เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
Love story at 35,000 ftIfIStay
โพสต์นี้มีเนื้อหาที่อาจไม่เหมาะสมกับเยาวชน Chapter 7
  • “อือออออออ.... โอยยยยยย”

    ร่างอรชนกำลังนอนพลิกตัวอยู่บนเตียงนุ่มในห้องพัก เพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่ยังตกค้างมาจากเมื่อคืนทำให้เธอรู้สึกปวดหัวอย่างรุนแรง ลำแขนเสลายกขึ้นเพื่อกุมหน้าผากที่ปวดตุ๊บๆ อยู่ภายใน เธอพยายามลุกขึ้นนั่งแต่ก็พ่ายแพ้ให้แก่ความแฮงค์จนต้องนอนแผ่ลงไป

    เสียงเปิดประตูหน้าห้อง ทำให้เธอรู้ว่ามีบุคคลเข้ามารุกล้ำในห้องเธอ แต่สภาพแบบนี้ เธอจะไปทำอะไรได้…

    “ตื่นแล้วเหรอ?” 
    เสียงทุ้มดังขึ้นพร้อมกับเสียงวางถาด 

    “ฉันทำข้าวต้มมาให้เธอ อ่ะ นี่ ยาแก้แฮงค์ กินยาแล้วก็กินข้าวซะนะ แล้วก็...นี่คีย์การ์ดเธอนะ”

    เรย์ลืมตาสะลึมสะลือขึ้น พยายามเพ่งมองคนตรงหน้า วันนี้เค้าแปลกตาไปจากเดิม คงเพราะชุดที่ใส่ เขาอยู่ในชุดเสื้อยืดแขนสั้นสีฟ้า กางเกงขายาวสีน้ำเงิน สวมทับด้วยผ้ากันเปื้อนแบบเต็มตัว เขายิ้มให้เธออย่างอ่อนโยน 

    วันนี้เขาน่ารักจัง…

    อากาอิเดินมานั่งที่ปลายเตียง เอามือมาลูบผมเธอ “อื้อ…” เธอครางเพราะอาการปวดหัวอย่างหนัก หน้าแดงเพราะยังไม่สร่างเมา ดวงตาสีครามปรือตาลืมมองคนตัวโตอย่างหน้าเอ็นดู

    ดวงตาสีเขียวมะกอกจับจ้องที่ใบหน้าเธอ มือใหญ่เลื่อนมาจับใบหน้า  

    ‘มืออุ่นจัง’

    เขาโน้มตัวลงมาจุมพิตที่หน้าผากของเธออ่อนโยน ตอนนี้ใบหน้าทั้งสองอยู่กันแค่เพียงคืบ ลมหายใจของพวกเขาใกล้กันเหลือเกิน…

    ชายหนุ่มค่อยๆ โน้มหน้าลงมาจุมพิตที่ริมฝีปากสีกุหลาบของหญิงสาว สัมผัสอบอุ่น บางเบาในเริ่มแรก เริ่มทวีความหนักหน่วงขึ้น ชายหนุ่มละเอียดชิมรสริมฝีบปากนั้น ขบเม้มด้วยความรักใคร่ที่อยากทะนุถนอมคนตรงหน้า แต่แฝงไปด้วยสัญชาตญาณความต้องการของเพศชาย จนกลีบปากสวยนั้นบวมเจ่อ

    อากาอิรู้ตัวว่าถ้าเขาไม่หยุด เรื่องคงไม่จบอยู่แค่การจูบแน่ๆ เขาต้องการหญิงสาวตรงหน้ามากเหลือเกิน แต่ก็ไม่อยากฝืนใจเธอ ยิ่งตอนนี้ร่างกายเธอก็ไม่เต็มร้อย หากเขารุกล้ำเธอมากไปกว่านี้ อาจทำร้ายเธอจนบอบช้ำก็เป็นได้ เมื่อคิดได้ดังนั้น เค้าจึงยอมถอนริมฝีปากออกมาอย่างแสนเสียดาย

    พวกเขาจ้องมองหน้ากันและกัน ใบหน้าแดงก่ำเพราะรสรักเมื่อครู่ สุดท้ายอากาอิเป็นฝ่ายพูดขึ้นก่อน

    “วันนี้ฉันมีบินตอนเย็น เธอดูแลตัวเองก่อนนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้บ่ายๆ ฉันน่าจะกลับมาถึงแล้ว”

    แล้วเขาก็เดินออกจากห้องไป ทิ้งให้เธอตกอยู่กับความหวานบนริมฝีปากที่ยังหลงเหลืออยู่...และอาการปวดหัวที่เหมือนจะทวีความรุนแรงยิ่งขึ้น

    --------------------------------------------------

    “แกรู้หรือเปล่าว่าเมื่อคืนแกอ้วกใส่กัปตันอากาอิน่ะ?”
    ฮิโระมิทสึถามเพื่อนสาวผ่านทางโทรศัพท์ 

    “ห่ะ!!!! ฉันอ้วกใส่เขาเหรอ?”

