กาลครั้งหนึ่งเมื่อไม่นานมานี้
ณ ร้านขายปลาที่มีพื้นที่ไม่มากหน้าห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่
ร่างของเด็กหนุ่มคนหนึ่งยืนอยู่หน้าตู้ปลาทองออรันดาขนาดใหญ่ด้วยสีหน้าเรียบเฉย หากแต่ดวงตาเป็นประกาย ปลาทองสามตัวในตู้สะบัดหางบางๆ ของตัวเอง พริ้วเหมือนกับธงชาติยามที่มันต้องลมเมื่อถึงยอดสูงสุด ปลายนิ้วทาบกับกระจกใสโดยที่มีเจ้าของร้านคอยจ้องตาเป็นมัน
และแล้ว ไม่นานนัก ปลาตัวนึงก็ว่ายน้ำมาหาเขาอย่างร่าเริง ขยับปาก 'พ่อม พ่อม' คล้ายจะกล่าวสวัสดี
แต่แท้จริงแล้วมันแค่กำลังหิวและพยายามแทะมือเขาผ่านกระจก
นิโทริหน้าแดงขึ้นมาโดยฉับพลัน แต่ก็ยังคงทำหน้านิ่ง
วินาทีที่ตกหลุมรัก เขาจะจำมันไปชั่วชีวิต
"เอาตัวนี้ครับ"
'พี่บอกว่าซื้ออะไรมานะ'
"ปลาทองไง" เขากรอกเสียงเข้าไปในมือถือขณะที่ประคับประคองตู้ปลาไว้บนตัก อย่าง-ระ-มัด-ระ-วัง มองเขม็งใส่เจ้าหมาพันธุ์ฮอตดอกที่จะกลายเป็นฮอตดอกแน่ๆ ถ้ายังดิ้นและวิ่งพล่านไปทั่วรถ เจ้าของเองก็เพียรพยายามจะห้าม แต่มันก็ยังร่าเริงมากเกินไปจริงๆ "น่ารักมากนะ หน้าเหมือนคยองซูเลย"
เขาพาดพิงถึงสมาชิกคนหนึ่งในวงEXOนักร้องK-POPที่กำลังมาแรงอยู่ในตอนนี้ เจ้าของดวงตากลมโต และริมฝีปากรูปหัวใจโดดเด่น แต่นิโทริไม่คิดว่าถ้าเจ้าตัวได้ยินจะเป็นปลื้มนัก
'พอถึงบ้านเดี๋ยวมันก็ตาย'
"อะไรนะ"'ปลาทองตายง่ายมากนะพี่ อากาศร้อนๆแบบนี้แถมพี่ยังขี่รถด้วย เฉาตายแน่'
บางทีนะบางที เขาก็อาจจะรักปลาทองที่เพิ่งเจอกันเมื่อชั่วโมงก่อนนี่มากกว่าแฟนที่คบกันมาเกือบปีเอาตอนนี้แหละ
เขาจ้องมองปลาทองตัวนั้นอย่างอาวร แทบจะยกตู้ลอยเพราะกลัวว่าแรงสั่นสะเทือนของรถจะทำให้ปลาเฉาตายไปจริงๆ
'ตั้งชื่อว่าอะไรล่ะ'
"ยังไม่มีชื่อหรอก" นิโทริถอนหายใจเฮือกใหญ่ ปลาทองว่ายวนอยู่ในถุง และพยายามซุกมือที่เขายื่นไปประคองถุง เขาหน้าแดงอีกครั้ง
จริงๆเขาก็มีชื่อในใจอยู่แล้วเหมือนกัน
'งั้นเอาเป็น ข้าวยำดีไหม'
"มันคืออะไร" เด็กหนุ่มขมวดคิ้ว ไม่ใช่ว่าคำศัพท์ยากเกินไป เขาแค่ต้องการชวนคุยเพื่อลดความกังวลและดึงความสนใจออกจากปลาทองตัวที่กำลังจะแทะมือเขาอยู่ และไม่ได้ใส่ใจนักว่าแฟนสาวจะตอบกลับมาว่าอย่างไร
"คุณซู"
'ชื่อง่ายไปหรือเปล่าเนี่ย'
นิโทริยักไหล่แม้จะมีเพียงผู้โดยสารบนรถเท่านั้นที่เห็น "งั้นก็คุณซูซิข้าวยำสาหร่าย"
'ปลาพี่น่ากินจัง' ปลายสายหัวเราะก้องหู เขาอมยิ้มขณะแอบเตะก้นเจ้าหมาตัวดื้อที่กำลังลงจากรถไปอย่างหยาบคายก่อนจะทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ต่อ
"ให้ตายเถอะ บางทีแกหยุดน่ารักบ้างก็ไม่มีใครว่าหรอกนะ"
นิโทริกระตุกปลายเนคไทออกจากคอก่อนจะปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตขณะเดินเข้าห้อง คุณซูสะบัดหางไวๆ ต้อนรับเขาอย่างน่าเอ็นดู
