นี่เป็นโพสต์แรก เพิ่งเห็นเว็บนี้ เลยขอมาลงเพื่อระบายความในใจเรื่องชีวิตรัก

แน่นอนว่าทุกความรักมันไม่เรียบง่าย ราบรื่นเสมอไป

ที่ผ่านมาเก็บเงิน ลงทุนหลายทาง เพื่อวันนึงเราจะได้แต่งงานอยู่ด้วยกัน

มาวันนี้เธอผู้เป็นที่รัก บอกว่าหมดรักแล้ว ความรู้สึกไม่เหมือนเดิม 

หลังจากนั้น ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป 

จากมีอะไรเล่า คุยกัน กลายเป็นความเงียบ

เราถึงต้องคอยถาม กินอะไรหรือยัง ถึงที่หมายรึยัง

กลับกลายเป็นต่อว่า รำคาญ ไปจุกจิกเขา 

จากที่ขับรถไปรอรับกลับด้วยกัน

กลายเป็นว่าไปตาม โตแล้วกลับเองได้ 

จากเจอหน้ากัน ดีใจ หาข้าวกินกัน เที่ยวด้วยกัน

กลายเป็นเจอหน้าถอนใจ  ไม่อยากไปไหน อยู่คนเดียวมีความสุขกว่า ไล่ทุกครั้งเมื่อไรจะไป

ของที่เคยซื้อให้ จากที่ดีใจ ชอบ กลายเป็นซื้อมาทำไม ไม่เคยขอ อยากซื้อมาเอง เอาออกไปไหนก็ไป

ทางบ้านถามหาเรา เธอก็บอกว่าเราไม่ว่าง ไม่ยอมให้ไปหา ทั้งที่เราว่างเสมอ จนที่บ้านว่าทำไมไม่ไปหาบ้าง  

ขอโทษนะทีเราทำไม่ดีพอ สิ่งที่เราทำเพื่อเธอ พกรูปใส่กนะเป๋าตังค์ ใส่ในสมุดทำงาน คอยดูทุกครั้งที่ต้องการกำลังใจ หายเครียดทุกครั้งที่เห็น ต่อไปจะยังทำได้ไหม

ไม่เหนื่อยนะ แต่ทำไมร้องไห้ทุกครั้งที่อยู่เงียบๆ บางครั้งเธอเห็นเราซึม ยอมรับว่าร้องบ้างมันไม่ไหวจริงๆ กลับโดนต่อว่า ว่าเสแสร้ง แกล้งเครียด แกล้งร้อง ... จะให้ทำอย่างไร 

มีคนถามห่วงกันจริงๆไหม ไม่มี  มีแต่เข้ามาพูดผ่านๆ มาถามแล้วก็หายไป ไม่มีจริงใจสักคน 

โดนไล่ออกจากที่พักทุกวัน ไม่เป็นไรนะ เราขออยู่เพื่อซ่อมบ้านแก้ไข ทุกอย่างก่อน เวลาเราหายไปเธอจะได้ไม่ต้องลำบาก 

รักนะ