มันถึงเวลาแล้วค่ะ..มันถึงเวลาที่พี่มาร์คัสของเราจะสติหลุดแล้ววววว!
Writer regrets nothing.
****WARNING FOR EXPLICIT SEXUAL CONTENT****Continue from
I don’t like it.
[ Click the name if you want to read the first part ]Fan fiction >> DETROIT : Become Human
OTP >> Markus/Conner #marnor
Rate 18+ STOP DOING THAT.
เรียกได้ว่าตั้งแต่เกิดเรื่องเข้าใจผิดที่บ้านคาร์ลตอนนั้นมาจนถึงการปฏิวัติก็ไม่เคยมีครั้งไหนเลยที่ทำให้มาร์คัสรู้สึกสบายใจเมื่อต้องมาอยู่ต่อหน้าปลายกระบอกปืนโดยเฉพาะเมื่อปืนที่ว่าอยู่ในมือของ
ผู้หมวดที่ชื่อว่าแฮงค์ แอนเดอสัน คู่หูที่ทำงานบวกสถานะพ่อบุญธรรมของคอนเนอร์
แต่แล้วในที่สุดโชคชะตาก็เห็นใจแอนดรอยด์อย่างเขาโดยการดลให้ผู้หมวดสุดขี้หวงต้องออกไปทำธุระนอกเมืองสองสามวันทำให้วันนี้เขาสามารถมาบ้านอีกคนได้อย่างสบายใจ ไม่ต้องหวาดระแวงว่าจะถูกใครยิง
โฮ่ง!
ยกเว้นระแวงถูกหมากัด…
“ซูโม่!” เสียงเรียกชื่อราวกับดุดังมาจากทางด้านใน เจ้าหมาตัวอ้วนมองคนแปลกหน้าในบ้านก่อนจะเดินสะบัดหนีไปอีกทาง
นอกจากจะคุณพ่อสุดหวงแล้วยังมีเจ้าหมานี่อีก…กว่าจะได้ลูกชายบ้านนี้มามันไม่ใช่ง่ายๆเลย
“ขอโทษที่นะครับมาร์คัส สงสัยว่าแฮงค์จะลืมให้อาหารก่อนออกไป ซูโม่ก็เลยงอแงหน่ะครับ”
งอแงหรือหวงลูกชายเจ้านายกันแน่…
เสียงกุกกักดังออกมาจากทางห้องครัวสักพักคนที่เขามารับไปเที่ยวตามที่สัญญาไว้ก็เดินออกมาพร้อมกับกล่องอาหารสุนัขในมือแต่หลังจากนั้นเกิดอะไรขึ้นแอนดรอยด์ร่างสูงก็ไม่สามารถตอบได้เพราะระบบของเขามันหยุดทำงานไปตั้งแต่เห็นแอนดรอยด์นักสืบเดินออกมาแล้ว
ถ้าจะถามถึงเหตุผลอาจจะเป็นเพราะวันนี้แอนดรอยด์ผมเข้มไม่ได้แต่งตัวในชุดฟอร์มประจำของตัวเองหรือแต่งแต่อาจจะยังแต่งไม่เสร็จสังเกตได้จากกระดุมสองเม็ดแรกที่ยังไม่ได้ติดของเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวใหญ่ที่ยาวมาจนถึงช่วงเนินขาขาวเปลือยเปล่าของอีกฝ่ายหรือถ้าพูดง่ายๆก็คือ…
นอกจากเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวใหญ่อีกคนก็แทบจะไม่ได้ใส่อะไรออกมาเลยโดยเฉพาะช่วงล่างที่ไม่อะไรปกคลุมนอกจากกางเกงบ๊อกเซอร์ซึ่งก็สั้นซะยิ่งกว่าชายเสื้อ…
ใครสั่งสอนให้แต่งตัวแบบนี้!!!!!
ถ้าหากตอนนี้เขายังมีวงแหวนLEDติดอยู่หล่ะก็มันคงจะกระพริบสีแดงถี่จนน่ากลัวแน่นอน
ไม่ไปแล้วได้ไหมสวนสนุก ลากเข้าห้องเลยได้ไหมนะ…
“มาร์คัส?”
