กิจวัตรประจำวันของมาร์คอีนั้นค่อนข้างตายตัวและราบเรียบ ไร้สิ่งหวือหวา

ตื่นขึ้นมาตอนหกโมงเช้า— ถ้าอากาศยังเย็นอยู่ก็จะนอนต่อจนนาฬิกาปลุกอีกรอบตอนแปดโมง เมื่อถึงตอนนั้นจะหนาวขนาดไหนก็ต้องฝืนลุกขึ้นมาแปรงฟัน เก็บที่นอนให้เรียบร้อย

มีเรียนเช้าอย่างเร็วที่สุดคือเก้าโมงครึ่ง เพราะงั้นจึงไม่ต้องเร่งรีบอะไร 

มื้อเช้าของทุกวันจะเป็นอาหารอุ่นๆในร้านสะดวกซื้อละแวกหอพัก มาร์คกับลูคัสมักจะมาพบกันที่นี่

ถ้าถามว่ามื้อเช้าที่ชอบที่สุดคืออะไร คำตอบของมาร์คคือ ไอติมแท่งรสแตงโม

“หนาวจะตายอยู่แล้วใจคอยังกินไอติมอยู่ได้ยังไงวะ เย็นชาไปทั้งกายและใจแล้วงั้นเหรอ”ลูคัสมองมาร์คผู้กำลังกัดไอติมแท่งดังกร๊อบๆท่ามกลางอากาศหนาวเย็นติดลบ เด็กหนุ่มยกมือลูบเนื้อตัวที่ขนลุกขนพองอยู่ใต้เครื่องแต่งกายหนา

“ก็แตงโมมันอร่อยอ่ะ” คนตัวเล็กกว่าแลบลิ้นเลียน้ำรสหวานสีแดงรอบริมฝีปาก นิ้วมือจับแท่งไม้เล็กที่ท่อนบนมีรอยคราบน้ำหวานพลิกไปมา “ได้รางวัลอีกแท่งมั้ยนะ”

“พอเหอะ ขอร้อง”ลูคัสรีบดันหลังเพื่อนสนิทให้เดินตรงไปยังมหาวิทยาลัย

.

หลังจากเจอลูคัส เข้าเรียนช่วงเช้า แล้วก็มาเจอกันอีกทีตอนกินข้าวเที่ยงที่โรงอาหาร

มื้อกลางวันมักจะเป็นอาหารที่ถูกหลักตามโภชนาการที่ดีในโรงอาหาร นับเป็นสิ่งดีๆต่อร่างกายไม่กี่อย่างในชีวิตประจำวันของมาร์ค 

“วันนี้แฟนทำอะไรให้กินล่ะ”มาร์คเท้าคางมองชุดอาหารสุดน่ารักของคนที่นั่งตรงข้าม 

“แซนวิชง่ายๆกับน้ำส้ม— กูน่าจะเก็บเอาไว้เป็นของว่างช่วงซ้อมดีกว่า”ว่าแล้วก็พับเก็บชุดอาหารทำมือเปี่ยมความรักแต่ไม่พออิ่มท้องใส่กลับลงไปในกระเป๋า “วันนี้งอนกูอีกแล้ว ตื่นมาทำข้าวเช้าข้าวเที่ยงปุ๊บก็กลับไปนอน ไม่คุยกันสักคำ”

มาร์คพยักหน้าหงึกหงักพลางพยายามคิดว่าจะกินข้าวจานนี้ให้หมดได้ยังไง ,ไม่ได้ต้องการที่จะเมินปัญหาชีวิตรักของลูคัสนะ แต่เขาไม่รู้เลยว่าจะพูดอะไรกับเรื่องรักๆใคร่ๆ

“พี่เค้าไม่บอกกูหรอกว่างอนเรื่องอะไร แต่ก็คงเรื่องเดิมๆ”หนุ่มร่างใหญ่แนบหน้าลงกับโต๊ะ

“เรื่องกู?”

“เออ”

มาร์ครู้สึกคิ้วข้างขวากระตุก อารมณ์เดจาวูแปลกๆนี้ทำเอาเขาหมดความอยากอาหาร

นิ้วเรียวสะกิดหัวทุยของเพื่อนสนิทให้ชะโงกหน้าขึ้นมามอง ก่อนจะดันถาดอาหารใส่อีกคน

“กินเยอะกว่าแมวดมนิดเดียวเองไอ้มาร์ค แก้มตอบหมดแล้วมึง” 

ลูคัสตักข้าวเข้าปาก แล้วมาร์คก็หนีปัญหาน่าปวดหัวได้อีกครั้ง

.

