องเข้ามา'  คำทักทายจากคนที่อยู่บนเตียงพูดขึ้นมาโดยไม่มองหน้า ทำให้จีโฮหยุดชะงักอยู่ตรงกลางห้อง 

กะไว้แล้ว 

จีโฮไม่คิดว่าซึงยุนจะเห็นเขาแล้วยิ้มให้ หรือ พูดอะไรดีๆกับตัวเองนักหรอก 

ซึงยุนผอมลง ใบหน้าที่เคยมีแก้มนิ่มให้เขาดึงเล่นซูบตอบ ใต้ตาดำคล้ำ มือบางๆที่เคยฟาดเขาเวลาโดนแกล้งมีสายน้ำเกลือเจาะไว้ ร่างกายที่ดูนุ่มนิ่มเหลือเพียงความผอมบางจนไม่เหลือเค้าของซึงยุนคนเดิม

กินข้าวบ้างรึเปล่า 

ได้นอนบ้างมั้ย

ในใจเอาแต่คิดคำถามที่น่าจะรู้คำตอบอยู่แล้ว

'เจ็บมั้ย' 

'เหี้ยๆ' 

ไอ้โง่

ไม่มีคำไหนแทนคำด่าเขาได้ดีกว่านี้อีกแล้ว 

ครั้งล่าสุดที่ทำซึงยุนร้องไห้ คือ ตอนที่จูบกับผู้หญิงตรงห้องน้ำในร้านเหล้าที่ไปด้วยกัน

ซึงยุนไม่พูดอะไร  แม้แต่ตอนกลับมาที่คอนโดเขา มีแค่เพียงเสียงสะอื้นจากห้องน้ำตลอดคืน 

ตอนนั้นถึงได้รู้ว่าซึงยุนมีอิทธิพลต่อความรู้สึกเขาขนาดไหน 

ตั้งใจว่าจะไม่ทำให้เสียใจ 

แต่ก็ทำไม่ได้...

เราไม่เคยมีสถานะต่อกัน 

เราเริ่มความสัมพันธ์จากความเป็นเพื่อน จนมาถึงจุดที่เรียกว่า'คุย'

และมันก็หยุดอยู่แค่ตรงนั้น 

เพราะซึงยุนไม่ได้เรียกร้อง จีโฮเองก็ปล่อยผ่าน จนถึงวันนี้ถึงรู้ว่า

ความสัมพันธ์ที่ 'ไม่มีสถานะ' ก็แค่คำเรียกเท่ห์ๆที่คนอื่นพูดกัน

'ขอโทษ'

พิมอะไรไม่ได้นอกจากคำนั้น ทั้งๆที่ก็รู้ว่าต่อให้บอกไปอีกกี่พันครั้งมันก็เอาความรู้สึกที่มีกลับคืนมาไม่ได้

'มีเหตุผลอีกนับล้าน ที่ฉันควรจะตัดใจจากคุณ'

'ขอโทษ' 

ซึงยุนแค่นยิ้มให้กับข้อความที่ถูกส่งมา

เขาไม่ได้โกรธ 

ไม่ได้เกลียด

แต่ชิน 

ถ้าจะให้นับก็คงจะเป็นครั้งที่ร้อยที่ได้ยินคำแบบนี้ออกมาจากจีโฮ 

ครั้งแรกๆ ยอมเพราะรัก

แต่ครั้งหลังๆ ก็ยอมเพราะชิน

เจ็บจนชิน 

 แต่ก็ไม่จำซักที 

'มึงปลดบล็อกมันแล้วใช่มั้ย?'

คำถามจากจียงที่ส่งเข้ามาในแชท 

 'ตั้งแต่สองวันแรก'

นานที่สุดที่เคยบล็อกมันมา

ก็คิดว่าต้องใจแข็ง

แต่สุดท้ายก็ทนไม่ได้ 

เจ็บแล้วไม่จำ

เปล่าหรอก 

ซึงยุนจำความเจ็บปวดได้ดีในทุกบาดแผล

จีโฮ คือ ความเจ็บปวด

แต่ก็เป็น ยาระงับความปวดไปพร้อมๆกัน 

'ขอโทษ ที่รักษาความรักของมึงไว้ไม่ได้'

ละเอียดเป็นผงเลยล่ะ

'มันคงซ่อมไม่ได้แล้วใช่ป่ะวะ'

ไม่ได้...

'กูรักมึง'

เวร..

ประโยคสั้นๆหนึ่งประโยค

กลับมีพลังปัดเป่าทุกอย่าง

เศษซากเลือนหาย

บาดแผลถูกเยียวยา 

หัวใจกลับมามีชีวิต

'รักมึงจริงๆ ซึงยุน'

มันก็อาจจะจริงแบบที่จียงบอก

'สุดท้ายเราก็หวังให้คนที่ทำให้เราร้องไห้ กลับมาเช็ดน้ำตาให้เราอยู่ดี'

สำหรับซึงยุนแล้ว คนๆนั้นก็คือ....

'กูกอดมึงแล้ว ร้องไห้ได้แล้วนะ ซึงยุน'

'น้ำเน่าว่ะ...ฮรึก'

'รักมึงนะ'

'อือ เหมือนกัน'

'มีเหตุผลอีกนับล้าน ที่ฉันควรจะตัดใจจากคุณ'

'แต่หัวใจต้องการในสิ่งที่มันต้องการ'