เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
9Satra fanfic : Short Fic & One shotkizu_amakusa
[9Satra fanfic] One Shot: POVพรานทมิฬ: labyrinth
  • pairing : อ๊อดxทมิฬ
    rate : G
    ------------------------------------------------


    ลมเอื่อยๆไหลมาตามกระแส แตะเส้นผม ไล้ผิวกาย ผ่านไปยังผิวแก้ม
    ดวงตาสีทองพื้นดำจ้องมองมัน และหลับตาลงเพื่อรับกระแสนั้น 

    จากลมแผ่วหวิว ก็ค่อยโหมเป็นเกรี้ยวกราด.. 
    แรงขึ้น..แรงขึ้น.. 

    เปลือกตายังคงปิด...

    เศษก้อนกรวดที่ปลิวมาทับถมกันที่เท้า ค่อยๆโดนพัดหายไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้

    น้ำหนักจากสองเท้าเริ่มเกาะไม่ติดพื้น 
    ตัวเขาลอยขึ้น โดนพัดบิดปลิวไปกับห้วงอากาศที่กรรโชก

    บากลืมตาขึ้นแต่ไม่เห็นสิ่งใด มันแค่เป็นกระแสที่ขมุกขมัว 
    รู้สึกรุนแรงแต่ก็โอนอ่อนไปกับมัน..............



    ทันใดทุกอย่างก็สงบ.. 
    จนได้ยินเสียงของความเงียบที่ค่อยๆก้าวย่างเข้ามาอย่างช้าๆ..
    ความเงียบที่เสียดทะลุไปจนถึงแก่นกลาง...

    เมื่อไม่มีสิ่งใดพัดพา ร่างสีม่วงจึงร่วงหล่นลงมา 
    ความเร็วของมันทำให้เขาใจวาบหวิว..กลวงโบ๋..และถูกแทงทะลุออกไป

    มันไม่ใช่ความหวาดกลัว...


    พลันกระแสน้ำเชี่ยวที่โผล่มากลางอากาศก็เข้าปะทะอย่างไม่ทันตั้งตัว..
    น้ำเข้าตา หู จมูก ปาก.. จนทุกอย่างในร่างผลัดกันสำลักไปมา ..เวียนซ้ำ

    เขาพยายามตะเกียกตะกาย...ดิ้นรน..
    อากาศกำลังโดนพรากไป.........


    พี่..

    พี่บา...


    พี่บาก!!



    นาทีสุดท้ายที่สติรางเลือนเริ่มหมดแรงจะต่อต้าน เขาก็พบว่า

    ...เขา.. 

    หายใจได้…


    ดวงตาสีทองพื้นดำลุกโพลงตามเสียงเรียก
    ภาพยังไม่ค่อยชัดดีเพราะความมืดและมึนงง 
    แต่ก็พอมองออกว่าหนุ่มผิวเข้มผมดำตรงหน้า กำลังร้องไห้..

    เขามองผ่านความมืดด้วยดวงตาที่มืดยิ่งกว่า สายตามองเห็นห้วงอารมณ์ที่คุกกรุ่นและยังไม่มีทีท่าว่าจะมอดดับ

    "เป็นอะไรไป..."

    บากถามเสียงเรียบ แต่แฝงความแหบพร่า เขาสังเกตุว่าไม่ใช่แค่ความเจ็บในลำคอแต่ตามแขนและเนื้อตัวก็ปวดเมื่อยไปทั้งตัว

    อ๊อดลูบลายตรงหน้าผากของอีกคนอย่างเบามือ พลางลากนิ้วมายังเปลือกตาสีม่วงอ่อน

    "......พี่ดิ้นไปมา.. ร้องตะโกนจนสุดเสียง...
    พี่ลุกขึ้นมาหมือนจะล้วงคอตัวเองเพื่ออะไรซักอย่าง..
    ฉันพยายามปลุกหลายครั้ง แต่พี่ก็ไม่รู้สึกตัว.."

    บากมองแขนตัวเองที่มีรอยฟันคมครูดเป็นทางยาว เขาคงทำอะไรลงไปจริงๆ..

    บากยื่นมือมาจับผมนุ่มๆของอ๊อดแล้วขยำมันช้าๆ  
    พลางดึงน้ำหนักจากอีกฝ่ายลงมาทาบทับตัวแล้วกอดไว้

    ความร้อนที่ส่งผ่านมามันช่างเติมเต็มและเปี่ยมไปด้วยชีวิต 
    บากฟังเสียงจังหวะของมันที่ค่อยๆสม่ำเสมอ ราบเรียบ และคงที่...


    "ขอโทษนะ.. มันจะค่อยๆดีขึ้น"


    อ๊อดนิ่งฟังและหลับตาลงพร้อมกับกอดตอบ
Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in