ความทรงจำบางอย่างเกิดขึ้น
อาจจะแค่เมื่อคืนก่อน
หรืออาจจะนานมาแล้ว
หรือมันอาจเป็นแค่ความฝัน

ความฝันก็ไม่ต่างจากน้ำค้าง
เกิดมาในยามเช้าตรู่ พอแดดเริ่มแรงก็ระเหยหายไป
คล้ายไม่เคยมีอยู่จริง ทิ้งเพียงคราบจางๆ ไว้บางเบา

ความทรงจำก็ไม่ต่างกัน
เวลาชอบเล่นตลก สิ่งศักดิ์สิทธิ์ชอบเล่นตลก
ฉันจำไม่ได้แม้ชื่อของเธอ
รู้แต่ว่าใครคนหนึ่ง ที่ไหนสักแห่ง ความรักรอฉันอยู่ที่นั่น

เช้าวันหนึ่ง 
เธอจะกลายเป็นเพียงเรื่องราวคร่าวๆ ในใจ
ในรอยหยักของสมอง 
เธอทิ้งรอยไว้ลึกราวกับหลุมอุกกาบาต
เมื่อเวลาผ่านไป มันอาจกลายเป็นทะเลสาบที่ราบเรียบ
... แต่หลุมก็คือหลุม
มีเพียงเธอเท่านั้นที่จะถมหลุมนี้ได้เต็ม

ฉันในวันนี้
ไม่มีด้ายแดงใดๆ ผูกเราไว้ด้วยกัน
เพียงหวังว่าวันหนึ่ง ฉันจะรวบรวมความกล้าหาญได้มากพอ
เพื่อจะถามคนแปลกหน้าที่สวนมา
ด้วยน้ำตานองหน้า


"เรารู้จักกันมาก่อนรึเปล่า"