เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
OS/SF Monsta x STORYCacao
[SF] SEASON - JOOHEON x I.M
  • ?Summer 2/2?


    **SUMMER 1/2


    Couple : Jooheon x I.M
    by : Cacao





    "เหนื่อยก็พักก่อนนะ" คนตัวสูงบอกให้เขาพักผ่อนหลังจากที่เพิ่งมาถึงที่พักไม่กี่นาทีที่แล้วแต่ตัวของเขาเองกลับไม่ยอมพักทั้งๆที่ก็ขับรถมาตั้งแต่เช้า

    "พี่นั้นแหละที่ต้องพักก่อน ขับรถมาก็เหนื่อย" เอ็มเดินไปหาน้ำในตู้เย็นก่อนจะเทใส่แก้วเสร็จสรรพพร้อมกับส่งให้คนพี่

    "ขอบคุณครับ" ร่างสูงรับแก้วน้ำก่อนจะยกขึ้นดื่มเพื่อดับบรรเทาความเหนื่อยล้า


    พวกเราจองบ้านพักธรรมดาชั้นเดียวอยู่ติดริมชายหาดจริงๆพี่จูอยากจะนอนโรงแรมมากกว่าแต่มาถึงที่นี้ทั้งทีก็ต้องทำตัวให้กลมกลืนแล้วก็เก็บบรรยากาศใช่มั้ยละ พอมาถึงจริงๆคนตัวสูงกับดูจะชอบมันมากกว่าตอนแรกสะอีก


    "เย็นนี้พี่จูอยากกินอะไครับ"

    "เอ็มอยากกินอะไรละ"

    "ไม่เอา พี่ต้องบอกมาว่าอยากกินอะไร"

    "อยากกินเราได้มั้ย"

    "เอาอีกแล้วนะพี่จูอะ"

    "หยอดเรื่อยๆเผื่อเราใจอ่อน"

    "ไม่คุยด้วยละอุตส่าจะทำให้กิน" คนตัวเล็กหันหน้าหนีไปอีกทางพร้อมกับกอดอกเป็นเชิงง้องอนคนเป็นพี่

    "โอ๋ๆไม่งอนนะครับเอ็มทำอะไรพี่ก็กินอยู่แล้ว"

    "ทำเป็นพูดดี"


    ร่างเล็กที่หันอยู่ถูกสวมก่อนจากทางด้านหลังเบาๆคางมนของจูฮอนวางลงบนไหล่ข้างขวาของเอ็ม จูฮอนง้อคนรักของเขาอยู่อย่างนั้นกว่าจะหายงอนก็เล่นเอาเหนื่อยไม่น้อยถ้าคนที่บริษัทมาเห็นคงจะพากันหัวเราะให้กับท่าทางง้อแฟนของเขามันช่างดูเด็กๆเหลือเกินต่างจากจูฮอนที่อยู่ในบริษัทอย่างสิ้นเชิงไม่มีใครเคยเห็นมุมนี้ของเขานอกจากเอ็มและจะไม่มีใครได้เห็นมันอีกด้วย 


















    15:00

    ท้องฟ้าเต็มไปด้วยก้อนเมฆกับแสงแดดของพระอาทิตย์ที่ส่องลงมาปะปราย ชายหาดที่มีแค่คนสองคนกำลังเดินอยู่บนพื้นทรายสีขาวที่เลือกมาพักที่นี้อีกอย่างเป็นเพราะปลอดคนด้วยมันค่อนข้างส่วนตัวเพราะช่วงนี้ถ้าไปทะเลคนก็จะแน่นแย่งกันเล่นไปหมดไม่ค่อยสะดวกแต่ที่นี้สบายจะทำอะไรก็ได้เล่นตรงไหนก็ไม่มีคนเบียด


    "พี่จู!!" น้ำทะเลสีใสถูกกวักขึ้นมาใส่หน้าของจูฮอนเข้าเต็มๆ

    "แกล้งพี่หรอหะ มานี่เลย" จูฮอนวิ่งไล่เอ็มที่กำลังวิ่งหนีด้วยความลำบากเพราะน้ำทะเลกับคลื่นที่ซัดเข้ามาทำให้เอ็มเซเข้าหาจูฮอนอย่างหนีไม่ได้

    "แงง พี่จูปล่อยเอ็มนะครับเอ็มไม่เล่นแล้ว" คนตัวเล็กพยายามดิ้นในอ้อมกอดของจูฮอนแต่ไม่มีท่าทีว่าคนตัวสูงจะทำตามที่ขอและเขาก็พอเดาได้ว่าจูฮอนจะทำอะไรต่อไป


    ตู้มมม


    เสียงน้ำกระทบก้บร่างเล็กน้ำทะเลกระเซ็นเปอะไปตามใบหน้าของจูฮอนผิดกับเอ็มที่ตัวจมลงอยู่กับน้ำและพื้นทรายด้านล่างทั้งตัวเสื้อผ้าของเขาไม่มีตรงไหนที่ไม่เปียก

    เขาพยายามที่จะลุกขึ้นโดยมีจูฮอนช่วยพยุงให้ขึ้นจากน้ำพร้อมกับเสียงหัวเราะหลุดดังออกมาจากคนตัวสูง


