เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
คลังเศษส่วนgrumpy boy
fool like a golden fish
  • กาลครั้งหนึ่งเมื่อไม่นานมานี้ 
    ณ ร้านขายปลาที่มีพื้นที่ไม่มากหน้าห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่ 

    ร่างของเด็กหนุ่มคนหนึ่งยืนอยู่หน้าตู้ปลาทองออรันดาขนาดใหญ่ด้วยสีหน้าเรียบเฉย หากแต่ดวงตาเป็นประกาย ปลาทองสามตัวในตู้สะบัดหางบางๆ ของตัวเอง พริ้วเหมือนกับธงชาติยามที่มันต้องลมเมื่อถึงยอดสูงสุด ปลายนิ้วทาบกับกระจกใสโดยที่มีเจ้าของร้านคอยจ้องตาเป็นมัน 

    และแล้ว ไม่นานนัก ปลาตัวนึงก็ว่ายน้ำมาหาเขาอย่างร่าเริง ขยับปาก 'พ่อม พ่อม' คล้ายจะกล่าวสวัสดี

    แต่แท้จริงแล้วมันแค่กำลังหิวและพยายามแทะมือเขาผ่านกระจก

    นิโทริหน้าแดงขึ้นมาโดยฉับพลัน แต่ก็ยังคงทำหน้านิ่ง

    วินาทีที่ตกหลุมรัก เขาจะจำมันไปชั่วชีวิต

    "เอาตัวนี้ครับ"





    'พี่บอกว่าซื้ออะไรมานะ'

    "ปลาทองไง" เขากรอกเสียงเข้าไปในมือถือขณะที่ประคับประคองตู้ปลาไว้บนตัก อย่าง-ระ-มัด-ระ-วัง มองเขม็งใส่เจ้าหมาพันธุ์ฮอตดอกที่จะกลายเป็นฮอตดอกแน่ๆ ถ้ายังดิ้นและวิ่งพล่านไปทั่วรถ เจ้าของเองก็เพียรพยายามจะห้าม แต่มันก็ยังร่าเริงมากเกินไปจริงๆ "น่ารักมากนะ หน้าเหมือนคยองซูเลย"

    เขาพาดพิงถึงสมาชิกคนหนึ่งในวงEXOนักร้องK-POPที่กำลังมาแรงอยู่ในตอนนี้ เจ้าของดวงตากลมโต และริมฝีปากรูปหัวใจโดดเด่น แต่นิโทริไม่คิดว่าถ้าเจ้าตัวได้ยินจะเป็นปลื้มนัก

    'พอถึงบ้านเดี๋ยวมันก็ตาย'

    "อะไรนะ"'ปลาทองตายง่ายมากนะพี่ อากาศร้อนๆแบบนี้แถมพี่ยังขี่รถด้วย เฉาตายแน่'

    บางทีนะบางที เขาก็อาจจะรักปลาทองที่เพิ่งเจอกันเมื่อชั่วโมงก่อนนี่มากกว่าแฟนที่คบกันมาเกือบปีเอาตอนนี้แหละ

    เขาจ้องมองปลาทองตัวนั้นอย่างอาวร  แทบจะยกตู้ลอยเพราะกลัวว่าแรงสั่นสะเทือนของรถจะทำให้ปลาเฉาตายไปจริงๆ

    'ตั้งชื่อว่าอะไรล่ะ'

    "ยังไม่มีชื่อหรอก" นิโทริถอนหายใจเฮือกใหญ่ ปลาทองว่ายวนอยู่ในถุง และพยายามซุกมือที่เขายื่นไปประคองถุง เขาหน้าแดงอีกครั้ง

    จริงๆเขาก็มีชื่อในใจอยู่แล้วเหมือนกัน 

    'งั้นเอาเป็น ข้าวยำดีไหม'

