อารมณ์เหมือนไม่อยากทำไรเลย ไม่อยากคิดอะไรเลย ไม่อยากรับรู้ อยากอยู่เงียบๆสงบๆ แต่ในหัวมีเรื่องให้คิดเป็นบ้าเลย มันยิ่งฟุ้งซ่าน ตกดึกทุกคืนจะคิดทบทวนตัวเราเอง คิดไปคิดมามันทำให้เหนื่อยมากๆ ก่อนนอนต้องร้องไห้ก่อนจะหลับ ฟังเพลงก่อนนอนตลอดถ้าวันไหนไม่ได้ฟังมันนอนไม่หลับ ชีวิตของเราเหมือนวกวนอยู่ที่เดิมๆ สิ่งที่รับรู้ได้ว่าตัวเองมีอะไรที่เปลี่ยนไปบ้างมันมีน้อยหรือบางทีคิดว่าตัวเราไม่มีอะไรเปลี่ยนไปเลย ความเหนื่อยนี้มันบอกไม่ถูกมันไม่ได้เป็นเรื่องเป็นราว เหมือนกับชีวิตเรานั้นแหละทุกวันมันก็ไม่มีอะไรแน่นอน

สิ่งที่อยากทำก็กลายเป็นสิ่ฝที่ไม่อยากทำ...มันจริงมากๆเลย ตอนที่เรานอยด์จะเป็นเป็นบ่อยมาก

เรารู้สึกเหนื่อยกับการเป็นตัวเราจังเลย

บางทีก็คิดว่านี่เราโดดเดี่ยวหรอ

ทั้งที่มีคนนอบข้างอยู่เต็มไปหมด

เราเป็นคนหนึ่งที่ไม่มีความมั่นใจอะไรเลย  ไม่มีแม้แต่ความกล้าในตัวเองเลย เราเป็นคนลังเลกับทุกๆเรื่องที่เราเป็นหรือทำอยู่ เหมือนไม่อยากรับรู้อะไรเกี่ยวกับตัวเองเลย บางวันก็รู้สึกผิดหวังกับตัวเองมากๆ รู้สึกตัวเองใช้ชีวิตไม่คุ้มเลย สิ่งที่รู้สึกในตัวเองนั้นคือ เป็นคนเก็บตัว   เป็นคนขี้กลัวกลัวความเป็นจริงที่เราเป็นอยู่ตอนนี้  เก็บความรู้สึกเก่ง พูดน้อยเหมือนไม่มีบทให้เราพูดเลย อ่อนแอ หวั่นไหวง่าย ผิดหวังเก่ง เข้าสังคมไม่เป็น เราไม่เข้าใจตัวเลย  เลยพยายามคิดนะว่าคนอื่นเขา เข้าสังคมกันยังไง

เรายังรู้จักตัวเองไม่ดีพอเลย ตัวตนของเราเป็นยังไง บางทีสถานการณ์ที่เจออยู่ตอนนี้กับความรู้สึกเดิมๆนี้

เราต้องรู้สึกกับมันยังไง เราควรที่จะทำให้มันชินได้แล้วแต่มันก็ไม่ชินเลย  

 

เขียนไปเขียนมามันวกวน คิดอะไรเขียนอย่างนั้น

#แค่ระบาย