ร้างจากการเข้ามาพิมพ์ในนี้สักพักนึง...
ไม่ใช่เพราะว่าขี้เกียจ แจ่เหมือนกับว่าช่วงนี้มีอะไรให้คิดมากขึ้น
พอคิดมากขึ้น เราก็ใช้เวลาส่วนใหญ่ที่จะทำทุกอย่างเพื่อไม่ให้คิด
หาอะไรทำว่ายากแล้ว แต่ห้ามไม่ให้คิดยากกว่า
เหมือนกับพอเริ่มโตขึ้น นอกจากภาระทางกาย
ก็จะมีภาระทางใจที่เพิ่มเข้ามาอีก
ถึงเราจะเติบโตทางความคิดมากขึ้น
จากปัญหาเล็กๆ ก็กลายเป็นปัญหาใหญ่ๆ ในพริบตา
ตอนเด็กๆ หลายอย่างเคยง่ายกว่านี้มาก
ไม่ได้ดั่งใจก็แค่ร้องไห้ออกมา
ตัดภาพมาที่ปัจจุบัน
จะร้องไห้แต่ละทีก็คิดมากขึ้น
ไม่อยากให้ใครเห็นว่าเราอ่อนแอ
ไม่อยากให้ใครเห็นว่าเราเสียน้ำตา
กลายเป็นว่ายิ่งโต กลับยิ่งอ่อนแอ
อ่อนแอทางความคิด
อ่อนแอทางความรู้สึก
ทุกๆ คนอยากแข็งแรงขึ้นกันทั้งนั้น
แต่ทำไงได้ โลกบังคับให้เราเป็นแบบนี้
19/12/2559
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in