.

.

.

จนตอนนี้ว่าการเเอบชอบที่มันทำให้เกิดเรื่องราวโง่ๆได้ห]ายเรื่องเลยนะเนี่ยย 

นึกถึงตอนนี้เเละก็เเอบๆอาย เหมือนกัน

.

.

ฉันนะวิ่งไปหาเธอทุกทีที่เจอกัน เธอดูเป็นคนของทุกคนที่ใครจะวิ่งหาก็ได้ 

เเต่ฉันก็ชอบวิ่งไปหาเธอจริงๆ

.

.

วันนึง ฉันเจอเธอก็หลายรอบอยู่ 

.

เจอเธอเอามือจับประตูเเล้วฉันจะวิ่งไปเเละไม่อยากให้ประตูบานนั้นต้องเปิดออกมาเลย เพราะเธอก็จะก้าวไป ก้าวไปในห้องนั้น ห้องที่ฉันไม่ได้เดินเข้าไปด้วย

.

.

ฉันทำอย่างงี้ทุกครั้ง 

ฉันอาจใช้เวลาอยู่ในโถงทางเดินของมหาวิทยาลัย

.

.

วันๆนึงฉันวิ่งไปหาเธอทุกประตูที่เธอจับ

ทุกห้องน้ำที่เธอเข้าไป (เเอบไปรอนะ )

.

.

ทำตัวงี่เง่าเหมือนคนเป็นโรคจิต

.

เเต่เธอไม่เคยทำหน้าเเย่ๆใส่ฉันเลย 

.

.

เเม้

เเต่

ครั้ง

เดียว

ก็

ตาม

.

.

ไม่ว่าเธอจะยุ่งเเค่ไหน

มีของเต็มมือ ทั้งสองข้างขนาดไหน

เธอจะใช้ผมสั้นของเธอสะบัด เเละหันมายิ้ม

หันมายิ้มให้ฉัน ทุกครั้ง พร้อมถ้อยคำ

ที่อาจดูรีบๆเวลาเธอยุ่ง

เเต่มันไม่ได้เเสดงออกด้วยน้ำเสียง

ว่ารำคาญฉันเเต่อย่างใด

.

.

ตอนนี้ฉันมานึก ว่ามีคนวิ่งตามขนาดนั้น 

ฉันต้องมีหลุดด่าไปบ้างเหมือนกัน

 .

.

.

.

.

นี้คือความใจดีของเธอ

เเค่เจอเรื่องใจดีๆเเบบนี้ 

ทำให้วันของฉันเป็นวันดีดี

วันนึงเลย

.

.

ฉันเองยังเเอบคิดเลยว่า 

ตัวฉันจะพยายามเปิดประตูบ้านนี้ยังไง

.

เมื่อไหร่กัน....

ที่ฉันจะกล้า 

ฉันจะพร้อมเดินผ่านประตูบานนี้

กล้าเปิดมันเพื่อไป...

ไปกับเธอ .....

เดินผ่านประตูที่ฉันมาหยุดคุยกับเธอ

เดินผ่านประตูที่ฉันมองเพื่อรอเธอ

.

.

.

ถ้าฉันเลือกได้ก็ไม่อยากเเอบมองเธอข้างหลังเเบบนี้เเล้วนะ 

พูดถึงเเละนึกถึงเพลงนี้เลย 55555555

.

วันนึงฉันจะพร้อมเเละกล้าก้าวข้ามประตูบ้านนั้น

ไปกับเธอ

ไม่ใช่เเค่ส่งเธอที่หน้าประตูเหมือนตอนนี้

ไม่ใช่เเค่เก็บความรู้สึกในหัวใจไว้

วันนึงฉันหวังว่า ฉันจะกล้าบอกเธอ

ว่าฉันรู้สึกยังไงกับเธอ

.

.

นี้เเละน่าที่เขาบอกว่า