"อึก... ฟัน"

       ซึงกวานอุทานขึ้นเสียงเบาเพราะเขี้ยวของเจ้าของผมสีเข้ม ที่ขยับเป็นจังหวะอยู่บริเวณระหว่างขาของตน

       ร่างนุ่มนิ่มถูกปรนเปรออย่างดีด้วยลิ้นและโพรงปากอุ่นของชเวซึงชอล

       แล้วไหนจะลมหายใจร้อนที่เป่าระเขาอีก

       มือเรียวของคนน้องขยุ้มเส้นผมอีกฝ่ายไว้เพื่อระบายความวาบหวาม

       ซึงกวานกำลังก้าวขึ้นสวรรค์ช้า ๆ...

       "อื้อ! อึก!"

       ...และในท้ายที่สุดก็ถึงที่หมายจนได้

       รู้สึกดีแทบขาดใจแน่ะ

       ความเงียบก่อนหน้านี้ถูกกลบจนเหลือเพียงเสียงหอบหายใจของทั้งคู่

       "คุณนายบูไม่อยู่หนิ..."

       ซึงชอลเอ่ยขึ้นเสียงเบาพร้อมคลานเข่าขึ้นมาทาบทับร่างของอีกคนเชื่องช้า

       "...."

       "งั้นต่อนะ"

       คนพี่พูดต่อพลางเคลื่อนใบหน้าเข้าใกล้ซึงกวานเรื่อย ๆ กระทั่งห่างกันเพียงฝ่ามือกั้น

       "เอาดิ"

       "...."

       "ผมมีเวลาอยู่กับฮยองทั้งคืนเลยแหละ ♡ "