ว่ากันว่า "it's not your job to make someone see you are the right choice"
"if they don't see your value, walk away"
ก่อนหน้านี้ยอมรับว่าพยายามอย่างมากที่จะให้ใครคนนึงเห็นว่าเลือกเราได้นะ
เราว่าเรา "ดีพอ"
และก็เจ็บปวดทุกครั้งที่เค้าไม่เคยคิดที่จะเลือกเรา และบอกเสมอว่า
"เค้าไม่ได้ดีอย่างที่คุณคิด" / "คงเป็นใครก็ได้ที่ไม่ใช่ฉัน"
ความรู้สึกเจ็บปวดที่ว่า
มาจากการที่เค้าไม่เห็นคุณค่าในตัวเอง ไม่ใช่การที่เค้าไม่เลือกเรา
เราไม่ได้ต้องการคนที่ดีพร้อมในทุกเรื่อง เก่งในทุกด้าน
เราต้องการแค่คนที่พาความเหงาไปจากเรา
คนที่พร้อม share ความรู้สึก และเป็นส่วนหนึ่งในโลกของเรา
"เธอ" เป็นทุกอย่างในแบบที่เราต้องการจริิงๆ
เราถึงได้พยายามทุกอย่าง ปรับตัวในแบบที่ปรับได้
แค่เพียงอยากให้เธอ "หันมา" และ "ให้โอกาส" เราสักครั้ง
ถ้าตอนนั้นเรารู้ว่าเรากำลังทำผิด
เราคงหยุดทุกอย่างไว้
จะไม่ทำให้เธอต้องกลายเป็นคนผิด
จะไม่ทำให้เค้าต้องเสียใจ
จะไม่ทำให้ใครๆเดือดร้อนเลย
ตอนนี้
ถ้าถามเราว่าเรามีความสุขมั้ย
เราก็มีความสุขนะ ที่มีเธออยู่ตรงนี้
แต่มันคงจะเป็นความสุขที่ไม่สุดสักเท่าไร
ภาพความทรงจำ ความรู้สึก สิ่งต่างๆในอดีต
คอยวนมารบกวน และหลอกหลอนเราอยู่บ่อยๆ
ความรู้สึกของคนที่ถูกตราหน้าว่า
"คบซ้อน"
"แย่งของคนอื่น"
"ทำไมไม่หยุดไว้ตั้งแต่ตอนนั้น"
ทำให้อดคิดไม่ได้ว่า
"เธอฝืนใจมั้ยที่ยืนอยู่ตรงนี้ไปด้วยกัน"
"เพราะเราใช่มั้ย ที่ทำลายความรักของคนอื่น"
"เธอจะกลับไปรักกันเหมือนเดิมแล้วใช่มั้ย เวลาของเราจะหมดแล้วใช่หรือเปล่า"
"เรามีค่าแค่เวลาที่เธอเหงาใช่มั้ย หรือเราเป็นได้แค่ตัวคั่นเวลา"
ฯลฯ
ความคิดเหล่านี้วนเวียนในความรู้สึกตลอดเวลา
เราเองที่ไม่ได้อยากเดินออกไปไหน
เราเองที่ทิ้งความเป็นตัวเราเอาไว้
เราเอง ที่ยังคง" คิดวนเวียนอยู่แบบนี้"
.
เมื่อไร "monster"จะหยุดรบกวนใจเราซักที
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in