“เอาหมอนรองสะโพกไว้สิครับจะได้ไม่ปวดหลัง” ผมยื่นหมอนให้คุณ

คุณดูงุนงงเล็กน้อยแต่ก็รับไปแต่โดยดี

นั่นเพราะคุณยังเมาค้างและง่วงมาก

คุณหลับไปอีกครั้งคุณอยู่ในท่าโปรดของคุณ ไม่ว่านอนบนเตียงหรือที่ไหน คุณมักจะขดตัวหลับแบบนี้เสมอ

ผมเอนศีรษะพิงกับพนักด้านหลังรู้สึกเหนื่อยอย่างประหลาดความอบอุ่นในใจที่ปะปนกับความเจ็บปวดทำให้ผมอยากจะกรีดร้องออกมา

ผมหลับตา

เสียงฉึกฉักกึงกังของรถไฟยังคงปลอบใจผมเสมอ

ผมยิ้มเมื่อนึกขึ้นได้ว่าเสียงกึงกังนี่คงจะน่ารำคาญสำหรับคุณน่าดู

ทำไมคุณถึงมาขึ้นรถไฟนะ

ผมสงสัยอีกครั้ง

-

@sunnyside1909

#ผู้ชายA14