ในหนึ่งเดือน จะมีครั้งหรือสองครั้ง ที่มือถือของผมจะสว่างวาบและสั่นขึ้นมากลางดึก

มันเป็นเบอร์เดียวเท่านั้นที่ผมไม่ได้ตั้งเสียงเรียกเข้า

เสียงมือถือสั่นดังครืดๆอยู่สามครั้ง จนมันเริ่มไถลไปไกลถึงขอบโต๊ะ มือสีม่วงคว้าเปะปะในความมืดแต่ก็ยังควานหาไม่เจอ สุดท้ายเลยช่างมันปล่อยมันสั่นไป เพราะเขารู้อยู่แล้วว่าเจ้าตัวคนที่โทรมา น่าจะมาถึงหน้าห้องแล้ว

ร่างสูงเจ้าของห้องเดินลากเท้าออกไปเปิดประตูออกพร้อมกับหรี่ตาสู้กับแสงไฟภายนอก

“ช้าจังวะ!”

ยักษ์ผิวสีเขียวที่คุ้นเคยหันมาตวาดทันทีที่เห็นหน้ากัน ทั่วทั้งตัวเปียกไปหมดตั้งแต่หัวจรดเท้า

นี่รีบขนาดไม่เอาร่มติดตัวมาเลย..แล้วหน้ามัน..แก้มก็บวม แถมคิ้วแตก มันรู้ตัวรึยังวะเนี่ย

“คราวนี้ทะเลาะอะไรกัน”

บากชิงถามก่อนเปิดประตูกว้างแล้วดึงแขนแขกประจำที่ไม่ได้รับเชิญให้เข้ามาในห้อง เขาไม่ได้สนใจน้ำจากเสื้อผ้าที่หยดไหลเป็นทางตามแรงที่ดึงเข้าไป

“เรื่องไร้สาระ แต่ไอ้บ้าอ๊อดดันเถียงกลับ เลยมีเรื่องกันนิดหน่อย ยื้มผ้าเช็ดตัวนะ”

นิดหน่อย..นิดหน่อยแบบที่คิ้วแตก..

บากคิดพลางมองหาถุงใบใหญ่ซักใบ

คนตัวเปียกพูดบอกเหตุไปพร้อมกับถอดรองเท้าและเสื้อผ้าตรงหน้าทางเข้าห้อง ทมิฬก็ถือถุงพลาสติกมาพอดี เขาจึงหย่อนมันลงถุงก่อนคว้าผ้าเช็ดตัวของทมิฬเดินเข้าห้องน้ำไป

บากเดินถือถุงผ้าเปียกนั่นออกมาที่ระเบียง หยิบกางเกงตัวยาวขึ้นมาพับทบแล้วเริ่มบิดเอาน้ำออก

….ถ้าเป็นเมื่อก่อน ทารคามันคงเวียนไปตามห้องของสาวๆที่จะไม่ปฏิเสธมันก่อน แล้วค่อยแวะมาที่นี่เป็นที่สุดท้าย แต่ตั้งแต่เจออ๊อด... มันก็ทิ้งทุกคน

เลิกยุ่งกับทุกคน ประหนึ่งเจอรักแท้

..คิดว่าจะไม่มาหาแบบนี้อีกแล้วซะอีก เพราะถึงเราจะเป็นเพื่อนกันมานาน แต่เราก็เป็นเพื่อนประเภทที่มีเซ็กส์กันได้ และแน่นอนว่าถ้าอ๊อดรู้..

อ๊อดจะต้องไม่ชอบใจแน่ๆ…

บากปรายตามองหยดน้ำที่ร่วงหล่นจากกางเกงลงสู่พื้น เขาคิดไปเรื่อยเปื่อยระหว่างที่กำลังเอาเสื้อกางเกงเปียกๆพวกนั้นตากผึ่งลมไว้

เสียงประตูห้องน้ำเปิดออก แสงไฟจากห้องน้ำเป็นเส้นส่องไปยังเตียง ทั้งห้องมืดหมดแล้วยกเว้นไฟส้มตรงหัวนอนดวงเล็กๆ พอจะมองเห็นว่าบากนอนตะแคงหันหน้าเข้ากำแพงอยู่บนเตียง เขาเว้นที่เผื่อไว้ให้นิดหน่อยสำหรับคนตัวหนากว่า

ความยวบจากน้ำหนักที่กดลงบนเตียงทำให้เขารู้สึกตัว ทารคาเข้ามาเท้ามือคร่อมบากไว้ น้ำจากผมยาวสีแดงหยดลงบนที่นอนและหยดลงบนตัวบากด้วย

“หลับแล้วเหรอ”

บากพลิกตัวกลับมานอนหงายมองตาสีเดียวกันที่จ้องลงมา

“ยัง”

ทารคาทิ้งตัวลงเป็นนอนทับ หน้าจมหายลงด้านข้างหูและซอกคอสีม่วง

“ปลอบหน่อย..”

