ภายนอก:ถนนข้าวสาร สถานที่ที่ใครหลายคนชื่นชอบมันเป็นแหล่งรวมชาวต่างชาติหลากหลายเชื้อชาติ ฐานะ วัย เอาไว้ด้วยกันไม่แปลกเลยที่จะเห็นสายตาของหญิงสาวทอเป็นประกายเมื่อหนุ่มตาน้ำข้าวใส่เสื้อกล้ามลายเบียร์ยี่ห้อต่างๆอวดแขนล่ำๆ เดินผ่านไปผ่านมา หรือสาวประเภทสองที่เดินตาม ตะโกนเรียกเผื่อว่าวันนี้จะมีลูกค้ามา "เที่ยว" กับเธอ

A ชายหนุ่มวัยยี่สิบห้า ใส่เสื้อยืดสีดำกางเกงยีนส์ รองเท้าไนกี้แอร์ เขานั่งสูบบุหรี่อยู่เงียบๆเฝ้ามองผู้คนที่ผ่านไปผ่านมา เขาคว้าเบียร์ที่เหลือไปดื่มจนหมดขวดเพราะคิดว่าบทสนทนาในค่ำคืนนี้คงเอาเรื่องพอสมควร

หญิงสาวคนหนึ่งเดินเข้ามาในระยะสายตาเธอสวมเดรสสั้น เผยขาเรียวยาว ผมสีทองรับกับใบหน้าขาวๆ กลมๆ A ยิ้มเธอรีบตรงเข้ามาทักทายแล้วนั่งลงบนเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามเขาอย่างรีบร้อน

A: ไม่ต้องรีบขนาดนั้นก็ได้ ระวังหน่อยกูไม่อยากเห็นหมี
B: โอ๊ย จะดูก็ดูไปเถอะ ถือซะว่ากูทำบุญล้างซวย

แล้วทั้งคู่ก็หัวเราะออกมาพร้อมกัน

กาลเวลาเหมือนถูกหยุดไว้ชั่วครู่ ไม่มีคำพูดใดๆเปล่งออกมาจากทั้งสองฝ่าย ต่างคนต่างรอให้อีกฝ่ายเปิดปากออกมาและก็เป็นหญิงสาวที่เริ่มก่อน

B: ขอบุหรี่ตัวนึงดิ กูเครียดว่ะ
A: ไหนบอกว่าจะไม่ดูดแล้วไง ตามสัญญาขอบุหรี่กูต้องเลี้ยงเบียร์กู ตกลงนะ

B: มึงก็เสือกจำได้อีก เออๆ สิงห์ใช่มั้ย (A หยักหน้า) / เรียกบริกร: พี่คะ สิงห์สองขวดค่ะ

ต่างฝ่ายต่างไม่พูดอะไรเบียร์สองขวดลำเลียงมาบนโต๊ะ B หยิบเบียร์ขึ้นดื่มหลายอึกราวต้องการให้มันเซาะความทุกข์ในใจให้หายไปเธอจุดบุหรี่ขึ้นสูบ อัดควันแน่น แล้วพ่นออกมา

A: ให้กูเดา คงไม่พ้นเรื่องผู้ชาย?
B: ทำไมเรื่องซื้อหวยมึงไม่แม่นแบบนี้มั่งล่ะ
A: กวนส้นตีน รีบๆ เล่ามา อย่าลีลาเสียเวลาทำมาหาแดกกูหมด
B: ค่ะๆกูขอโทษที่ทำให้พ่อนักออกแบบคิวทองเสียเวลาทำงาน จะรีบเล่าแล้วรีบไปส่งคุณชาย A เข้านอนก่อนเที่ยงคืนนะคะเดี๋ยวคุณแม่จะว่าเอาได้
A: อีห่า เข้าเรื่องซะทีเถอะรอมึงอินโทรกูก็เขียนงานได้ย่อหน้านึงแล้วนะ
B: โอเคๆ กูไม่เล่นแล้ว คือ… กูนกว่ะ
A: นกเหี้ยไรวะ
B: โอ๊ย มึงไปอยู่ที่ไหนมานกก็คือชอบผู้ชายแล้วเขาไม่เอากูไงคะ
A: ทำไมวะ เค้าบอกมึงไม่แซ่บหรอ

คราวนี้หญิงสาวไม่เล่นด้วยน้ำเสียงเธอเปลี่ยนเป็นนิ่งเรียบ หยดน้ำใสๆ เริ่มไหลออกจากตาชายหนุ่มจุดบุหรี่สูบแก้เก้อ ก่อนที่เธอจะค่อยๆ พูดออกมาอีกครั้ง

B: เค้าบอกว่าโลกของเค้ามันซับซ้อน ละเอียดอ่อนคนอย่างกูคงเข้าไม่ถึงหรอก
A: พ่อนักดนตรีสุดเท่ที่มึงเคยเล่าให้ฟังน่ะหรอ

เธอพยักหน้าถือวิสาสะหยิบบุหรี่ในซองขึ้นมาสูบอีกตัว เธอดื่มเบียร์เข้าไปอึกใหญ่และดูเหมือนว่าปริมาณเบียร์ที่ดื่มจะส่งผลกับน้ำตาเธอร้องไห้ราวกับเครื่องผลิตน้ำตาที่ถูกป้อนโปรแกรมให้ไหลอย่างต่อเนื่องเขาเอื้อมมือไปลูบหัวเธอ

A: ไม่เป็นไรน่า มึงก็นกแบบนี้บ่อยๆเศร้าก็มาแดกเหล้ากับกู เดี๋ยวกูเลี้ยงเองวันนี้ เอ้า ชน! แด่อี B พญานกโว้ย

เธอเงียบไปอีกครั้ง ก่อนตะหวาดออกมาด้วยความโกรธ

B: คนที่หมกตัวอยู่บ้าน เจอกับคนผ่านหน้าคอมอย่างมึงจะเข้าใจอะไรกูวะ!

เขารู้ดีว่าเวลาเธอเมานั้นปากหมาแค่ไหนจะไม่ใส่ใจเหมือนทุกครั้งก็ได้ เพราะเดี๋ยวตื่นมา เธอก็ลืมมันไป แต่ครั้งนี้วันนี้ เวลานี้ อะไรๆ ก็ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว

ยังไม่ทันที่เธอจะพูดต่อเขาก็ชะโงกไปค้วาเธอมาจูบเธอเสียแล้วมันจูบที่ทำให้ต่างคนต่างพูดไม่ออกราวกับถูกแช่แข็งเอาไว้ด้วยความรู้สึกที่ยากจะบรรยาย

A: เออ มึงก็ไม่รู้อะไรเหมือนกันว่าไอ้คนที่แม่งหมกตัวอยู่กับบ้าน เจอกับคนผ่านหน้าคอมอย่างกูมันรอคุยกับมึงเวลาไอ้เหี้ยนั่นนอนไปแล้ว มันรักมึงแม้ว่ามึงจะชอบใครและคบกับใครและมันก็มาหามึงทุกครั้งเพราะมันไม่อยากให้มึงอยู่คนเดียวเวลาอ่อนแอแบบนี้เรียกว่ากูเข้าใจมึงมั้ยวะ

ชายหนุ่มไม่รอคำตอบ เขาเดินออกไปทางถนนคอกวัวขึ้นแท็กซี่คันแรกที่จอดอยู่ริมถนน มุ่งตรงกลับบ้าน และไม่เหลียวมองกลับมาข้างหลังอีกเลย

(เสียงแจ้งเตือนความของ B ดังขึ้นมา)