    "มันคืออะไร" เด็กหนุ่มขมวดคิ้ว ไม่ใช่ว่าคำศัพท์ยากเกินไป เขาแค่ต้องการชวนคุยเพื่อลดความกังวลและดึงความสนใจออกจากปลาทองตัวที่กำลังจะแทะมือเขาอยู่ และไม่ได้ใส่ใจนักว่าแฟนสาวจะตอบกลับมาว่าอย่างไร 

    "คุณซู"

    'ชื่อง่ายไปหรือเปล่าเนี่ย'

    นิโทริยักไหล่แม้จะมีเพียงผู้โดยสารบนรถเท่านั้นที่เห็น "งั้นก็คุณซูซิข้าวยำสาหร่าย"

    'ปลาพี่น่ากินจัง' ปลายสายหัวเราะก้องหู เขาอมยิ้มขณะแอบเตะก้นเจ้าหมาตัวดื้อที่กำลังลงจากรถไปอย่างหยาบคายก่อนจะทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ต่อ






    "ให้ตายเถอะ บางทีแกหยุดน่ารักบ้างก็ไม่มีใครว่าหรอกนะ"

    นิโทริกระตุกปลายเนคไทออกจากคอก่อนจะปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตขณะเดินเข้าห้อง คุณซูสะบัดหางไวๆ ต้อนรับเขาอย่างน่าเอ็นดู 

    'มื้อเย็น มื้อเย็น!!' คำพูดของคุณซูสื่อสารกับเขาด้วยการจ้องตาและการขยับปาก 





    พ่อม พ่อม

    "น่ารัก" เด็กหนุ่มยิ้มแก้มปริ และก่อนจะได้ทำอะไร ประตูห้องก็ถูกผลักเข้ามาโดยวิสาสะ ยูโยะ น้องสาวของเขาเดินมายืนข้างๆ ก่อนจะเกาะขอบตู้เพื่อชะเง้อมองสิ่งมีชีวิตเดียวกับพี่ชาย นิโทริลูบหัวน้องสาวอย่างเอ็นดูไม่แพ้กัน

    "ไง"

    "แม่ให้มาดูว่ามันตายหรือยัง"

    "..."พร้อมกันนั้น เด็กหนุ่มหันไปมองที่ประตู คุณแม่ยังสาวกำลังทำตัวลับๆ ล่อๆโผล่หัวมามองนอกประตู นิโทริกุมขมับ 

    "ยังไม่ตายหรอกน่า ฝากบอกแม่ด้วยนะ"

    "รับทราบ!" ยูโยะพูดไม่มีหางเสียงแต่เขาก็ไม่ได้ถือสาอะไร เด็กหญิงกะพริบตาปริบๆ ใช้นิ้วจิ้มกระจก ปลาทองหลายใจว่ายวนไปหานิ้วเล็กๆนั่นและทำปากจุ๊บ จุ๊บใส่มือยัยน้องทันที เธอชักมือกลับและวิ่งไปฟ้องแม่ท่ามกลางความตกตะลึงของนิโทริที่ตัวแข็งทื่อไปทันที

    "แม่ค๊า คุณซูยังไม่ตาย" เสียงประตูปิดดังโครม ทั้งห้องตกอยู่ในความมืด

    ทำไม..

    "ทำไมล่ะคุณซู"นิโทริพูดเสียงสั่นๆ ขณะที่เจ้าปลาทองยังแทะพืชน้ำในตู้ของตัวเอง"ทำไมกับผมถึงพูดพ่อม พ่อมแต่กับน้องถึงทำจุ๊บ จุ๊บ"

    คุณซูมองอย่างไม่เข้าใจในตัวของเจ้านายร่างยักษ์นัก มันเพียงแค่ขยับปากเป็นปกติด้วยความหิว หากเจ้านายกลับตีความผิดเพี้ยนหรือที่เรียกกันง่ายๆว่า คิดไปเอง

    เสียงฟ้าคำรามด้านนอก ดังก้องไปทั่วบริเวณ ราวกับมีฟ้าผ่ามากลางใจ นิโทริก้มหน้าเดินออกไปจากห้อง