น้ำเสียงเหมือนหมดแรง ทิ้งทุกอย่างลงที่นี่

“ไปกันไม่ได้แล้วเหรอ”

บากฝังจมูกลงไปในกลุ่มผมสีแดง สูดกลิ่นแชมพูจากหัวเปียกๆที่ฟุบอยู่ด้านข้าง มือก็ลูบเส้นผมยาวๆพวกนั้นอย่างเพลิดเพลิน

เหมือนจะใส่ใจนะ แต่มันไม่สำคัญสำหรับผมเท่าไหร่ ว่าเขาจะคบกับใครแล้วเป็นยังไง แค่ทะเลาะกันเป็นครั้งคราวจนเจ้าคนความอดทนต่ำนี่ทนไม่ได้เป็นระยะๆ ผมก็พอใจแล้ว

“ไม่รู้... แต่ถ้าวันนี้นอนคนเดียวคงเป็นบ้า อยากหลับโดยไม่คิดอะไร” ทารคาพลิกตัวมานอนหงายข้างกัน เขายกมือขึ้นมานวดตาและนวดขมับไปด้วย แต่บากก็แอบเห็นว่ามันคงมีความเศร้าปนออกมากับความเครียดนิดหน่อย

“งั้นก็ไม่ต้องคิดอะไร นายจะอยู่นี่กี่วันก็ได้”

บากชันตัวคุกเข่าถอดเสื้อตัวเองแล้วค่อยๆดึงกางเกงวอร์มของทารคาออก พลางจับน่องที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อให้อยู่ในท่าชันเข่าข้างนึง

“ทำความสะอาดมาแล้วเหรอ”

“อือ”

“รอบคอบจังนะ”

“ก็ไม่ได้ให้ใครทำเลย จะทำทั้งทีก็ต้องเตรียมตัวซิวะ—-อะ”

บากแยกขาทารคาให้กว้างขึ้นอีกนิดเพื่อที่จะแทรกตัวเข้าไปได้สะดวก เขาเริ่มปรนเปรอด้านล่างด้วยลิ้นอย่างไม่ทันให้เจ้าของมันตั้งตัว

ถึงจะไม่ได้เข้าไปอยู่ในความคิดของมันซักเท่าไหร่

แต่ผมจะเป็นคนทำให้เขาลืมทุกอย่างในหัวได้จนหมดสิ้น

ไม่ว่าเขาจะรักใคร

ไม่ว่าเขาจะคิดถึงใคร

ผมจะทำให้ทุกอย่างที่เขาคิดถึงหายไปจนขาวโพลน

“ด..เดี๋ยว อื----”

สายตาหรี่พร่าเพราะความอึดอัดจากช่องทางด้านล่าง ทารคาหันไปดึงผ้าห่มมาปิดหน้าไว้ครึ่งนึง เหมือนมันจะพอช่วยปิดบังความอายปนกระดากนี่ได้บ้าง

บากขยับนิ้วผ่านชั้นในสีเข้มที่ไม่ได้ถอดออก ขอบของมันเปียกนิดหน่อย

“แน่นจังนะ แค่นิ้วยังคับมากเลย”

“อือ ปกติช่วงนี้เป็นคนทำอย่างเดียวน่ะ“ เขาหอบหายใจช้าๆ ทารคาหลับตาไม่รับรู้อะไรนอกจากการรุกล้ำจากด้านล่างและเสียงเจลที่บากใช้เป็นตัวช่วย

เสียงเนื้อกระทบกันผ่านมันจนฟังดูเฉอะแฉะ

“ยกขาแล้วกอดมันไว้ซิ”

“!!”

บากขยับมือช้าๆเหมือนอยากให้ชิน เขาแอบขยายนิ้วทีละนิดเพราะความใจร้อนลึกๆ

ใบหน้าที่โผล่พ้นผ้าห่มมากำลังพยายามสะกดกลั้น ช่างเร้าอารมณ์เขา

“นี่ ทำแรงๆได้มั้ย..”

