เราโตมาในครอบครัวจีนที่เห็นอาม่ากินเจมาตั้งแต่จำความได้ แกกินเป็นกิจวัตรธรรมดาทุกปี เหมือนคนหิวน้ำก็กินน้ำ ปวดขี้ก็ไปนั่งขี้ อาม่าเรากินเจแบบนั้น ไม่เคยตั้งคำถามว่าทำไมต้องกิน มันเป็นการทำความดีจริงเหรอ แต่พอถึงเทศกาลเจ อาม่าก็จะละเว้นเนื้อสัตว์และผักต้องห้ามจนครบกำหนด 

อาหารเจส่วนใหญ่รสชาติพอกินได้ แต่ไม่ถึงกับอร่อย พวกเนื้อสัตว์ปลอมที่ทำจากถั่วเหลืองส่วนใหญ่ก็จะรสชาติคล้ายๆ กัน ที่แย่หน่อยคือพวกที่ทำจากแป้ง พยายามบอกอาม่าว่าอย่าซื้อเลย แต่แกก็ชอบลอง ไม่ได้โหยหาเนื้อสัตว์นะ แกแค่อยากลองตามประสาคนชอบทำกับข้าว ชอบชิมนู่นชิมนี่

เวลาเห็นคนแซะคนกินเจเรามักจะรู้สึกหงุดหงิดและอดคิดไม่ได้ว่า ‘ใส่ใจจังวะ’ 555555 เพราะจริงๆ มันไม่ใช่เรื่องเสียหายนึกออกมั้ย 555555 ช่วงเจที่บ้านก็จะมีแต่กับข้าวเจ เพราะอาม่าเป็นผู้กุมอำนาจ เราก็โต้แย้งอะไรไม่ได้ แต่บางทีอดไม่ไหวก็แอบเหยาะน้ำปลาในชามข้าวตัวเอง หรือหนีออกไปหาเนื้อสัตว์ตามร้านหน้าซอยบ้านมากระแทกปากก็มีบ้าง ฟีลแบบ...กูไม่ไหวแล้วโว้ยยยย

เราไม่อินกับเทศกาลกินเจ แต่เราก็เคารพการมีอยู่ของมันนะ มันทำให้เราไม่ลืมการมีอยู่ของความเป็นจีนในตัวเอง มันเป็นมรดกทางวัฒนธรรมอาหารที่น่าสนใจและหลายๆ กิจกรรมในชุมชนชาวจีนก็ครึกครื้นดี แล้วถ้าใครสามารถต่อยอดไปสู่การงดเว้นเนื้อสัตว์ถาวร ทำแล้วชีวิตมีความสุขขึ้น จิตใจเบาสบายขึ้น ก็นับว่าเป็นเรื่องดีต่อตนเอง 

สำหรับเราการกินเจเหมือนเป็นการฝึกความอดทน เล่นเกมกับตัวเอง หรือบางคนอาจถือโอกาสใช้ช่วงเวลานี้ปฏิบัติธรรมไปด้วย ก็ดูจะเป็นกิจกรรมที่ดีงามและมีคุณค่า แล้วทำไมเขาต้องโดนแซะด้วยวะ 555555 โอเค มันอาจจะมีบางคนที่ประเมินค่าการกินเจของตัวเองสูงไปหน่อย แต่เราก็ยังไม่เคยเจอกับตัวเองแบบจังๆ 

เพราะบ้านเราเป็นแบบชิลล์ๆ อ่ะ ตื่นเช้ามาเราชงโอวัลตินกิน อาม่ากินน้ำเต้าหู้ แล้วก็นั่งร่วมโต๊ะกินอาหารเจกัน โดยที่เราแอบใส่น้ำปลาในชามตัวเอง แล้วเขาก็ไม่มาบอกเราว่าต้องกินเจให้เคร่งครัดสิแล้วจะได้บุญหรืออะไรทำนองนั้น เลยรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยเวลาเห็นบางคนดูสะใจกับการได้แซะคนกินเจ ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาไปเจออะไรมา หรือแค่อยากแสดงความเห็นแรงๆ ไปอย่างนั้นเอง