ลูคัสยังคงไม่โผล่มาเจอกันที่ร้านสะดวกซื้อ 

มาร์คยืนรอจนกระทั่งกัดไอติมแตงโมคำสุดท้าย ความหนาวเย็นในอากาศยังคงเต็มไปด้วยกลิ่นอายของคริสมาสต์-- เป็นลมหนาวที่ไม่กัดกินทิ่มแทงผิวกาย มันเป็นมิตรกว่านั้น เป็นลมหนาวที่ชวนให้รู้สึกสดชื่นและมีความสุข เพลิดเพลินไปกับโกโก้ร้อน เค้ก ของขวัญ

เด็กหนุ่มหยุดความคิดเรื่อยเปื่อยลงเมื่อโทรศัพท์สั่น เมสเสจจากลูคัส เนื้อความคืออีโมจิหน้าร้องไห้เหมือนเมื่อสองวันก่อน และมาร์คเลือกที่จะไม่ตอบกลับไปเช่นทุกครั้ง

เพราะเมื่อผู้คนผ่านเข้ามา แล้วเดี๋ยวก็จะผ่านจากไป

ลูคัสก็เช่นกัน

แม้แต่คิมโดยอง-- มาร์คก็หวังว่าสักวันชายคนนั้นจากทิ้งขว้างเขาซะ เหมือนเด็กเบื่อของเล่น

หรือถ้าจะทิ้งขว้างเขาเหมือนขยะ เขาก็จะไม่บ่นอะไรสักคำ

คริสมาสต์ปีนี้กำลังจะมาถึง แล้วก็ผ่านไป กระพริบตาหนึ่งครั้งก็เข้าสู่ปีใหม่ 

แล้วก็ผ่านไป ในเวลาเพียงหนึ่งวินาที

มันจะวนเวียนไปอย่างน่าเบื่อ จนกว่าชีวิตนี้จะจบลง

และเขาโกหก

บรรยากาศคริสมาสต์แฝงอยู่ในไอหนาวนั่นคืออะไรกัน

เพราะสิ่งที่เขาสัมผัสได้ ไม่มีอะไรเลยนอกจากความหนาวเย็นสีขาวโพลนแสนเย็นชา

มาร์คปล่อยให้สีขาวโพลนนั้นห่อหุ้มร่างกายตนอย่างเต็มใจ

ปล่อยให้มันกลืนเขาเข้าไป