เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
Fictober2019pampamgirl
Day 17 : Wrath + Day 18 : Revenge


  • "ผมปล้อง... เจ้าชมชอบหนูน้อยหน้าหวานผู้นั้นหรือ"


    "เอ๋... ผู้ใดกันหรืือ"


    "ก็รั่วเอ๋อร์อะไรนั่นไง"


    "หนูน้อยหรือ... ผู้นั้นอายุมากกว่าท่านอีกนะ ตัวสูงกว่าท่านด้วย"


    "แต่เขาเป็นหลานชายข้า"


    "หลานชายท่านลุงต่างหาก"


    "ข้ากับเขาก็คนเดียวกัน"


    "ยังอีกหลายปีมิใช่หรือ"


    "หลายปี... แต่สุดท้ายก็คนเดียวกันมิใช่หรือไง"


    "ขอรับๆ คนเดียวกันก็คนเดียวกัน"


    "เจ้าแดกดันข้าหรือ"


    "เปล่านี่นา~"


    .....


    "อืม... แล้วเจ้าจะว่าอย่างไร..."


    "ว่าอย่างไรอันใด?"


    "ก็ตกลงเจ้าชอบเขาหรือไม่ไงเล่า!"


    "อืม..." เยีี่ยนเอ๋อร์นิิ่งคิิิด แย้มยิิ้มตาปิิด ก่อนตอบออกมาอย่างร่าเริิงว่า "ชอบ!!"

    "เจ้าผมปล้อง!!!!!!" องค์ชายสี่ตกตะลึง ในใจรู้สึกเคืองแค้นระคนหมั่นไส้เสียจนต้องอ้าปากงับไหล่เด็กน้อยตรงหน้าเสียจมเขี้ยว


    "โอ๊ย! ท่านกัดข้าทำไมอ่ะ!"


    "ก็เจ้าทำให้ข้าโกรธ! เจ้าต้องโดนลงโทษ!"


    เยี่ยนเอ๋อร์เบะปาก... น้ำตาหยดเล็กๆ ร่วงเผาะ ไหลลงอาบสองแก้มกลมๆ ไม่ขาดสาย ร้องเรีียกเจิิ้งเยีี่ยนอย่างน่าสงสาร "แงงงงงงงงงงง พี่เยี่ยน~ องค์ชายสี่กัดข้า แงงงงงงงงงงงงงงง"


    "เขาไม่มาช่วยเจ้าหรอก" องค์ชายน้อยตัวแสบแลบลิ้นปลิ้นตา


    "ท... ฮึก ท..ทำ ฮึก... ท.. ทำไมเล่า"


    "ลำพังตนเองยังเอาไม่รอด... เขาจะมาช่วยผู้อื่นได้หรือ... เจ้าผมปล้อง"

    .
    .
    .

    TBC

Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in
Pderingring (@Pderingring)
เด็กๆ น่ารักจังเลยค่ะ แงงงงงงงงงงง
องค์ชายสี่ทำไมชอบแกล้งเยี่ยนเอ๋อร์นัก
มันเขี้ยวเค้าใช่มั้ยล่ะ นุ่มนิ่มแบบนั้นเลยไปกัดเค้าเนี่ย
แต่สมเป็นองค์ชายสี่ปราดเปรื่องมากเลยค่ะ
เสียใจด้วยนะเยี่ยนเอ๋อร์ เยี่ยนเกอมาช่วยไม่ได้แล้ว