เช้าวันนี้ลูคัสไม่มาพบเขาที่หน้าร้านสะดวกซื้อตามที่เคยทำเป็นปกติในทุกวัน

เอาเข้าจริงก็ไม่น่าแปลกใจเท่าไหร่นัก เพราะอีกฝ่ายเพิ่งจะมีเรื่องผิดใจกับคนรักไปหมาดๆ มีแต่เมสเสจที่ส่งอีโมจิหน้าร้องไห้มาหาแทนคำอธิบาย

วันนี้อากาศยังคงหนาวเหมือนเช่นทุกวัน เป็นเวลาปกติของช่วงสิ้นปี

อีกสิบวันจะถึงวันคริสมาสต์ วันความสุขแห่งชาติอีกวันที่มาร์คไม่ค่อยได้มีส่วนร่วมอะไร

ทั้งๆที่คิดว่าไม่สนใจ แต่พอรู้ตัวอีกทีกลับเผลอเล่นเพลง Jingle Bells ในห้องซ้อมอย่างไม่รู้ตัว

บรรยากาศร้านรวงรอบตัวต่างประดับไปด้วยของตกแต่งเทศกาลคริสมาสต์ แสง สี เสียง ไม่ว่าอย่างไรก็หนีไปไม่พ้นตัว ถ้าใครเกลียดเทศกาลคริสมาสต์ คนคนนั้นคงจะน่าสงสารน่าดู

สิบวันก่อนวันคริสมาสต์ จู่ๆก็ได้รับข้อความจากน้องชายที่พอสนิทกันจากสถานรับเลี้ยง ประโยคถามไถ่และเชิญชวนไปร่วมงานเลี้ยงฉลองที่บ้านเก่า ตามธรรมเนียมที่บรรดาอาจารย์จัดตามกันมา เป็นช่วงที่พวกเขาจะจัดปาร์ตี้กัน ซื้ออาหารที่พิเศษกว่าวันธรรมดาหน่อยด้วยเงินบริจาค นำของขวัญหรือบรรดาตุ๊กตา เสื้อผ้าที่ได้รับบริจาคมาเป็นรางวัลเล่นเกมกันขำๆ

ตลอดช่วงชีวิตที่มาร์คอาศัยอยู่ที่นั่น เขาจะได้เล่นเปียโนในวันคริสมาสต์เสมอ

เปียโนตัวใหญ่ที่แทบไม่ได้ขัดเงาหรือดูแลเอาใจใส่จนสีลอกไปหมด แต่เสียงยังรื่นหูดีไม่มีส่วนเพี้ยน อาจารย์ที่เลี้ยงดูมาเคยสอนให้เขาเล่นตั้งแต่จำความได้

เป็นความทรงจำไม่กี่เรื่องที่หวนคิดถึงกี่ครั้งก็รู้สึกอบอุ่นแปลกๆในอก

นี่เธอเล่นเพลงรื่นเริงของวันคริสมาสต์ด้วยท่าทางอมทุกข์อย่างนั้นได้ยังไงกันนะ อาจารย์เคยพูดเช่นนี้กับเขา เธอหัวเราะพลางยื่นมือมาลูบหัว

มาร์คหลุดออกจากภวังค์ความคิดของตนเมื่อได้ยินเสียงแตรรถดังอยู่ในระยะประชิด— จากรถสีแดงแสนคุ้นตาที่จอดอยู่ตรงหน้าเขา

พี่แทยงลดกระจกลงมา มาร์คโค้งทักทายเขาก่อนจะเปิดประตูออก แต่อีกฝ่ายกลับยื่นมือมาห้ามเขาเอาไว้ ชี้นิ้วบอกให้เขาไปนั่งด้านหลัง

ไม่แปลกใจอะไรที่เปิดประตูไปแล้วได้เจอคิมโดยองนั่งอยู่ เขายิ้มกว้าง ราวเด็กน้อย

“มาร์คคคคคคคคคคคคค”

รถคันหรูออกตัวพร้อมๆกับที่ชายในชุดสูทโผตัวเข้ากอดเด็กหนุ่ม ตัวเขาหอมกลิ่นโคโลญจ์บางอย่างที่มาร์คไม่รู้จักชื่อ

“คิดถึงจัง” คิมโดยองกอดตัวเขาแน่น ปลายจมูกทำเสียงฟุดฟิดใกล้คอขาวเนียน 

“มีเรื่องสนุกๆเกิดขึ้นมั้ย ระหว่างที่พี่ไม่อยู่น่ะ”

“ไม่มีนะฮะ” เด็กหนุ่มทำเสียงเรียบนิ่ง เพราะอีกฝ่ายหายไปนานจึงรู้สึกไม่คุ้นชินแปลกๆ

“จริงเหรอ?” ชายหนุ่มเอียงคอ ทำท่าทีสงสัย ขณะเอื้อมมือมาหยิกแก้มของคนตรงหน้าเล่นอย่างอารมณ์ดี “แต่เท่าที่ได้ยินมาจากจอห์นนี่ รู้สึกว่าจะมีเรื่องน่าตื่นเต้นเกิดขึ้นนี่นา”

มาร์คกำมือตนเองแน่นอย่างเผลอตัว

และใบหน้าสวยนั้นฉีกยิ้มยินดีเต็มปรีดา

“นี่ มีเรื่องเกิดขึ้นกับมาร์คใช่มั้ยล่า”

“เล่าให้ฟังหน่อยสิ นะ”

“จะเรื่องสนุกหรือไม่สนุกก็ได้”

“เล่ามาให้หมดเลย”

อีกสิบวันจะถึงวันครบรอบที่คิมโดยองได้พบกับมาร์คเป็นครั้งแรก ในงานปาร์ตี้วันคริสมาสต์ของสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้า ไม่มีผู้ใดคาดคิด ว่าแม้แต่ปีศาจก็ได้รับการเชิญชวน