‘คิมดงฮยอนก็แค่เด็กขี้อิจฉา’

เขาอิจฉาที่สายตาของพี่เซอุนมีไว้มองแต่พี่ยองมินพี่ชายคนสนิทของเขา อิจฉาที่พี่เซอุนเอาแต่เรียกหาพี่ยองมินทุกครั้งเมื่อมีปัญหาหรือทุกครั้งที่ต้องการความช่วยเหลือ

ทั้งๆที่เขาก็อยู่ข้างกายอีกคนแท้ๆ  ก็ไม่รู้ว่าพี่เซอุนจะเห็นเขาเป็นเด็กไปถึงเมื่อไหร่ ในสายตาพี่เซอุนก็เห็นเขาเป็นเด็กตัวเล็กๆที่ต้องคอยดูแลเท่านั้นแหละ

จนในบางทีคิมดงฮยอนอยากจะเขย่าตัวอีกคนแรงๆแล้วบอกไปว่าเขาโตพอที่จะดูแลคนอื่นได้แล้วน่ะ

โดยเฉพาะคนที่ชื่อจองเซอุน

‘อิมยองมินก็แค่ผู้ใหญ่ขี้อิจฉา’

เขาอิจฉาคิมดงฮยอน

อิจฉาที่ไอ้น้องชายตัวดีได้อยู่ใกล้ๆเซอุนตลอดเวลา เพราะสองคนนั้นอยู่คลาสเดียวกันในรายการเซอไวเวิล คิมดงฮยอนเลยมักทำตัวติดกับเซอุนเสียยิ่งกว่ากวังฮยอนที่มาจากค่ายเดียวกันเสียอีก  เขาอิจฉาที่ดงฮยอนได้รับสายตาอบอุ่นรวมถึงความเป็นห่วงเป็นใยจากเซอุน 

ทุกครั้งที่มือเล็กๆนั่นยีผมดงฮยอนด้วยความเอ็นดูทำเอาใจเขากระตุกด้วยความอิจฉาทุกครั้ง อิมยองมินได้แต่กำหมัดแล้วถอนหายใจให้กับตัวเอง

อย่าให้ถึงทีเขาบ้างแล้วกันจะอ้อนให้ลืมไอ้แสบนั่นเลย

‘จริงๆแล้วจองเซอุนก็เป็นคนขี้อิจฉาเหมือนกัน’

เซอุนอิจฉาอิมยองมินกับคิมดงฮยอน

ถึงแม้หลังจบรายการจะมีติดต่อกันบ้างประปรายแต่เขาก็ยังคิดถึงช่วงที่ยังถ่ายรายการอยู่ดี ถึงตอนนั้นจะลำบากไปหน่อยแต่เพราะมีสองคนนั้นอยู่ด้วยมันเลยมีความสุขนี่นา คิดแล้วก็อดเหงาอยู่หน่อยๆไม่ได้เซอุนอิจฉาสองคนนั้นที่ยังอยู่ด้วยกันทำเพลงด้วยกัน แถมไปไหนมาไหนด้วยกันได้บ่อยๆอีก ในขณะที่ตัวเขานั้นทำเพลงคนเดียว ถึงมันสนุกก็จริงแต่ลึกลงไปในใจแล้วเซอุนก็เหงาอยู่ดีนั้นแหละ 

วันที่เจอสองคนนั้นที่รายการเพลงอดคิดไม่ได้เลยว่าดงฮยอนกับยองมินเหมาะกันจริงๆ คงจะเป็นดูโอ้ที่เท่ไม่หยอก คนตัวเล็กได้แต่ถอนหายใจกับตัวเอง คิดไปคิดมากแล้วเซอุนอาจจะไม่ได้อิจฉาสองคนนั้นหรอก เพราะจริงๆแล้วเซอุนอาจจะแค่กลัว

กลัวว่าเวลาผ่านไปเราจะไม่สนิทกันเหมือนเดิม