'มื้อเย็น มื้อเย็น!!' คำพูดของคุณซูสื่อสารกับเขาด้วยการจ้องตาและการขยับปาก
พ่อม พ่อม
"น่ารัก" เด็กหนุ่มยิ้มแก้มปริ และก่อนจะได้ทำอะไร ประตูห้องก็ถูกผลักเข้ามาโดยวิสาสะ ยูโยะ น้องสาวของเขาเดินมายืนข้างๆ ก่อนจะเกาะขอบตู้เพื่อชะเง้อมองสิ่งมีชีวิตเดียวกับพี่ชาย นิโทริลูบหัวน้องสาวอย่างเอ็นดูไม่แพ้กัน
"ไง"
"แม่ให้มาดูว่ามันตายหรือยัง"
"..."พร้อมกันนั้น เด็กหนุ่มหันไปมองที่ประตู คุณแม่ยังสาวกำลังทำตัวลับๆ ล่อๆโผล่หัวมามองนอกประตู นิโทริกุมขมับ
"ยังไม่ตายหรอกน่า ฝากบอกแม่ด้วยนะ"
"รับทราบ!" ยูโยะพูดไม่มีหางเสียงแต่เขาก็ไม่ได้ถือสาอะไร เด็กหญิงกะพริบตาปริบๆ ใช้นิ้วจิ้มกระจก ปลาทองหลายใจว่ายวนไปหานิ้วเล็กๆนั่นและทำปากจุ๊บ จุ๊บใส่มือยัยน้องทันที เธอชักมือกลับและวิ่งไปฟ้องแม่ท่ามกลางความตกตะลึงของนิโทริที่ตัวแข็งทื่อไปทันที
"แม่ค๊า คุณซูยังไม่ตาย" เสียงประตูปิดดังโครม ทั้งห้องตกอยู่ในความมืด
ทำไม..
"ทำไมล่ะคุณซู"นิโทริพูดเสียงสั่นๆ ขณะที่เจ้าปลาทองยังแทะพืชน้ำในตู้ของตัวเอง"ทำไมกับผมถึงพูดพ่อม พ่อมแต่กับน้องถึงทำจุ๊บ จุ๊บ"
คุณซูมองอย่างไม่เข้าใจในตัวของเจ้านายร่างยักษ์นัก มันเพียงแค่ขยับปากเป็นปกติด้วยความหิว หากเจ้านายกลับตีความผิดเพี้ยนหรือที่เรียกกันง่ายๆว่า คิดไปเอง
เสียงฟ้าคำรามด้านนอก ดังก้องไปทั่วบริเวณ ราวกับมีฟ้าผ่ามากลางใจ นิโทริก้มหน้าเดินออกไปจากห้อง
คานาโกะย่ำรองเท้าบู๊ตลงกับพืชหญ้าเฉอะแฉะ ฝนยังร่วงหล่นปะทะกับร่มของเธอไม่ขาดสายแต่ถึงกระนั้นก็รีบเดินสุดกำลังเมื่อหันมองไปรอบๆแล้วเห็นว่าร่างของแฟนหนุ่มนอนนิ่งตากฝนอยู่บนสนามหญ้าราวกับศพ
เด็กสาวถอนหายใจเฮือกใหญ่เมื่อมายืนอยู่ข้างกัน ก่อนจะเอาร่มบังสายฝนให้คนที่ไม่ยอมดูแลตัวเองแถมยังทำพฤติกรรมประหลาดผิดมนุษย์มนาอย่างนี้
เพราะรู้ว่าฝนตกแล้วชอบมาตากฝนอย่างนี้ไง เลยต้องออกมาดูแล
"กลิ่นฝนรวมกับดินเป็นยังไงบ้างคะ"
"ไม่ได้เรื่อง"เสียงอู้อี้ตอบกลับไปก่อนจะพลิกหน้าเลอะโคลนขึ้นมองแฟนสาว เธอหยิบผ้าเช็ดหน้าช่วยเช็ดให้สะอาด แต่นิโทริกลับเอาหน้ามุดดินอีกครั้ง
"พี่เป็นอะไรเนี่ย"
"คุณซูนอกใจพี่" แม้จะพูดด้วยเสียงเรียบนิ่ง แต่คานาโกะก็ยังเห็นว่าแฟนหนุ่มกำลังเบ้ปาก เธอหันมองเข้าไปที่หน้าต่างห้องของนิโทริ ในมุมนี้เห็นว่าปลาทองสุดรักของแฟนยังอยู่ตัวเดียวสบายดี
"น้องแอบไปมีแฟนที่ไหนเหรอ"
"ไม่ได้มีแฟน แต่โปรยเสน่ห์ใส่ยูโยะ"
คานาโกะเป่าหน้าม้าตัวเองก่อนจะก้มลงหิ้วปีกคนนอนให้ลุกขึ้น
"รู้ไหม คุณซูน่ะรักพี่ที่สุดแล้ว ลุกเร็วเข้า"
นิโทริยังคงนอนตัวอ่อนปวกเปียก ก่อนที่จะทำอะไรอื่นอีกเด็กสาวก็โดนกระตุกแขนจนต้องล้มคลุกโคลนไปอยู่บนตัวเขาแล้ว