    คานาโกะย่ำรองเท้าบู๊ตลงกับพืชหญ้าเฉอะแฉะ ฝนยังร่วงหล่นปะทะกับร่มของเธอไม่ขาดสายแต่ถึงกระนั้นก็รีบเดินสุดกำลังเมื่อหันมองไปรอบๆแล้วเห็นว่าร่างของแฟนหนุ่มนอนนิ่งตากฝนอยู่บนสนามหญ้าราวกับศพ

    เด็กสาวถอนหายใจเฮือกใหญ่เมื่อมายืนอยู่ข้างกัน ก่อนจะเอาร่มบังสายฝนให้คนที่ไม่ยอมดูแลตัวเองแถมยังทำพฤติกรรมประหลาดผิดมนุษย์มนาอย่างนี้ 

    เพราะรู้ว่าฝนตกแล้วชอบมาตากฝนอย่างนี้ไง เลยต้องออกมาดูแล

    "กลิ่นฝนรวมกับดินเป็นยังไงบ้างคะ"

    "ไม่ได้เรื่อง"เสียงอู้อี้ตอบกลับไปก่อนจะพลิกหน้าเลอะโคลนขึ้นมองแฟนสาว เธอหยิบผ้าเช็ดหน้าช่วยเช็ดให้สะอาด แต่นิโทริกลับเอาหน้ามุดดินอีกครั้ง

     "พี่เป็นอะไรเนี่ย"

    "คุณซูนอกใจพี่" แม้จะพูดด้วยเสียงเรียบนิ่ง แต่คานาโกะก็ยังเห็นว่าแฟนหนุ่มกำลังเบ้ปาก เธอหันมองเข้าไปที่หน้าต่างห้องของนิโทริ ในมุมนี้เห็นว่าปลาทองสุดรักของแฟนยังอยู่ตัวเดียวสบายดี

    "น้องแอบไปมีแฟนที่ไหนเหรอ"

    "ไม่ได้มีแฟน แต่โปรยเสน่ห์ใส่ยูโยะ"

    คานาโกะเป่าหน้าม้าตัวเองก่อนจะก้มลงหิ้วปีกคนนอนให้ลุกขึ้น

    "รู้ไหม คุณซูน่ะรักพี่ที่สุดแล้ว ลุกเร็วเข้า"

    นิโทริยังคงนอนตัวอ่อนปวกเปียก ก่อนที่จะทำอะไรอื่นอีกเด็กสาวก็โดนกระตุกแขนจนต้องล้มคลุกโคลนไปอยู่บนตัวเขาแล้ว 

    คานาโกะนอนนิ่ง สายฝนหล่นกระทบตาจนพร่ามัวแต่หูก็ยังสะดับฟังชัดเป็นปกติ นิโทริกระชับอ้อมแขนกอดเธอไว้แน่น

    "แล้วคนนี้จะไม่นอกใจกันใช่ไหม"

    เด็กสาวหน้าร้อนผ่าว ก่อนจะส่งเสียงกระซิบตอบกลับ

    "อืม"

    "หัวใจเต้นแรงจัง"

    "อื้อ"

    ไม่มีคำพูดอื่นใดหลุดจากปากคนนอนอีก บางทีเขาอาจจะหลับ ซึ่งนั่นมีความเป็นไปได้สูง แฟนของเธอหลับไปทุกที่ตั้งแต่รถไฟยันภัตตาคารหรู 


    และเขาก็หลับไปจริงๆ





    "สัตว์เลี้ยงนี่เหมือนเจ้าของจริงๆน้า" 

    คานาโกะเท้าคางมองคุณซูที่ว่ายวนไปมาในตู้ ขณะที่นิโทริยังยืนเช็ดผมตัวเองให้แห้งอย่างง่วงงุน แรงจากมือของแฟนสาวทำให้หน้าผากเขาบวมไปแล้วในความรู้สึกหลังจากเรียกเท่าไหร่ก็ไม่ตื่น 