    "พี่จูอะ เอ็มบอกแล้วไงว่าไม่เล่นแล้ว" ถ้าให้อธิบายว่าตอนนี้คนตัวเล็กทำหน้ายังไงอยู่ก็คงเปรียบได้กับปลาทูแม่กลองหน้างอคอหักของขึ้นชื่อที่นั้นเลย

    "แกล้งพี่แล้วจะเลิกเล่นไม่ได้นะ" มือหนาคว้ามือเขาก่อนจะพาวิ่งลงไปในทะเลพร้อมกัน
















    "เหนื่อยแล้วอะ" เอ็มหันมาพูดกับจูฮอนก่อนจะล้มตัวนอนลงบนทรายสีนวล

    "นอนพักก่อนละกันค่อยไปอาบน้ำ" 

    "พี่จู" 

    "ว่าไงครับ"

    "พี่ได้คิดไว้มั้ยว่าต่อไปจะทำอะไร"

    "ก็ไปอาบน้ำหาอะไรกินไง"

    "ไม่ๆเอ็มหมายถึงอนาคต" จูฮฮนเลิกคิ้วขึ้นข้างนึงกับประโยคคำถามของคนตัวเล็ก

    "อนาคตหรอ อืม นั้นสิพี่ก็คงรับช่วงต่อจากพ่อแล้วก็คงทำงานหนักมากกว่าเดิม"

    "แค่นั้นหรอ"

    "อืม จริงๆมีอีกอย่าง" ร่างสูงหันมาประจันหน้ากับคนตัวเล็กที่นอนตะแคงหาเขาก่อนอยู่แล้ว


    เขาไม่ได้ตอบอะไรกลับไปทำเพียงแค่เงียบแล้วรอฟังสิ่งที่จูฮอนจะพูด 


    "เอ็ม"

    "ครับ"

    "พี่รอเราเรียนจบ....แล้วมาแต่งงานกันนะ"


    เขาได้แต่มองหน้าคนเป็นพี่อยู่อย่างนั้นไม่คิดว่าจะได้ฟังคำตอบชวนอึ้งแล้วก็เขินในตอนนี้ จริงๆเขาแค่อยากลองใจถามดูว่าในอนาคตจูฮอนจะมีเขาอยู่ในนั้นหรือเปล่าเพราะถ้าคำตอบของจูฮอนไม่มีเขาอยู่ในนั้นมันคงเศร้าน่าดู ตอนนี้เขาไม่ค่อยมั่นใจในความสัมธ์ของเรานักจริงๆคงเป็นตัวเขาเองที่กลัวอะไรหลายๆอย่าง


    "ทำไมเงียบละครับ พี่เสียใจนะเนี่ย"

    "ก็เอ็มตกใจ ไม่คิดว่าพี่จะพูดอะไรแบบนี้"

    "แล้วสรุปเราว่าไง"

    "ว่าไงยังไงอะ"


    จูฮอนลุกขึ้นนั่งก่อนจะพาร่างเล็กให้ลุกขึ้นตามมา ดวงตาทั้งสองข้างจ้องมองเข้าไปในดวงตากลมที่ยังคงสั่นไหวและสับสนในการกระทำของเขา


    “แต่งงานกันนะครับ”

    “พี่...มาขออะไรตอนนี้”

    “อยากจองไว้ก่อน อยากให้เรามั่นใจด้วยว่าพี่จริงจังกับเอ็มมากนะครับ”

    “พี่คิดดีแล้วหรอ”

    “พี่คิดมาตลอด คิดถึงแต่เรื่องของเราสองคน”

    “....”

    “เชื่อใจพี่ได้มั้ย ตอนนี้ยังไม่ต้องตอบก็ได้แต่พอถึงตอนนั้นพี่จะกลับมาถามเอ็มอีกที”













    21:47

    ถึงจะผ่านมาหลายชั่วโมงแล้วแต่คำพูดของจูฮอนยังคงตีอยู่ในหัวของเขาอยู่แบบนั้น


    ‘แต่งงานกันนะครับ’


    ความจริงเขาอยากตอบตกลงไปเลยด้วยซ้ำแต่มันยังเร็วไปหน่อยที่จะตัดสินใจอะไรไปในตอนนี้ ยังมีอีกหลายอย่างที่เขายังไม่รู้เกี่ยวกับจูฮอนเราสองคนต่างยังไม่รู้จักกันมากพอทำให้เขาไม่กล้าที่จะคิดไปไกลขนาดนั้นหรือมันเป็นที่ตัวเขาเองไม่เคยคิดเรื่องอนาคตเลย

    เอ็มไม่แน่ใจว่าจะคบกับจูฮอนไปถึงตอนไหนแต่ที่เป็นอยู่ตอนนี้มันก็ดีมากๆแล้วเขาไม่อยากคาดหวังมากแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าไม่ได้คาดหวังเลยแค่ปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติ เรื่อยๆจะดีกว่า


