ในโลกซึ่งปกครองด้วยสองฟ้า
ฟ้าหนึ่งคือนภางามสดใส
อีกฟ้าหนึ่งแดนสมุทรสุดกว้างไกล
สองแดนฟ้ายิ่งใหญ่ผ่านเดือนปี
ที่ระหว่างสองฟ้ามีชีวิต
ว่ายเวียนวนเชยชิดเป็นวิถี
เหล่านกปลาดำรงคงชีวี
ล่องนทีท่องฟ้าระหว่างกัน
ฟ้าทั้งสองแม้มีใจสมัครรัก
หากมิอาจอิงพักด้วยกีดกั้น
ห่วงชีวีตระหว่างตนจะดับพลัน
หากสนิทชิดกันเข้าอุ้มชู
เมื่อเสาวิหารใหญ่มิอาจชิด
เมื่อไม้สูงมิสนิทข้างเคียงคู่
แล้วสองฟ้ายิ่งใหญ่จงคิดดู
จะอาจคู่ใกล้ชิดสนิทใด
สมุทรได้แต่มองนภากว้าง
นภาอ้างว้างมองสมุทรใส
จ้องสะท้อนซึ่งกันนานเพียงไร
ก็มิอาจเข้าใกล้กว่าเป็นมา
เพราะนภามิอาจทนคิดถึง
นภาจึงมอบแสงสู่อีกฟ้า
ขอแสงทองระยับจับธารา
เป็นสิ่งแทนห่วงหาให้ใกล้กัน
สมุทรซับรับแสงมาประดับ
แล้วขยับระเหยเป็นเมฆมั่น
ให้เมฆาขาวผ่องล่องลอยพลัน
ประดับฟ้าแทนฝันได้เคียงครอง
ฟ้าเบื้องล่างจึงมีประกายคลื่น
ฟ้าเบื้องบนจึงชื่นด้วยเมฆผอง
แม้มิอาจแนบชิดสนิทปอง
หากทั้งสองคงเคียงอยู่เพียงกัน
------------------------------
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in