เริ่มเชื่อแล้วหละ ว่า "ความไกลห่าง" และ "ความคิดถึง" มันน่ากลัว
ไม่รู้ว่ากี่ ชม./วัน แล้วที่ไม่มีเวลาคุยกัน
เหมือนน๊านนนน นาน นานแสนนาน และนานเกินไป
ถึงทางนี้จะไม่ได้ยุ่งมาก แค่ไม่ค่อยว่าง
แต่ถึงว่าง เวลาว่างก็ไม่ค่อยจะตรงกันเท่าไร
ไม่ชอบแบบนี้เลยเนาะ ทรมานจริงๆ
"โคตรคิดถึงเลย" รู้มั้ย?
เวลานี้น่าจะจำลองสถานการณ์ที่จะเกิดขึ้นอนาคต
พอโตขึ้น เวลาที่จะมีให้กันมันก็จะน้อยลงแบบนี้แหละ
เรื่องที่จะเล่าให้ฟังก็จะเยอะขึ้น เพราะโอกาสเล่าให้ฟังไม่ค่อยมี
พอมีโอกาส ก็จะลืมว่าจะเล่าอะไรให้ฟังวะ
เค้าจะเริ่มทำใจไว้ตั้งแต่วันนี้เลย!!!
ถึงเวลานั้นจริงๆจะได้ไม่รู้สึกอะไรมาก
จะว่าไปแล้ว "เวลา" มีส่วนสำคัญมากเลยนะ
"เวลา" คงเป็นสิ่งเดียวที่เค้าให้คุณได้ เพื่อทดแทน "ระยะทาง"
และ "เวลา" ก็เป็นสิ่งที่เค้ารู้สึกว่าคุ้มค่าที่สุดเมื่อได้ใช้ร่วมกับคุณ
เมื่อวานเค้า "ขอโทษ" ที่ปล่อยให้อยู่คนเดียว ในช่วงที่ต้องเหนื่อยแบบนั้น
ตอนสุดท้ายที่ได้คุยกัน จำได้ว่าเค้ายังคุยกับคุณไม่รู้เรื่องเลย
แล้วทุกอย่างก็สิ้งสุดลงเมื่อมีสายซ้อน และโทรศัพท์ดับสนิท
จำได้ว่าเค้าลากตัวเค้ากลับห้องอย่างสลึมสลือ
ชาร์ตแบตแล้วไม่สามารถรอให้เครื่องติดขึ้นมาอีกรอบ
จำได้ว่าหลับไปตอนไหนไม่รู้
ตื่นขึ้นมาตอนตี 3 กว่าๆ เปิดเครื่อง 4missed call
เค้าแทบช็อค!!!! (ลึกๆก็ดีใจนะที่คุณโทรหา)
ปกติคุณไม่เคยโทรเยอะขนาดนี้
ปกติคุณน่าจะวุ่นวายกับงานเยอะแยะมากมายจนไม่มีเวลา
หรือปกติคุณน่าจะรีบนอน เพื่อให้ร่างกายได้พักบ้าง
......
พอได้เห็นข้อความของคุณแล้วก็รู้ว่า
คุณคงเหนื่อยมากจริงๆ
คุณคงอยากเล่าอะไรให้เค้าฟัง
และคุณน่าจะกำลังงอแงกับโชคชะตา
.......
ในเวลาที่ยากลำบากของเค้า คุณก็ไม่เคยจะปล่อยให้เค้าอยู่คนเดียว
แต่ในวันที่คุณ "งอแง" เค้าก็ทิ้งคุณไปนอนซะงั้น
แย่เนอะ
เค้ารู้สึกผิดมากจริงๆนะ ที่ทิ้งคุณไว้แบบนั้น
เค้า "ขอโทษ" นะ
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in