    “เออ เต็มๆ เลยล่ะ แต่เขาก็อุ้มแกขึ้นห้องเลยนะ” 

    “แล้วแกไปไหนล่ะ?”

    “ฉันต้องวิ่งไปตามป้ายามขึ้นมาเปลี่ยนเสื้อผ้าให้แกน่ะสิ!!!”

    “ง่ะ ขอโทษนะ ฮิโระ”

    “แกไม่ต้องขอโทษฉันหรอก ไปขอโทษกัปตันนู่น เออ เขาเอาคีย์การ์ดแกไปนะ เห็นว่าเอาไปเผื่อก่อน เผื่อเขาจะมาดูแกตอนเช้าน่ะ แล้วเมื่อเช้าเขามาหาแกมั้ยล่ะ” 

    พอคิดถึงเรื่องเมื่อเช้า เธอก็หน้าแดงขึ้นมาทันที

    “ก็…”

    “เออ ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันถามกัปตันเองก็ได้ วันนี้ฉันมีบินกับเขา”

    “เหรอ อือ.. safe flight นะ”

    “จ้า เออ ขอบคุณนะสำหรับปากกา วันนี้ฉันเอามาใช้แล้วล่ะ”

    “อ่อ จ้า ไม่เป็นไร สุขสันต์วันเกิดย้อนหลังนะ”

    เมื่อวานเธอให้ของขวัญที่ซื้อมากับฮิโระมิทสึไปแล้ว ดีนะว่าเลือกให้ตอนที่เขามารับเธอพอดี ไม่งั้นก็คงไม่ได้ให้

    -------------------------------------------------------

    “สวัสดีครับ กัปตันอากาอิ” ฮิโระมิทสึทัก

    “สวัสดีครับ” ฮิโระมิทสึหยิบปากกาที่เรย์ให้ขึ้นมาใช้ เขาต้องตรวจเช็คความพร้อมของอุปกรณ์และจดเป็นหลักฐานไว้ก่อนบินทุกครั้งตามหน้าที่

    “อ๊ะ.. ปากกาแท่งนั้น”

    “อ่อ นี่เหรอครับ เรย์ให้น่ะครับ”

    “อ่อ เหรอครับ ดีจังเลยนะครับ”

    อากาอิอิจฉา รู้ทั้งรู้ว่าฮิโระมิทสึกับเรย์เป็นเพื่อนกัน ไม่แปลกที่จะให้ของขวัญกัน แต่ก็ยังรู้สึกอิจฉาอยู่ดี

    “อาเคมิ เป็นยังไงบ้างครับ”

    “สบายดีครับ เธอฝากขอบคุณคุณด้วยนะครับ ช่วยเธอได้เยอะเลย”

    ใช่...ฮิโระมิทสึคือแฟนของอาเคมินั่นเอง แล้วคู่นี้ก็กำลังจะแต่งงานกันด้วย อาเคมิมักจะมาขอให้อากาอิไปเป็นเพื่อนเวลาคุยกับโรงแรมเรื่องการจัดสถานที่แต่งงานหรือไปทำธุระต่างๆ นานากับเธอด้วย หากวันไหนที่ฮิโระมิทสึไม่อยู่ แม่ของเธอเป็นน้องสาวของแม่ของอากาอิ อากาอิและอาเคมิจึงเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน

    ฮิโระมิทสึกับอาเคมิเจอกันโดยบังเอิญ ขณะนั้น อาเคมิเพิ่งย้ายอยู่ที่ญี่ปุ่น เธอจึงมีปัญหาเรื่องการกู้เงินเพื่อซื้อบ้าน อาเคมิจึงมาขอพึ่งอากาอิให้เป็นผู้ค้ำประกันให้เธอ แต่อากาอิไม่ว่างที่จะไปพบเลยนัดเธอมาเจอที่บริษัทเพื่อเอาเอกสาร เธอเดินวนหาตึกอยู่หลายตึกก็ไม่เจอสถานที่ตามที่อากาอินัดสักที ถามใครแล้วก็ยังงงๆ อยู่ แล้วฮิโระมิทสึก็เข้ามาช่วย 

    ‘อ๋อ มาหากัปตันอากาอิเหรอครับ? เดี๋ยวผมพาไปส่ง’

    เนื่องจากเขาต้องไปที่เดียวกับอาเคมิอยู่แล้ว ฮิโระมิทสึจึงอาสาไปส่งอาเคมิถึงที่นัดหมาย ระหว่างทางที่เดินมาด้วยกัน ทั้งสองคนพบว่าต่างคนต่างคุยกันถูกคอจึงแลกเบอร์ติดต่อกัน หลังจากนั้น พวกเขาก็คุยกันทั้งวัน จนความสัมพันธ์พัฒนายกระดับขึ้นกลายเป็นคนรักกันนั่นเอง
Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in