‘ว้ายยย จริงเหรอ?!? นี่ ฉันสวยหรือยังอ่ะเธอ’

‘ตื่นเต้นจังเลยเนอะ กัปตันอากาอิเขาหล่อมากเลยนะ’

‘อยากบินเร็วๆ จังเลย หลังแลนด์ชวนเขาไปทานข้าวกันมั้ย?’

‘ดีๆ ลองชวนดูสิ เขาอาจจะไปก็ได้นะ’

เรย์เดินเข้าห้องบรีฟ 

'เอะอะอะไรกันเหรอ? กัปตันอะไรหว่า ชื่อแดงๆ อืมมมม หล่อเหรอ ไม่เห็นรู้จัก’

เรย์เข้ามาทำงานที่สายการบินแห่งนี้ได้แค่ 2 ปีกว่าๆ จากตำแหน่งเพอร์เซอร์ก็ได้โปรโมทขึ้นเป็นเมเนเจอร์แล้ว ก่อนหน้านี้เธอทำงานอยู่ในสายการบินแถบตะวันออกกลาง ส่วนฮิโระมิทสึทำงานอยู่ที่สายการบินนี้แต่แรกอยู่แล้ว เพราะเขาได้ทุนเรียนการบินจากสายการบินนี้

‘กลับมาสมัครเพอร์เซอร์ที่นี่สิ สวัสดิการดี ได้อยู่บ้านด้วย ไม่ต้องอยู่หอแชร์กับคนอื่น’

‘ได้เหรอวะ?? ฉันทำงานที่นี่ได้ 3 ปีเอง’

‘สมัครเพอร์ฯ ที่นี่ใช้ประสบการณ์ 3 ปีก็พอแล้ว’

เรย์และฮิโระมิทสึคุยกันผ่านทาง Skype เป็นประจำ เพราะอยู่ต่างประเทศ ต่างคนต่างก็ไม่รู้จะคุยกับใคร ต่อให้มีเพื่อนที่ทำงานแต่ก็ไม่สนิทเท่าเพื่อนที่รู้จักกันตั้งแต่สมัยเรียน

แน่นอนว่ามันไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเรย์เลยในการสมัครงานที่ใหม่ แถมเรย์เองก็มีตำแหน่งและผลการทำงานที่อยู่ในเกณฑ์ดีเยี่ยมมาโดยตลอด 

เมื่อเรย์มาสมัครเป็นเพอร์เซอร์ของสายการบินปัจจุบัน เธอก็ได้รับเลือกตามคาด เธอทำงานในตำแหน่งเพอร์เซอร์ของสายการบินนี้ด้วยความตั้งใจ ผ่านการประเมินผลงานทุกรอบด้วยคะแนนดีเยี่ยมเช่นเคย ในที่สุดเธอก็ได้โปรโมทขึ้นเป็นเคบิน เมเนเจอร์ ในเมื่อประมาณ 2 เดือนก่อน

“สวัสดีค่ะ คุณฟุรุยะ” ทุกคนในห้องบรีฟยืนโค้งคำนับให้เมื่อเธอเดินเข้ามาในห้อง

"สวัสดีค่ะทุกคน ดิฉัน ฟุรุยะ เรย์นะคะ มากันครบแล้วใช่มั้ยคะ? ไฟล์ทวันนี้ KM 231 เราจะบินไปฮาวายกันนะคะ บินด้วยเครื่องแอร์บัส 330 นะคะ มีผู้โดยสารทั้งหมด 250 ท่าน มีสเปเชี่ยลมีล 10 ที่ และไดมอนด์พาสเซเจอร์ 2 ท่านนะคะ ตรงนี้มีใครกันบ้างเอ่ย??” 

ลูกเรือผลัดกันแนะนำตัวเรียงตามลำดับความอาวุโส ไฟล์ทนี้มีลูกเรือคนสนิทมาด้วย ‘คาซามิ ยูยะ’ นั่นเอง 

คาซามิ เป็นสจ๊วตร่างสูงโปร่ง ผมสีน้ำตาล ใบหน้าจริงจังเคร่งขรึม คาซามิเล่าว่าเขาเป็นคนสายตาสั้นจึงต้องใส่คอนแท็คเลนส์ตอนทำงานเพื่อความสะดวก คาซามิทำงานที่นี่มานานกว่าเรย์ แต่ด้วยกฎของสายการบินนี้ที่ต้องทำงานในตำแหน่งลูกเรือไม่ต่ำกว่า 5 ปี และตำแหน่งเพอร์เซอร์อีกไม่ต่ำกว่า 2 ปีจึงจะมีสิทธิ์ได้รับการโปรโมทขึ้นเป็นเคบิน เมเนเจอร์

คาซามิเป็นคนจริงจังในการทำงานและมีระเบียบเรียบร้อย เว้นแต่ทักษะการเข้าหาหรือพูดคุยกับผู้โดยสารที่ดูจะเป็นคนแข็งๆ ไปหน่อย แต่ไม่ถึงขั้นเลวร้าย

"ขอบคุณค่ะ ถ้างั้น..ดิฉัน assign ให้คุณนานะเป็น BS คุณนารุเป็น BG คุณรันเป็น BJ1 และคุณซากุโนะเป็น BJ2 นะคะสำหรับบิสซิเนสคลาส ครัวกลาง คุณคาซามิเป็น BL1 คุณซากุระเป็น BR1 คุณอากิโกะเป็น BL2 คุณนามิเป็น BR2 ครัวหลัง คุณชิกะเป็น CL1 คุณโทโมโยะเป็น CR คุณคาโอโกะเป็น CL2 นะคะ” 

