001 - met 

พบกันครั้งแรก ในที่ที่เต็มไปด้วยผู้คน

ที่นั่นตอนนั้นเสียงดังมาก คนคุยกันไม่หยุด
คงเป็นเพราะเพิ่งเจอกันครั้งแรก เลยอยากรู้จักกันให้มากขึ้น
เราก็มีเพื่อนของเรา นั่งคุยไปสักพัก รุ่นพี่ก็บอกให้เงียบ

"น้อง ๆ มากันพอสมควรแล้วนะครับ มีใครลืมป้ายชื่อไหม ?"

ก้มมองที่คอตัวเอง ไม่ลืม เราเอามาด้วย...

"ถ้าใครลืมพี่มีป้ายชื่อพิเศษให้ อ้อ.. แล้วตามเพื่อนด้วยนะครับ หลังจากนี้จะถือว่าสาย"

ไม่ทันขาดคำ ประตูหอประชุมก็ปิดลง
ถึงเพื่อน ๆ ร่วมรุ่นที่กำลังจะตามมา ขอให้พวกนายโชคดี

"นี่ไง โฉมหน้าคนมาสาย.. แล้วลืมป้ายชื่อด้วย หันไปมองหน่อยครับ เพื่อนพวกน้องเอง"

หันไปทางประตูอีกฝั่งที่กำลังจะปิด แต่มีเพื่อนร่วมรุ่นผู้โชคร้ายแทรกเข้ามาพอดี
รุ่นพี่เลยกล่าวต้อนรับ พร้อมชักชวนน้อง ๆ ให้หันไปยลโฉมคนมาสาย
เราเองก็สนใจ ชะโงกหน้าดูจนสุดคอ

ผู้ชายแฮะ..

เรานิ่งไปสัก 30 วิ แล้วก็ตั้งสติใหม่
เพื่อนร่วมรุ่นคนนั้น เป็นแค่เด็กผู้ชายหน้าตาธรรมดาคนนึง
ตัวสูง ผมหยักศก ใส่แว่น
ที่คอมีป้ายพิเศษแผ่นเบ้อเริ่ม พร้อมกับเขียนชื่อไว้
เพื่อนร่วมรุ่นผู้โชคร้าย เขาชื่อว่า...


วินาทีนั้น.. เราพบกัน

_____________________________

Talk w/me
สวัสดีครั้งแรกอย่างเป็นทางการค่ะ 
เราชื่อ บีม หรือนามแฝง นิชา สะดวกเรียกแบบไหนก็ได้จ่ะ ไม่ขุ่นเคือง
มาพูดถึงผลงานชิ้นนี้กันดีกว่าเนอะ
Based on Sad story เป็นเรื่องสั่นที่แต่ขึ้นจาก เรื่องจริง ค่ะ 
ตามชื่อเรื่องเลย  เพราะส่วนตัว เราเป็นคนรู้สึกอินกับนิยายหรือเรื่องสั้นที่มันดูเรียล
เลยอยากจะลองเขียนเรื่องเรียล ๆ ขึ้นมาบ้าง 
คิดว่าเรื่องสั้นนี้น่าจะจบภายใน 10 - 12 ตอนนะคะ ไม่เกินนี้
ยังไงก็ฝาก Based on Sad story ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยนะคะ ขอบคุณค่า