เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
บันทึกประจำวันของเรา ภาคสองredapple
11/3/2562
  • เอาจริงๆ ที่เข้ามาเขียนในนี้ทุกครั้งเลยนะ
    คงเป็นเพราะว่า ไม่รู้เเล้วว่าจะไปคุยเรื่องนี้กับใครเเล้ว

    เเต่ยังดีที่ยังมีคนที่คอยให้เราคุยเรื่องหัวข้อเเบบนี้ได้อยู่บ้าง
    ถ้ามาเห็นก็อยากให้รู้ไว้ว่า ขอบคุณมากๆ สำหรับการรับฟัง
    ถ้าไม่มี คงเเย่ 

    เเย่มากๆ


    เเต่ถ้าคงมีจุดที่เราเกรงใจบ้างเเหละ ความที่ดูจะไปยุ่งเรื่องชาวบ้าน
    หรือว่าไปอะไรด้วย ก็คงทำให้มาลงอะไรในนี้เเหละ

    จริงๆตอนนี้ก็คือ ขอเรียกว่าเป็น โมเม้นเเรงดึงดูดน่ารักๆ จากฝั่งเรา ฝ่ายเดียว 
    คือเราไม่มีทางรู้เลยว่าอีกฝ่ายคิดอะไรอยู่ 
    หรือเเค่บางทีเราไม่ยอมรับเองว่า มันไม่ได้มีความน่ารักอะไรเลยที่เกิดขึ้นกับอีกฝั่งนึง

    ซึ่งนั้นเป็นเรื่องที่โคตรจะธรรมดา ดีใจที่มีการยอมรับในใจถึงความไม่สมบูรณ์ของอะไรก็ตาม

    เเต่อยากไรก็ตาม การได้เห็นหน้าเธอ ทำให้เราไม่สามารถให้ชีวิตได้อย่างปกติเลย
    เธอเป็นความไม่ปกติที่อยู่ในชีวิตที่โคตรจะปกติของเรา 
    ชีวืตที่เราพยายามจะทำให้ปกติที่สุด เธอเเม่งทำลายทุกอย่าง เพียงเเค่เจอหน้า
    ยังไม่รวม การยิ้มเเละหัวเราะ ท่าทางต่างๆ 


    ตอนนี้ฟังเพลง อุบัติเหตุ เล่นโดย zweednroll ชอบท่อนสุดท้ายมาก
    ท่อนที่บอกว่า หรือเธอคือ อุบัติเหตุที่รอเวลา ที่จะเกิดข้นกับฉัน

    เออ ตอนนี้เธออาจจะสสัยว่าทำไมถึงชวนไปนู้นไปนี่บ่อยจัง
    ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม เเค่เเบบ บางอย่างมันเห็นเเล้วมันก็
    บางอย่างมันก็อยากทักไปเเล้วบอกว่า ไปกัน น่าจะอร่อยนะ
    ถึงเเม้ว่า จะโดนพิมพ์คำว่า อิหยังหนิ ประมาณ ล้านรอบ
    เเต่ก็เเบบ เออ ก็มันอยากชวนไปจริงๆนี่หว่า 
    ให้ทำไงอะ 

    เเต่ถ้ามองข้ามจุดนี้ไป ก็จะเข้าใจได้ว่า จริงๆเเล้ว ไม่ได้จะไปจริงๆหรอก
    เหมือนเเค่อยากชวน เเต่อยากชวนจริงๆนะ
    ไม่ได้เรียกร้องให้มันเกิดขึ้น ซึ่งมันก็คงไม่เกิด
    เออ เเต่ก็ไม่เป็นไรอะ เข้าใจได้
    นั้นเเหละ        

    เเต่ก็รอวันที่ไปบิตเต้อเเมนกันอยู่นะ
    ไปกินกระเพราเนื้อเปื่อย
    ฉันมีร้านอาหารอีกเยอะเลย เป็นร้านอาหารที่รอให้มีคนไปกินด้วย
    ฉันคงว่าจะไปได้ร้านพวกนี้สักวัน


เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in