(Cabin briefing เป็นการพบปะหน้ากันครั้งแรกของลูกเรือในเคบินในไฟล์ทนั้นทั้งหมด โดยเคบินเมเนเจอร์จะทำการมอบหมายตำแหน่งงานให้กับลูกเรือแต่ละคน ซึ่งตำแหน่งงานจะบอกหน้าที่ต่างๆ ของลูกเรือทั้งหน้าที่ในส่วนของ safety และหน้าที่ในส่วนของ service และยังบอกถึงตำแหน่งที่นั่งหรือ jump seat ของลูกเรือแต่ละคนอีกด้วย)

จัดแจงมอบหมายงานและหน้าที่เสร็จแล้ว ลูกเรือทุกคนก็พร้อมสำหรับการทำงานบนไฟล์ทนี้แล้ว โดยจะมีรถบริษัทรับไปส่งที่สนามบินตามแต่ละไฟล์ทเมื่อเข้าเครื่องลูกเรือแต่ละคนก็ต้องเก็บของเข้าในช่องที่เก็บสัมภาระให้เรียบร้อย เตรียมอุปกรณ์ต่างๆ ตามหน้าที่ของแต่ละคน โดยในแต่ละแกลี่จะมีลูกเรือที่นับจำนวนอาหาร นับจำนวนสิ่งของ จัดห้องน้ำ จัดหนังสือพิมพ์ 

ส่วนเคบินเมเนเจอร์มีหน้าที่ดูอุปกรณ์ความเรียบร้อยโดยรวมของเครื่องทั้งอุปกรณ์ความปลอดภัยต่างๆ ระบบแสง สี อุณหภูมิ และความดันในห้องโดยสาร 

ตึ้งต่องงง...

เสียงสัญญาณเรียกมาจากห้องนักบิน “Joint Briefing ครับ” เสียงทุ้มนุ่มนวลดังขึ้นตามมา

(Joint Briefing คือ การบรีฟงานร่วมกันระหว่าง cockpit crew และ cabin crew โดยเนื้อหาการบรีฟจะเป็นเรื่องการแนะนำตัวแนะนำนักบินทุกคน เวลาที่ใช้ในการบิน สภาพภูมิอากาศ การตรวจเช็คระบบความปลอดภัยก่อนออกเดินทาง)

เรย์กดปุ่ม PA All เพื่อประกาศแจ้งลูกเรือทุกคนให้มารวมกันที่ส่วนหน้า เนื่องจากเครื่องรุ่นนี้ไม่มีเฟิร์สคลาส ส่วนหน้าสุดของเครื่องถัดจากค็อกพิทก็เลยเป็นบิสซิเนสคลาสแทน

ลูกเรือมารวมตัวกันอย่างรวดเร็ว โดยเฉพาะลูกเรือสาวที่ดูจะตื่นเต้นเป็นพิเศษ หัวเราะคิกคัก ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กัน นักบินในไฟล์ทนี้มีทั้งหมด 4 คน กัปตัน 2 คน และโคไพลอทอีก 2 คน เนื่องจากเป็นไฟล์ทยาว (บิน 8 ชั่วโมงขึ้นไป) จึงต้องมีนักบินทำการสลับการบินกัน เพื่อไม่ให้ชั่วโมงการทำงานเกินจากที่กฎหมายการบินกำหนดไว้เออ เข้าใจละ ทำไมสาวๆ ไฟล์ทนี้ถึงได้กรี๊ดกันขนาดนี้ กัปตันหล่อนี่เอง ผมสีดำขลับรับกับใบหน้าคมคาย จมูกโด่งเป็นสัน ดวงตาสีเขียวมะกอกคมกริบ เขาเป็นคนรูปร่างสูงใหญ่ กำยำ มีกล้ามแขนเป็นมัดเหมือนคนที่ออกกำลังกายดูแลตัวเองดี แถมเมื่ออยู่ในชุดนักบินนี่… อื้อหืออออ ทำเอาเธอแอบเคลิ้มไปนิดนึงเหมือนกันนะ แต่เอ...หน้าคุ้นๆ นะ เคยเห็นที่ไหนน้าาาา...

“วันนี้ไฟล์ KM231 ไปฮอโนลูลู สหรัฐอเมริกานะครับ ผมกัปตันอากาอิ ชูอิจิเป็นนักบินที่ 1 ส่วนนี่คุณโอกิยะ เป็นนักบินผู้ช่วย ทีมที่ 2 เป็นนักบินที่ 1 คุณเฮย์จิ ส่วนนักบินผู้ช่วยคือคุณซาโต้นะครับ ไฟล์ทไทม์ประมาณ 9 ชั่วโมง 15 นาที วันนี้อากาศน่าจะดี ลมไม่แรงมาก คิดว่าไม่น่าจะมี Turbulence (การบินผ่านพื้นที่ที่มีสภาพอากาศที่แปรปรวนแล้วทำให้เครื่องสั่น) นะครับ ถ้ายังไงวันนี้ก็ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ ขอบคุณครับ” 

“ค่าาาาา” เสียงขานรับของลูกเรือสาวๆ ที่ตอนนี้คงมีกำลังใจทำงานกันเต็มเปี่ยม แล้วก็แยกย้ายกันไปทำงานในส่วนของตัวเองต่อทันที