    คิดอะไรอยู่หรอ” ร่างสูงกับผ้าขนหนูผืนเดียวคลุมอยู่ส่วนล่างของลำตัว น้ำที่เพิ่งผ่านการอาบน้ำมายังเช็ดตัวไม่ดีนักเกาะปะปรายตามผิวขาวและกล้ามสวยได้รูปชวนมอง


    จูฮอนช่างดูดีอะไรแบบนี้นะ


    เขาเผลอมองนานไปหน่อยทำให้จูฮอนเดินมาเขกหัวหนึ่งทีก่อนจะหยีผมเขาเล็กน้อย


    “ทำไมไม่ใส่เสื้อผ้าดีๆก่อนออกมาละ”

    “พี่ลืมเอาเข้าไปเปลี่ยน เราช่วยพี่เปลี่ยนหน่อยสิครับ”


    ไม่รอช้าจูฮอนดึงเอ็มให้มาช่วยใส่เสื้อผ้าให้ตัวเองทันที มือเล็กพยายามติดกระดุมทีละเม็ดอย่างช้าๆด้วยความประมาทไม่รู้ว่าเป็นเพราะในห้องร้อนหรือเขากำลังเขินคนตรงหน้ากันแน่มือถึงได้สั่นแบบนี้

    จูฮอนที่สังเกตเห็นอาการของเอ็มที่มีเหงื่อออกตามกรอบหน้ากับมือที่เริ่มชุ่มด้วยเหงื่อก็พอจะรู้ว่าคนตัวเล็กกำลังวุ่นวายใจอยู่ไม่หน่อย ไม่ปล่อยให้โอกาสหลุดไปจูฮอนเลือกที่จะแกล้งเจ้าตัวน้อยนี้ต่อโดยการคว้าเอวบางเข้ามากอดหลวมๆ จมูกโด่งได้รูปสูดรับความหอมด้วยความหมั่นเขี้ยวที่แก้มเนียนใสไปหลายต่อหลายครั้งจนคนในอ้อมแขนหน้าเริ่มขึ้นสีแดงอ่อนๆ


    "พอแล้วครับ พี่จูฉวยโอกาสเยอะเกินไปแล้ว" เอ็มพยายามพละออกมาแต่ก็ไม่เป็นผล

    "จะให้พอได้ไงครับก็เราเล่นน่ารักขนาดนี้"

    "ถ้าพี่ไม่หยุดเอ็มกลัวว่ามันจะมากกว่าหอมแก้มนะ" ตากลมใสจ้องมองมาด้วยสายตาอ้อดอ้อนเอ็มจะรู้มั้ยยิ่งทำแบบนี้เขายิ่งไม่อยากปล่อยไปไหนเลย


    จูฮอนช้อนร่างเล็กขึ้นมาก่อนจะตรงไปที่เตียงกว้างภายในห้องนอนดูเหมือนเอ็มจะตกใจจนดิ้นหนีแต่ไม่เป็นผลสักเท่าไรเพราะจูฮอนตัวใหญ่และแรงเยอะกว่าเอ็มมาก ร่างเล็กถูกวางลงบนเตียงสีกรมก่อนจะถูกคลุมด้วยผ้าห่มผืนใหญ่


    "อ้าว พี่ไม่ได้จะ..." เอ็มมองไปที่คนเป็นพี่ด้วยหน้าที่แปลกใจไม่ใช่น้อย

    "พี่แค่จะพาเอ็มมานอน คาดหวังอะไรอยู่ละ" หน้าตาเจ้าเล่ห์ของจูฮอนกับมุมปากถูกยกขึ้นนิดมองยังไงก็ดูกวนประสาทที่สุด

    "ปะ..เปล่านี่ เอ็มก็ง่วงพอดีนอนเลยมั้ย"

    "เอ็มนอนก่อนเถอะ พี่ขอไปทำธุระก่อน" ไม่ต้องถามเขาก็พอเดาออกว่าธุระที่พี่จูบอกคืออะไร 


    หลังจากบอกแบบนั้นจูฮอนก็เดินกลับไปทางห้องน้ำเพื่อจัดการกับธุระของตัวเองให้เรียบร้อย ส่วนเขาก็ได้แต่นอนรออยู่ในห้อง บางทีเขาก็รู้สึกผิดเหมือนกันที่เป็นแฟนแท้ๆแต่กลับทำให้คนรักของตัวเองต้องทรมาน เอ็มรับรู้ตลอดว่าพี่จูของเขาคงอดทนอดกลั้นมาตลอด


    "ขอโทษนะครับถ้าเอ็มพร้อมเมื่อไรเอ็มจะเป็นคนเข้าหาพี่เอง" เขาได้แต่พูดกับตัวเองแบบนั้นก่อนจะเผลอหลับไปด้วยความเพลียจากการเดินทางและการเล่นสนุกของตัวเองในวันนี้











    [tbc.]

    จบแล้วกับช่วงซัมเมอร์ตอนต่อไปจะเป็นฤดูอะไรดีคะ
    ติดสอบนะคะช่วงนี้เลยจะตันๆช้าๆหน่อยเพราะเครียดนิดนึง ฝากติดตามด้วยนะคะเจอกันตอนหน้าค่ะ
Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in