1.

ด้านในของสตาร์บัคส์อบอุ่นที่สุดยามฝนตก
อุณหภูมิพอเหมาะจากฮีทเตอร์ช่วยให้ห้องขนาดเกือบสามคูหากลายเป็นสถานที่ที่เหมาะแก่การดำรงชีวิตที่สุดในโลกได้

ใช่... ถ้าไม่นับเรื่องจำนวนคน


เขาไม่เคยเชื่อเรื่องประชากรล้นโลกจนบัดนี้ ยามที่สตาร์บัคส์มีคิวยี่สิบสองคิวก่อนหน้าเขาและอีกยาวเหยียดเกินสิบด้านหลังทั้งที่ไม่ใช่ช่วงโปรโมชั่น



ชายหนุ่มถอนหายใจพลางเสียบหูฟัง เปิดเพลงดังๆ กลบความจอแจวุ่นวายภายในร้าน... คงฟังได้อีกหลายเพลงกว่าจะถึงคิวของตัวเองล่ะมั้ง




     1.5. And my love does it good

เขาฟังเพลงไปสามเพลงพลางก้มหน้าก้มตาตอบอีเมลล์ในเครื่อง โดยไม่รู้ตัวเลยว่าใกล้จะถึงคิวของตนแล้ว...

ไม่รู้ตัวเลย จนกระทั่งมีแรงสะกิดเบาๆ ที่หัวไหล่นั่นแหละ




'ห๊ะ!?' ชายหนุ่มสะดุ้งเฮือก


ภาพที่ปรากฏสู่สายตายามผงกศีรษะขึ้นมองคือเด็กหนุ่มเจ้าของผมยุ่งๆ สีแดง และดวงตาสีฟ้าที่เห็นชัดโดดออกมาท่ามกลางแสงไฟสลัวภายในอาคารคู่นั้น... รอยยิ้มแห้งๆ ปรากฏอยู่บนใบหน้า และดูเหมือนมันจะถูกใช้ส่งตรงมาทางเขา


'ขอโทษครับ แค่จะเตือนให้ขยับขึ้นหน้ามาน่ะ'
อีกฝ่ายว่าพลางยักไหล่

'เอ่อ... ไม่มีอะไรหรอก ช่างมันเถอะ'



'ไม่ เดี๋ยวก่อน! ขอบคุณนะ... ครับ'


คำพูดของเขาลอยหายไปพร้อมกับที่อีกฝ่ายหันหลังกลับ...




And when the cupboard's bare
I'll still find somethin' there with my love



เสียงเพลงจากหูฟังดูจะกลายเป็นเสียงแผ่วๆ ข้างหูไปเลย เมื่อความสนใจทั้งหมดตกไปอยู่ที่เสียงสั่งเครื่องดื่มจากเจ้าของคิวด้านหน้าคนนั้น



'ชาเอิร์ลเกรย์ร้อนไซส์แกรนเด โนไซรัป'

คือสิ่งที่อีกฝ่ายเลือกดื่ม...




It's understood, it's everywhere with my love





เผลอจ้องอีกฝ่ายไปเสียแล้ว ทั้งท่าทางยามพูดคุยกับบาริสต้า ส่งยิ้ม หยิบเงินขึ้นมาจ่าย หรือแม้แต่ตอนเดินออกไป


หากถามว่าทำไม ชายหนุ่มก็ไม่อาจหาคำตอบได้... ปกติเขาไม่ใช่คนที่จะอ่อนไหวหรือสนใจใครง่ายๆ เพียงแค่ถูกสะกิดเสียหน่อย


แต่กับเจ้าของดวงตาสีฟ้าคู่นั้น... เขาไม่รู้



มันเหมือนกับเขาลืมไปแล้วว่ารอบกายคือร้านสตาร์บัคส์ที่แสนจอแจวุ่นวาย มีคนต่อแถวยาวเหยียด และฝนตกหนักไม่ยอมหยุดด้านนอก... ลืมว่าก่อนหน้านี้ตัวเองหงุดหงิดแค่ไหน ลืมว่าช่วงเวลาตลอดวันที่ผ่านมานั้นย่ำแย่เพียงใด




... And my love does it good





เขาลืมทุกสิ่งรอบตัวไปหมดแล้ว




....





'พี่ครับ! เร็วเข้า คนรอคิวอยู่'


เป็นอีกครั้งที่ต้องมีคนดึงสติของเขากลับมา... คราวนี้เป็นบาริสต้าวัยรุ่นที่ยืนขมวดคิ้วทำหน้าไม่สบอารมณ์อยู่หลังเคาน์เตอร์

เด็กคนนั้นเดินถือแก้วชาไปยังที่นั่งของตัวเองแล้ว ด้านหน้าของเขาบัดนี้มีเพียงพื้นที่ว่างเปล่ารอให้ก้าวเข้าไปสั่งเครื่องดื่มเหลืออยู่




'ขอโทษครับ...'

ชายหนุ่มถอนหายใจ หวังจะพาตัวเองกลับมาอยู่ในสภาวะปกติให้ได้...


'อเมริกาโน่ร้อนไซส์เวนติแก้วนึง'





... ถึงแม้สิ่งที่วนเวียนซ้ำไปซ้ำมาอยู่ในความคิดของเขาจะยังเป็นชาเอิร์ลเกรย์โนไซรัปไซส์แกรนเดแก้วนั้นก็ตาม

-1- fin