เมื่อถึงยามบ่ายก็ได้เวลาเข้าคลาสบ่ายต่อจนถึงบ่ายสองครึ่ง เป็นอันหมดกิจธุระกับมหาวิทยาลัยของวันนี้เรียบร้อย ,วันนี้มาร์คตัดสินใจไม่ไปพบลูคัสที่สนามบาสตามที่เคยนัดหมายประจำ

อีกหนึ่งชั่วโมงจะถึงเวลาทำงานพิเศษ วันนี้จึงเข้าไปเตรียมตัวทำงานก่อนเวลา

บรรยากาศในร้านดำเนินไปอย่างไม่เร่งรีบอะไร หน้าที่ประจำก็แค่เช็คของค้างสต๊อก จัดสินค้า เช็คโปรโมชั่นใหม่ประจำเดือน ถ้าว่างแล้วก็สลับงานกับคนร่วมงานไปยืนหน้าเคาท์เตอร์ บริการลูกค้าไปเรื่อยจนกว่าจะถึงเวลาสองทุ่ม รับค่าจ้างวันนี้กับหัวหน้า แล้วก็กลับบ้าน

เมื่อหนึ่งทุ่มครึ่ง ลูคัสโผล่มาที่ร้านเพื่อซื้อเยลลี่สองถุง 

เป็นเวรเป็นกรรมของเขาอีกครั้งที่ลูคัสเลือกมาตอนไม่มีลูกค้า— มาร์คหลีกเลี่ยงการพูดคุยหน้าเคาท์เตอร์ไม่ได้

“ทำไมวันนี้ไม่มาตามนัดวะ คนมันไม่ครบ”ลูคัสพูดขึ้นขณะเก็บเงินทอนพร้อมใบเสร็จเข้ากระเป๋าเงิน

“คนขาดพอดี เลยเรียกกูมาทำงานก่อน” แน่นอนล่ะว่าเขาโกหก ดวงตาเหลือบมองพื้นที่จอดรถข้างนอกตัวร้าน บัดนี้มีรถมอเตอร์ไซค์สีดำขลับเครื่องใหญ่จอดไว้อยู่พร้อมกับมีคนคุ้นตายืนพิงอยู่ข้างๆ “ไม่ซื้อบุหรี่สักซองไปง้อแฟนซะล่ะ”

“ไปได้แล้ว ข้างนอกมันหนาว”

“เออ ไว้เจอกันพรุ้งนี้”

ลูคัสเดินออกไปพร้อมกับเสียงต้อนรับของประตูอัตโนมัติ ไม่นานเท่าไหร่ก็ตามมาด้วยเสียงเครื่องยนต์

ดังขึ้นรุนแรงปานเสียงระเบิดช่วงแรก ไม่นานนักเสียงก็เคลื่อนที่ไกลออกไป แต่ยังคงเหลือเสียงวิ้งวนค้างในหู

.

มื้อเย็นวันนี้เป็นอาหารค้างสต๊อกจากที่ทำงานพิเศษ มาร์คนั่งกินเงียบๆภายในห้องพัก ช่วงเวลาเกือบสามทุ่ม ยังคงมีข่าวช่วงเย็นบางช่องฉายอยู่

เขาชั่งใจว่าจะอาบน้ำดีไหมเพราะอากาศหนาวเกินจะเหลือรับ แต่สุดท้ายก็ต้องอาบอยู่ดี

ความอบอุ่นโอบรอบตัวเมื่อหย่อนกายลงไปในอ่างอาบน้ำ ให้ความรู้สึกสบายจนอยากจะทอดกายอยู่ในนี้ตลอดไปทั้งคืน— มาร์คตั้งนาฬิกาจับเวลาเอาไว้ เผื่อว่าถ้านอนหลับไปในอ่างอาบน้ำจะได้ตื่นขึ้นมาได้โดยไม่จับไข้หวัดเสียก่อน

กินข้าว เช็ค

อาบน้ำ เช็ค

กิจกรรมหลักทั้งสองอันจำเป็นต่อการดำรงชีวิตของวันนี้จบลงไปแล้ว ต่อไปก็คือนอน

มาร์คหยุดยืนอยู่ตรงหน้าเปียโนเครื่องใหญ่ที่ตั้งอยู่กลางห้อง อยู่ห่างจากเตียงนอนไม่ไกลนัก

ยามมืดค่ำแบบนี้ คนทั่วไปคงจะเกรงใจนิดหน่อยถ้าทำเสียงดังรบกวนคนข้างห้อง— เขาถึงได้เลือกหอพักที่มีผนังเก็บเสียงดีที่สุดหอหนึ่งในละแวกมหาวิทยาลัย

สูดลมหายใจเข้าลึกๆแล้ววางนิ้วลงไป 

ตัดทุกสิ่งทุกอย่างที่น่ารำคาญใจ 

ให้เหลือแค่ตัวเขากับเปียโน ในช่วงเวลาแห่งความเงียบสงบนี้

(ทิเบตันแด๊นซ์เป็นตีมซองของฟิคนี้เลยค่ะ XD ได้ใส่ลงมาแล้ว ดีใจจัง—ผแผน)