“มีง..ใจเย็น ให้เวลากู—“

ไม่รอให้พูดจบ ริมฝีปากเข้าประกบอย่างกระทันหันแต่เนิบนาบ ความอุ่นร้อนไล้ในช่องปากอย่างคืดถึง นิ้วด้านล่างดันลึกเข้ามาอย่างรู้หน้าที่ ทำเอาคนผมแดงที่นอนอยู่ด้านล่างตัวสั่นเกร็งจนปลายเล็บชา

“ฉันว่านายชอบข้างหลังพอควรนะ ยิ่งทำไปพร้อมๆกันยิ่งถึงเยอะ”

“...ฮะ...ก็..ใช่ แต่จะบอกให้อ๊อดทำให้ได้ไง น่าอายจะ.. อ๊ะ เดี๋ยว มันเยอะไ—-“

บากถอนนิ้วออก มือชุ่มยกเอ็นแข็งมาจ่อรอตรงช่องทางที่เตรียมไว้อย่างดีจนฉ่ำเยิ้ม

“ไม่ต้องพูดเรื่องอ๊อดตอนนี้ก็ได้ ไม่อยากคิดไม่ใช่เหรอ”

เขาดันตัวเข้าไปอย่างช้าๆ จนร่างสีเขียวด้านล่างกระตุกจนยกสะโพกลอยขึ้นมา ความเกร็งเสียวจากท้องน้อยค่อยๆดันแล่นขึ้นมาที่หัวนมสองข้างจนเห็นเด่นชัดแม้ผ่านเนื้อผ้า

บากโลมเลียมันและขบเม้ม

“ย..อย่าเพิ่งขยับ..นะ”

ทารคาปล่อยน้ำหนักของขาทั้งสองข้างบนไหล่ผอมนั่น ริมฝีปากชื้นเหงื่อหันไปจูบข้อเท้าที่พาดอยู่ข้างๆไล้เรื่อยไปจนงับปลายนิ้ว

“ได้..จะให้นายพักแป๊บนึง”

บากหยุดพักและทำแค่ถูเบาๆไปมาในช่องทางแคบ บางจุดที่รู้ว่าเป็นจุดดีๆ เขาก็แกล้งเน้นย้ำจนคนด้านล่างส่งเสียงออกมา ถึงแม้จะได้ยินไม่ชัดเท่าไหร่ เพราะเอาผ้าห่มไปนอนกัดไว้ แต่ได้ยินก็คือได้ยิน

มีความรักไปเถอะ..

ความรักที่ดีและสวยงาม

มีมันให้เยอะๆแล้วก็ผิดหวังกับมันให้มากเข้าไว้

“พอ.. หมดเวลาแล้ว”

บากเริ่มขยับตัวให้ลึกและบดเบียดข้างในย้ำๆแต่เชื่องช้า เมื่อเห็นอีกฝ่ายหายใจถี่ขึ้นจึงเริ่มเร่งจังหวะแรงขึ้น แรงขึ้นจนเป็นการกระแทก เขากระแทกอีกหลายครั้งจนเหมือนอยากย้ำให้จดจำ

..แล้วพอนายผิดหวังจากบรรดาความรักของนาย

นายก็จะกลับมาหาฉัน

น้ำใสจากทั้งด้านล่างและทั้งสองตาของทารคาไหลออกมาด้วยความพุ่งพล่านของอารมณ์

บากฝังเขี้ยวลงที่ไหล้ซ้าย เขากัดจนเป็นรอยช้ำสีเข้ม

“เจ็บโว๊—อึก”

“ของขวัญต้อนรับไง”

บากยิ้มอย่างคนพึงใจ ยิ่งเห็นร่างหนาที่อยู่ใต้เขาร้องไม่ได้ศัพท์เพราะอารมณ์ที่โหมจนยุ่งเหยิง เขายิ่งรู้สึกได้ใจที่มีแต่เขาเท่านั้นที่ได้เป็นคนสร้างความปั่นป่วนอารมณ์ให้เพื่อนคนนี้ ช่วงเวลานี้เป็นของเขาเพียงผู้เดียว

แผลเป็นยาวผ่าริมฝีปากสีม่วงแตะกับหลังมือหนาของคนที่นอนหลับสนิทอยู่ข้างๆอย่างแผ่วเบา  เนิ่นนาน

บากสูดกลิ่นที่คิดถึงจากปลายนิ้วไล้ไปจนถึงข้อมือ เขานิ่งลงเมื่อลากยาวไปถึงหัวไหล่ มืออีกข้างที่จับไว้ค่อยๆคลายออกอย่างหลวมๆ ระวังไม่ให้เจ้าของมือตื่น

บากชันตัวเล็กน้อยพอไม่ให้เตียงยวบ เอื้อมมือไปปิดสวิสท์ไฟ จนห้องทั้งห้องมืดสนิท

จะคิดว่าสะดวกหรืออะไรก็มาเถอะ

ขอแค่มาก็พอ...