เรามีโอกาสได้เจอเขาอีกครั้ง คิดว่านี่คงจะเป็นครั้งสุดท้าย เรายังคงให้ความหวังตัวเองเล็กๆว่าเขาจะกลับมา ระหว่างที่นั่งรอเขา หัวใจเราเต้นรัว รู้สึกเหมือนกำลังจะอ้วก เราเปิดวิธีช่วยทำให้ตัวเองใจเย็นลง ทำทุกวิธี หายใจเข้าลึกๆ พยายามนึกถึงสิ่งที่ทำให้รู้สึกดี มันก็พอช่วยได้บ้าง เราพยายามคุยกับเพื่อนเพื่ออัพเดอาการตัวเองตลอด เราบอกเพื่อนว่าเตรียมทิชชู่เลยเราไม่ไหวแล้ว สักพักเขาก็มาถึง เอาของมาวาง นั่งตรงข้ามเราแปบนึงแล้วก็เดินกลับไป เราจำสายตาเขาได้ มันไม่ใช่คนที่เรารู้จัก สายตานั้นช่างเย็นชา

เขาเปลี่ยนไปแล้ว มีแต่เราที่ยังเหมือนเดิม

เรานึกว่าเจอเขาแล้วเราจะฟูมฟายจนทนไม่ไหว แต่เปล่าเลย เรารู้สึกได้ปลดล็อกอะไรบางอย่าง เราไปเจอเพื่อนต่อ เราเล่าให้เพื่อนฟัง เรารู้สึกสบายใจที่ได้เล่า ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้ร้อยเปอร์เซนต์ เรายังเสียใจอยู่บ้าง ไม่ใช่เสียใจที่เขาไม่กลับมา เราแค่รู้สึกเสียใจเพราะเราไม่รู้ว่าเราจะมีความสุขได้เท่าตอนที่อยู่กับเขามั้ย

วันนี้เราเรียนรู้ที่จะกลับมารักตัวเองอีกครั้ง