    "เหมือนเหรอ"เด็กหนุ่มนั่งลงบนปลายเตียงข้างๆแฟนสาว เธออมยิ้มในแบบที่น่ามองเสมอ ยิ้มด้วยความจริงใจ และเต็มไปด้วยความสุข แต่นิโทริไม่ได้มองเธอ เขาเปลี่ยนไปหยิบอาหารปลาแล้วเปิดฝาตู้ หย่อนมันให้คุณซูทีละเม็ด หายงอนปลาของเขาตั้งแต่เดินเข้าห้องมาแล้วเห็นว่าคุณซูสะบัดหางต้อนรับและขยับปากร้องหิวเป็นภาษาปลา

    พ่อม พ่อม

    'น่ารัก' นิโทริคิดในใจ ไม่ว่าคุณซูจะทำอะไรก็ยังดูน่ารักไปหมดในสายตาเขาอยู่ดี

    "เพี้ยนๆ เหมือนกันเลย"

    ตามจริงเธอตั้งใจจะบอกว่าทำหน้าโง่ๆ เก่ง แต่ก็กลืนคำนั้นลงไป เพื่อรักษาความสัมพันธ์ที่ดีและแฟนหนุ่มเองคงไม่ชอบถ้าเธอเริ่มพูดอะไรร้ายๆ 

    "น่าสงสารเธอเหมือนกันนะที่มาเจออะไรไม่ปกติอย่างชาวบ้านเขาแบบนี้"นิโทริว่าก่อนจะหันไปเช็ดผมให้คานาโกะบ้าง ในตอนนี้เธอสวมเสื้อยืดของเขาและกางเกงที่ออกจะหลวมไปหน่อย เขาจึงใช้หนังยางแก้ปัญหาข้อนั้นให้แล้ว 

    "พี่สงสารตัวเองด้วยเหรอตอนที่เจอคุณซู"คานาโกะถามพร้อมกับเลิกคิ้วสูง แฟนหนุ่มและเจ้าของปลาทองขมวดคิ้ว

    "ไม่อยู่แล้ว ออกจะเป็นเรื่องพิเศษที่ได้เจอปลาสีส้มตัวนั้น"

    "ฉันก็รู้สึกแบบเดียวกันเลยตอนที่ได้เจอพี่ ถึงจะไม่ค่อยเข้าใจเวลาพี่ทำตัวแปลกๆ"เด็กสาวลูบแขน นิโทริเอื้อมไปหยิบผ้าห่มมาห่อตัวเธอ "ขอบคุณค่ะ"

    "เพลงบางเพลงเธอไม่เข้าใจความหมายแต่ก็มีความสุขกับมันได้นะ"

    "แบบนี้รู้สึกอุ่นใจจัง"

    "พี่ฟังมาจากการ์ตูนที่น้องดูเมื่อวาน "

    คานาโกะหัวเราะ เอนหัวซบกับแผ่นอกเปลือยเปล่าของแฟนหนุ่มรุ่นพี่ขณะมองปลาทองในตู้ว่ายวนไปมา ช้อนตามองเจ้าของความอบอุ่นทั้งหมดของเธอในตอนนี้ที่กำลังมองความอบอุ่นอย่างมีชีวิตชีวาของคุณซูอยู่เหมือนกัน 

    "มองแบบนี้เห็นพี่มีเกล็ดปลาติดหน้าเหรอ"

    "ไม่ใช่สักหน่อยนะคะ!"

    นิโทริอมยิ้ม 








    ความสุขเกิดขึ้นได้ง่ายๆ เพียงแค่เป็นวันธรรมดาแต่มีคนพิเศษอยู่ด้วยกัน


    คุณซูหันมามองคู่รักหนุ่มสาวพักหนึ่งก่อนจะเริ่มแทะพืชน้ำด้วยความหิวที่แทบจะมีอยู่ทุกเวลา




    พ่อม

    ( รักนะ )
Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in