เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
The death Au (blakefield) #1917fanficim_Tofu
The meeting


  •       ณ สุสาน ภายในโบสถ์เเห่งหนึ่งนอกตัวเมือง

          
          ชายหนุ่มร่างสูงเดินผ่านเข้ามาในประตูสุสาน เขากวาดตามองไปรอบๆก่อนที่จะเดินเข้าไปในตัวสุสานเขาเดินลึกเข้าไปเรื่อยๆราวกับทางในสุสานนั้นค่อยๆยาวไปตามฝีก้าวที่เขาเดิน บรรยากาศรอบๆเริ่มเย็นลงอย่างเฉียบพลัน ต้นไม้รอบๆปลิวไสว ก่อนที่สายตาของชายหนุ่มจะเหลือบเห็นอะไรบางอย่าง


         "อา.....อา......"เสียงของวิญญาณตนหนึ่งขึ้นตรงหน้าเขา มันจ้องเขาด้วยสายตาที่ว่างเปล่า หากเป็นคนธรรมดาคงเผ่นป่าราบไปเเล้วเเต่ไม่ใช่กับเขา


         "ถ้าคุณจะมาถามทางไปหายมทูตของคุณเชิญเลี้ยวซ้าย เพราะผมไม่ใช่ยมทูตของคุณ"เขากล่าวเสียงเเข็งก่อนที่จะผายมือไปยังทางซ้าย


         "อา........."วิญญาณพยักหน้าทำท่าเหมือนเข้าใจก่อนที่จะเดินไปตามทางที่ชายหนุ่มบอก


         "พวกไม่รู้ที่รู้ทาง"เขากล่าวกับตัวเองก่อนที่จะเดินลึกเข้าไปอีก ตอนนี้รอบๆทางของเขาเริ่มปรากฎป้ายหลุมศพมากขึ้นเริ่มมีเสียงอืออาดังขึ้นเรื่อยๆ จากนั้นร่างของเหล่าวิญญาณก็โผล่ออกมา พวกมันมีจำนวนมาก เดินอยู่รอบๆสุสานเเห่งนี้


        "ทำไมวิญญาณตกค้างถึงเยอะเเบบนี้?"เขามองไปรอบๆอีกครั้งก่อนที่จะไปเห็นอะไรบางอย่างยืนอยู่ที่รูปปั้นเทวดา เขาค่อยๆเดินเข้าไปใกล้เรื่อยๆจนกระทั่งรู้ว่าคนที่ยืนอยู่เป็นใคร


        "ว่าไง หนุ่มน้อยสคอร์ฟิลด์ ไม่เจอกันนานเลยนะ" ชายตรงหน้าทักทายสคอร์ฟิลด์  เขามีรูปร่างเล็กกว่าสคอร์ฟิลด์เล็กน้อย ใบหน้ามีหนวดเครา สวมใส่สูทสีดำเหมือนกับเขาเเละในมือยังถือบุหรี่ที่จุดเอาไว้เเล้วด้วย 


        "ไง.....เลสลี่ย์" สคอร์กล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง "เเปลกใจจังที่นายมาที่นี้เเถมยังเสกมนตร์ขยายพื้นที่สุสานอีก นายคงว่างมากสินะ"


        เลสลี่ย์กระตุกยิ้มเล็กน้อยก่อนที่จะเดินเข้ามาสคอร์จากนั้นก็โอบไหล่เขาแล้วพาสคอร์เดินไปด้วย "ให้ตายสิ! สคอร์ มนตร์ของฉันมันออกจะน่าตื่นเต้นนะ โดยเฉพาะกับพวกมนุษย์" เลสลี่ย์กล่าวกับเขา


        "แล้วนายมาทำอะไรที่นี่ละ? มาส่องสาว?  มาเเกล้งมนุษย์? หรือมาเเย่งวิญญาณ?"สคอร์ถามเลสลี่ย์


        "โถ่......ไม่เอาสิหนุ่มน้อย ฉันไม่เหมือนพวกนิสัยเสียหรอกนะ เเค่มาเดินเล่นเฉยๆเเล้วก็นายมาเจอฉันไง" พวกเขาทั้งคู่เดินไปเรื่อยๆเเบบไม่มีจุดหมายพร้อมกับคุยสัพเพเหระต่างๆ 


        เลสย์ลี่เป็นรุ่นพี่ของเขา เมื่อก่อนสคอร์เคยทำงานอยู่ในหน่วยเดียวกับเลสลี่ย์ เเต่ต่อมาก็ต้องย้ายหน่วยออกมาด้วยเหตุผลบางอย่าง เเน่นอนว่างานที่สคอร์ทำอยู่ปัจจุบันนั้นค่อนข้างหนักหนาอยู่พอตัว


        "จริงสิ ฉันมีเรื่องจะถามหน่อย?"


