มันเกิดขึ้นหลังจากผมได้อ่านบทละครเรื่องใหม่ ตัวละครของผม สูญเสียความเป็นตัวเอง หลังจากเขากลับมาจากสงคราม

สงคราม —

เกินเยียวยา มันหลอกหลอก กร่อนกิน

จำนวนมาก ไม่สามารถกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้อีก

ยังคงเป็นปริศนาในความรู้สึกของผมว่า จะมีอะไรที่เยียวยามันได้

‘คนรัก ครอบครัว ตัวเอง หรือ ... อะไรล่ะ’

อืมม ถ้าผมเป็นเขาจริงๆ ก็คงไม่ต่างกัน ผมไม่ได้มีจิตใจที่แข็งแกร่งพอที่จะสามารถผ่านมันไปได้ ผมอาจจะกลับมาได้ แต่คงไม่สามารถกลับมาเป็นคนเดิมได้

แบบนี้มันเจ็บปวดเกินไปรึเปล่า 

‘ระหว่างสูญเสียชีวิตให้กับสงคราม กับ สูญเสียจิตวิญญาณให้มัน’

บางทีผมอาจเลือกข้อแรก —

——————————— 

งานเขียนแรก (ก็ไม่แรกซะทีเดียว)

อาจจะวกวนเล็กน้อย แต่ตั้งใจเขียนจริงๆนะคะ

แต่ถ้าเอาความจริง ก็แต่งแก้บนค่ะ 55

— ใครอ่านมาถึงตรงนี้ได้ ขอสรุปไปว่าทนอ่านได้จนจบค่า 55555 ติชมกันได้ค่ะ อยากคุยด้วยๆ ✌?

janst