ฉันชอบวาดรูป

แต่นอกจากวาดรูป ฉันก็ทำอะไรไม่เป็นอีกเลย

ตอนแรกฉันตั้งใจไว้ว่าจะฝึกงานที่สำนักพิมพ์สักที่ แต่เมื่อถึงเวลาหาที่ฝึกงานจริงฉันกลับลังเล ไม่กล้าเลือกไปไหนสักทาง เพราะลึก ๆ ฉันรู้สึกว่าตัวเองไม่มีความชอบหรือความสามารถที่มากพอจะเจาะจงไปทางไหนเลย

ฉันแค่ชอบวาดรูปในแบบของฉันเท่านั้น

เพื่อนบางคนตั้งเป้าหมายไว้ชัดเจนว่าอยากทำอะไร บางคนขอแค่ได้ที่ฝึกงานก็พอใจ ไม่นานนักเพื่อน ๆ ทยอยได้ที่ฝึกงานกัน เหลือฉันที่มัวลังเล จนสุดท้ายก็แทบไม่ทันกาล

ฉันเลือกฝากความหวังไว้กับหอศิลป์ มีเพื่อนสองสามคนที่ตกลงไปด้วยกัน แต่เหตุการณ์การแพร่ระบาดของโควิดก็ทำให้ทุกอย่างชะงัก หอศิลป์ปิดทำการชั่วคราวและเลื่อนเปิดไปเป็นเดือน เพื่อนที่จะไปด้วยกันเริ่มเบนเข็มหาที่ฝึกงานอื่นแทน เหลือแค่ฉันกับเพื่อนชื่อแอลที่ยังไม่ตัดใจ

ความกดดันถาโถมมาไม่มีที่สิ้นสุด เมื่อวันระบุที่ฝึกงานใกล้เข้ามาทุกที หอศิลป์ยังคงเลื่อนเปิดทำการออกไปเรื่อย ๆ จนฉันไม่กล้าหวัง สุดท้ายคุณครูประจำสาขาก็ยื่นมือเข้ามาช่วย โดยเสนอการฝึกงานกับสาขาวิชา ให้ช่วยงานเล็ก ๆ น้อย ๆ กับก่อตั้งเว็บไซต์วรรณกรรมสำหรับเด็ก ฉันไม่รู้หรอกว่าเนื้องานที่แท้จริงคืออะไร แต่ก็ตัดสินใจกระโดดคว้างานนั้นทันที แอลก็ด้วย

น่าตกใจที่วันคุยรายละเอียดการฝึกงาน หอศิลป์ประกาศเปิดทำการอีกครั้งพอดี แม้จะอยากยกหางเสือกลับลำเรือไปอีกทางก็ไม่ทันเสียแล้ว เพราะการฝึกงานกับสาขาเริ่มตั้งแต่ตอนที่เราทักแชทส่วนตัวไปขอครูทำงาน สายไปแล้วละ

การแจกแจงรายละเอียดการฝึกงานมีทั้งคนงุนงงและงอแง สิ่งที่รับรู้ได้คืองานที่ต้องทำมันมีอะไรมากกว่าที่คิด เราต้องรวบรวมข้อมูลกับรูปถ่ายเก่า ๆ ของสาขามาลงในเว็บไซต์(ซึ่งครูบอกว่าแค่รูปจากฟิล์มก็มีเป็นตู้แล้ว) พูดถึงตัวเว็บเล็กน้อยพร้อมการบ้านให้ออกแบบแบนเนอร์ และนัดทำงานนอกสถานที่ งานนอกสถานที่นี้ฉันกับเพื่อนก็พยักหน้ารับด้วยความสับสนเช่นเคย งานจะออกมาเป็นอย่างไร ต้องทำอะไรบ้างคงต้องเสี่ยงกันหลังจากนี้

สำหรับตัวฉันเองที่ไม่ได้มั่นใจกับทางเลือกนี้นัก รู้สึกว่าการทำงานที่สาขายังมีข้อดี อย่างแรกคือครูที่ไม่ทิ้งเรา กับตัวงานทำเว็บไซต์ที่อาจจะดูหนัก แต่พอได้ยินว่าต้องออกแบบและวาดรูปก็มีแรงฮึดอยากทำขึ้นมาเล็กน้อย ฉันชอบวาดรูปจริง ๆ นั่นแหละ

หวังว่าฉันกับเพื่อนจะผ่านการฝึกงานไปได้ด้วยดี

นี่คือการบ้านแบนเนอร์ที่ส่งครู เพื่อนวาดในไอแพดลงสีเต็มที่ ส่วนฉันเอาจำนวนเข้าสู้แทน