        "อะไรล่ะ?"


        "ฉันรู้มาว่านายพึ่งไปเจอดวงวิญญาณดวงนึงที่ใกล้ถึงฆาต เเต่ว่าเจ้านี่กลับยื่นข้อเสนอบางอย่างให้นายเเล้วนายก็รับมัน ใช่ไหม?"เลสลี่ย์ยิ้มพร้อมกับเงยหน้ามองเขา


       "......."สคอร์เงียบไป เลสลี่ย์รู้ได้ยังไง?

       

        


        


       


  •     "นี่ ถ้านายคิดว่าฉันรู้ได้ยังไงเอาเป็นว่าฉันมีวิธีของฉันละกัน เเต่ตอบฉันมาก่อนว่านายตกลงกับเจ้าเด็กนั่นใช่ไหม?" เลสลี่ย์ยังคงเค้นถามอย่างต่อเนื่อง


       "ใช่....."สคอร์ตอบอย่างอ้อยอิ่ง


       "โป๊ะเช๊ะ!! ฉันว่าเเล้ว!!ว่าเเต่นายมาเเปลกนะรอบนี้ ปกตินายจะไม่เคยที่จะรับคำร้องขอของพวกวิญญาณนิ นายขึ้นชื่อว่าเป็นคนใจเเข็งมากๆเเล้วทำไมคราวนี้ถึงยอมเด็กคนนี้ล่ะ?"


       สคอร์ฟิลด์นิ่งเงียบไป นั่นสิ...ทำไมเขาถึงต้องยอมเด็กคนนี้กันนะ เขาพยายามนึกคิดว่าทำไมเขาถึงต้องยอมรับข้อเสนอด้วยนะ เขาเป็นถึงยมทูตนะ ทำไมถึงรับข้อเสนอง่ายเเบบนี้ล่ะ?


       "ไม่รู้สิ เลสลี่ย์ อาจจะเป็นเพราะว่า มันดูน่าสนใจมั้ง?"เขาตอบเเบบส่งๆไป


       "น่าสนใจเนี่ยนะ? ให้ตายเถอะ5555555" เลสลี่ย์หัวเราะออกมา


       "มีอะไรน่าขำ?"


       "ทีี่น่าขำนะเหรอ? ก็ฉันคิดว่ามันเป็นเหตุผลที่ดูง่อยๆเกินไปนะ นายคงมีเหตุผลอื่นอีกใช่ไหมละ?"


        สคอร์ฟิลด์เลือกที่จะเมินคำพูดของเลสลี่ย์ ตอนนี้เขาเริ่มรู้สึกหัวเสียนิดๆเเล้วเพราะเรื่องที่เลสลี่ย์รู้ว่าเขายอมรับข้อตกลงกับโทมัส เบลค


       "ไปดื่มซักหน่อยไหม?"เลสลี่ย์ชักชวน "ไหนๆก็รุ่นพี่รุ่นน้องเจอกันที น่าจะไปดื่มย้อนความหลังกันหน่อยนะ"


       "ขอบใจที่ชวน เเต่ฉันยังมีงานเอกสารค้างอยู่คงไปกินไม่ได้" สคอร์ตอบกลับ


       "จ้าๆ พ่อคนบ้างาน ถ้างั้นก็ขอให้โชคดีกับเจ้าเด็กนั้นนะ เเล้วเจอกันหนุ่มน้อย" เลสลี่ย์ตอบกลับสคอร์ก่อนที่จะเดินห่างจากสคอร์ไปเรื่อยๆจนหายวับไปเเละทิ้งให้สคอร์ฟิลด์ยืนอยู่กลางสุสานร้างคนเดียว


       "โชคดีงั้นเหรอ?" คงไม่มีทางที่จะเกิดขึ้นกับเขาเป็นเเน่




Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in