คานาโกะนอนนิ่ง สายฝนหล่นกระทบตาจนพร่ามัวแต่หูก็ยังสะดับฟังชัดเป็นปกติ นิโทริกระชับอ้อมแขนกอดเธอไว้แน่น
"แล้วคนนี้จะไม่นอกใจกันใช่ไหม"
เด็กสาวหน้าร้อนผ่าว ก่อนจะส่งเสียงกระซิบตอบกลับ
"อืม"
"หัวใจเต้นแรงจัง"
"อื้อ"
ไม่มีคำพูดอื่นใดหลุดจากปากคนนอนอีก บางทีเขาอาจจะหลับ ซึ่งนั่นมีความเป็นไปได้สูง แฟนของเธอหลับไปทุกที่ตั้งแต่รถไฟยันภัตตาคารหรู
และเขาก็หลับไปจริงๆ
"สัตว์เลี้ยงนี่เหมือนเจ้าของจริงๆน้า"
คานาโกะเท้าคางมองคุณซูที่ว่ายวนไปมาในตู้ ขณะที่นิโทริยังยืนเช็ดผมตัวเองให้แห้งอย่างง่วงงุน แรงจากมือของแฟนสาวทำให้หน้าผากเขาบวมไปแล้วในความรู้สึกหลังจากเรียกเท่าไหร่ก็ไม่ตื่น
"เหมือนเหรอ"เด็กหนุ่มนั่งลงบนปลายเตียงข้างๆแฟนสาว เธออมยิ้มในแบบที่น่ามองเสมอ ยิ้มด้วยความจริงใจ และเต็มไปด้วยความสุข แต่นิโทริไม่ได้มองเธอ เขาเปลี่ยนไปหยิบอาหารปลาแล้วเปิดฝาตู้ หย่อนมันให้คุณซูทีละเม็ด หายงอนปลาของเขาตั้งแต่เดินเข้าห้องมาแล้วเห็นว่าคุณซูสะบัดหางต้อนรับและขยับปากร้องหิวเป็นภาษาปลา
พ่อม พ่อม
'น่ารัก' นิโทริคิดในใจ ไม่ว่าคุณซูจะทำอะไรก็ยังดูน่ารักไปหมดในสายตาเขาอยู่ดี
"เพี้ยนๆ เหมือนกันเลย"
ตามจริงเธอตั้งใจจะบอกว่าทำหน้าโง่ๆ เก่ง แต่ก็กลืนคำนั้นลงไป เพื่อรักษาความสัมพันธ์ที่ดีและแฟนหนุ่มเองคงไม่ชอบถ้าเธอเริ่มพูดอะไรร้ายๆ
"น่าสงสารเธอเหมือนกันนะที่มาเจออะไรไม่ปกติอย่างชาวบ้านเขาแบบนี้"นิโทริว่าก่อนจะหันไปเช็ดผมให้คานาโกะบ้าง ในตอนนี้เธอสวมเสื้อยืดของเขาและกางเกงที่ออกจะหลวมไปหน่อย เขาจึงใช้หนังยางแก้ปัญหาข้อนั้นให้แล้ว
"พี่สงสารตัวเองด้วยเหรอตอนที่เจอคุณซู"คานาโกะถามพร้อมกับเลิกคิ้วสูง แฟนหนุ่มและเจ้าของปลาทองขมวดคิ้ว
"ไม่อยู่แล้ว ออกจะเป็นเรื่องพิเศษที่ได้เจอปลาสีส้มตัวนั้น"
"ฉันก็รู้สึกแบบเดียวกันเลยตอนที่ได้เจอพี่ ถึงจะไม่ค่อยเข้าใจเวลาพี่ทำตัวแปลกๆ"เด็กสาวลูบแขน นิโทริเอื้อมไปหยิบผ้าห่มมาห่อตัวเธอ "ขอบคุณค่ะ"
"เพลงบางเพลงเธอไม่เข้าใจความหมายแต่ก็มีความสุขกับมันได้นะ"
"แบบนี้รู้สึกอุ่นใจจัง"
"พี่ฟังมาจากการ์ตูนที่น้องดูเมื่อวาน "
คานาโกะหัวเราะ เอนหัวซบกับแผ่นอกเปลือยเปล่าของแฟนหนุ่มรุ่นพี่ขณะมองปลาทองในตู้ว่ายวนไปมา ช้อนตามองเจ้าของความอบอุ่นทั้งหมดของเธอในตอนนี้ที่กำลังมองความอบอุ่นอย่างมีชีวิตชีวาของคุณซูอยู่เหมือนกัน
"มองแบบนี้เห็นพี่มีเกล็ดปลาติดหน้าเหรอ"
"ไม่ใช่สักหน่อยนะคะ!"
นิโทริอมยิ้ม
ความสุขเกิดขึ้นได้ง่ายๆ เพียงแค่เป็นวันธรรมดาแต่มีคนพิเศษอยู่ด้วยกัน
คุณซูหันมามองคู่รักหนุ่มสาวพักหนึ่งก่อนจะเริ่มแทะพืชน้ำด้วยความหิวที่แทบจะมีอยู่ทุกเวลา
พ่อม
( รักนะ )
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in