หากจะกล่าวถึงบทกวีที่ติดหูคนไทยมากที่สุด หนึ่งในนั้นคงมี "อหังการของดอกไม้" ของคุณจิระนันท์ พิตรปรีชารวมอยู่ด้วยอย่างแน่นอน
สตรีมีสองมือ
มั่นยึดถือในแก่นสาร
เกลียวเอ็นจักเป็นงาน
มิใช่ร่านหลงแพรพรรณ สตรีมีสองตีน
ไว้ป่ายปืนความใฝ่ฝัน
ยืนหยัดอยู่ร่วมกัน
มิหมายมั่นกินแรงใคร สตรีมีดวงตา
เพื่อเสาะหาชีวิตใหม่
มองโลกอย่างกว้างไกล
มิใช่คอยชม้อยชวน สตรีมีดวงใจ
เป็นดวงไฟไม่ผันผวน
สร้างสมพลังมวล
ด้วยเธอล้วนก็คือคน สตรีมีชีวิต
ล้างรอยผิดด้วยเหตุผล
คุณค่าเสรีชน
มิใช่ปรนกามารมณ์ ดอกไม้มีหนามแหลม
มิใช่แย้มคอยคนชม
บานไว้เพื่อสะสม
ความอุดมแห่งผืนดิน ! |
ในนามการต่อสู้เพื่อประชาธิปไตย คุณจิระนันท์ถ่ายทอดตัวตน อุดมการณ์ ความใฝ่ฝันและชีวิตในป่าผ่านบทกวีเล่มเล็ก ๆ แต่ทว่าทรงพลังมากมายนัก ถ้อยคำที่กระชับค่อนไปทางห้วนนอกจากจะแสดงให้เห็นถึงลีลากลอนอันเป็นเอกลักษณ์ของคนใต้แล้ว ยังสัมผัสได้ถึงการดิ้นรน ความรันทดท้อ ความยากลำบากแต่หากยังไม่สิ้นหวังที่จะเรียกร้องเอาประชาธิปไตยกลับคืนมาด้วยการ
"เปลี่ยนมือที่อ่อนนิ่มเป็นลิ่มเหล็ก" เมื่ออ่านจบ บทกวีเล่มนี้เป็นบทกวีที่ฉันชอบมากที่สุดเล่มหนึ่ง ชอบเพราะเห็นใจผู้หญิงด้วยกัน และนับถือในความอาจหาญ ชอบเพราะเธอเลือกที่จะระบายความอัดอั้นออกมาได้อย่างหมดจด งดงาม อย่างที่ไม่มีใครจะทำได้งดงามเท่า
มีควายย่อมมีคนบนหลังควาย
เคี่ยวเข็ญเป็นนายควายเบิ่งบ้า
เขาทวงคุณขุนเลี้ยงอย่าเลี่ยงนา
ตัวไหนกล้าปฏิวัติ-ซัดด้วยปืน
โดยเฉพาะบท "เศษธุลี" ซึ่งฉันชอบเป็นพิเศษ
ฉันคือกรวดเม็ดน้อย ซ่อนสีเศร้าสร้อย หมองหม่น ใต้เศษเขียวตะไคร่ในวังวน ประกอบปนสายน้ำเป็นลำธาร มีความเหงาเงียบเย็นเป็นที่อยู่ วันวันรับรู้การไหลผ่าน เสียงกระซิบซ้ำซ้ำ ๆ ท่องตำนาน เล่าเหตุการณ์ต้นทางอย่างคุ้นชิน จึงรู้ว่าโลกนี้มีเขาเขียว มีป่าเปลี่ยว ทุ่งหญ้า มีผาหิน มีหมู่บ้าน ผู้คน บนพื้นดิน ก่อนธาริน จะไหลไปนคร ระยิบน้ำระยับรับพยับแดด ใบไม้แสดลอยเรื่อยมาเหนื่อยอ่อน เห็นยางเลือดละลายสายเซาะซอน และนั่นท่อนศพท่องล่องรางธาร ใบไม้มีรอยพรุนกระสุนศึก ในน้ำลึกมีร่องโลหิตฉาน เสียงลึกลับขับฟ้องร้องพยาน และเนิ่นนานนับแต่นั้น ฉันสุดทน ฉันคือเม็ดกรวดร้าว แหลกแล้วด้วยความเศร้า หมองหม่น ปรารถนาเป็นธุลีทุรน ดีกว่าทนกลั้นใจอยู่ใต้น้ำ |
หากใบไม้เมื่อวันที่ 14 ตุลา และ 6 ตุลา ได้ร่วงกราวลงจากต้นหมดแล้ว ฉันเชื่อว่าใบไม้เหล่านั้นมิได้ลอยหายไปไหน หากใบไม้เพียงเปลี่ยนรูปร่างและสลายจิตวิญญาณแทรกซึมอยู่ทุกอณูในผืนดิน เฝ้ารอคอยวันที่สิทธิเสรีภาพและความยุติธรรมทั้งปวงจะกลับคืนมาสู่มือประชาชน
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in