ยัง…ยังจะหันมาเอียงคอมองแบบใสซื่อนั่นอีก…
“มาร์คัสครับ?” เมื่อเห็นว่าคนที่ตัวเองเรียกไม่มีการตอบรับก็เดินเข้าไปหาแล้วโน้มตัวลงไปในระดับสายตาทำให้เสื้อที่ไม่ได้ติดกระติดโน้มตามไปด้วยจนเห็นหน้าอกขาว
ถ้าแอนดรอยด์กลืนน้ำลายได้ เสียงมันคงดังไปถึงบ้านข้างๆแน่นอน…
“คอนเนอร์”
“ครับ”
“หยุดทำแบบนั้น” แอนดรอยด์นักสืบเอียงคอราวกับว่าไม่เข้าใจคำสั่ง
“หยุดทำอะไรครับ” ถามพร้อมกับที่สังเกตเห็นรอยเปื้อนตรงข้างแก้มของแอนดรอยด์ผิวเข้มด้วยความสงสัยจึงอดไม่ได้ที่จะใช้นิ้วของตัวเองปาดออกแล้วเผลอเอาเข้าปากเพื่อวิเคราะห์ตามนิสัยติดตัว
Analyzing ….
Analyzing Completed…
Result: Color
ถ้าหากเป็นไปได้ตอนนี้มาร์คัสคงหยุดหายใจไปแล้ว ดวงตาสองสีมองการกระทำของอีกคนแบบไม่อาจละสายตาได้ แอนดรอย์ตรงหน้าไม่รู้เลยว่าการเอานิ้วของตนเข้าปากและเลียเพื่อกำจัดสิ่งที่ติดอยู่บนนิ้วพร้อมกับช้อนตามองเขาแบบนั้นมัน…
“อ๊ะ! มาร์คั-อื้อ!” มือเอื้อมไปจับช่วงท้ายทอยของแอนดรอยด์ตรงหน้าแล้วออกแรงดึงให้เข้ามาใกล้พร้อมกับประกบริมฝีปากตัวเองกับของอีกฝ่าย อาศัยช่วงที่คอนเนอร์กำลังตกใจเข้าไปรุกล้ำในปากของอีกคน ในขณะที่มืออีกข้างก็ดึงเอวเล็กให้เข้ามาใกล้ จนสุดท้ายแล้วคอนเนอร์ไม่มีทางเลือกนอกจากนั่งคร่อมขาของร่างสูงแล้วใช้แขนของตนจับบ่าอีกฝ่ายไว้เพื่อรักษาสมดุล
“อื้อ!” ส่งเสียงประท้วงในลำคอ เมื่อถูกหัวหน้ากลุ่มเจริโค่รุกหนักจนแทบระบบรวน ลิ้นของอีกฝ่ายเกี่ยวรัดราวกับหยอกเหย้าเขาที่ไม่ค่อยมีประสบการณ์ด้านนี้
อดีตนักสืบล่าดีเวียนท์ไม่ได้รู้ตัวเลยว่ามือที่จับช่วงคอของเขาอยู่นั้นตอนนี้เปลี่ยนเป็นสีขาวแล้วกำลังเชื่อมต่อกับระบบของเขาอยู่
Activated Sexual Function…
“อ๊ะ..มาร์คัส..เดี๋ยว-อะ..” ระบบสำหรับเซ็กส์แอนดรอยด์ที่ถูกติดตั้งไว้ในกรณีจำเป็นสำหรับการทำงานถูกเปิดขึ้นเปลี่ยนระบบการรับรู้และสัมผัสของเขาแบบไม่ทันตั้งตัวจนแอนดรอยด์ตัวเล็กกว่าต้องผละออกมาเมื่อสัมผัสได้ถึงฝ่ามือหน้าที่ลูบไล้อยู่ใต้เสื้อของเขาจากข้างหลัง
ชักไม่แน่ใจแล้วว่าคิดถูกไหมที่อนุญาตให้มาร์คัสสามารถเชื่อมต่อกับระบบของเขาได้ตลอดเวลา…
“บอกแล้วใช้ไหมว่าให้หยุด” เสียงทุ้มต่ำเอ่ยขึ้น มาร์คัสมองดูคนบนตักของตนที่กำลังหน้าขึ้นสีตามที่โปรแกรมลงเอาไว้ด้วยความหลงใหล
“ผ-ผม ยัง..อ๊ะ..” ไม่รอให้อีกคนได้พูดจบเพราะลำคอขาวเนียนนั่นมันช่างยั่วยวนจนเขาอดไม่ได้ที่จะต้องโน้มเข้าไปขบเม้มให้เกิดสี
อย่างน้อยก็ต้องขอบคุณไซเบอร์ไลฟ์ที่สร้างให้พวกเขาออกมามีสัมผัสเหมือนมนุษย์ขนาดนี้ เพราะคอนเนอร์นุ่มมากจริงๆ…นุ่มจนอยากจะกินเข้าไปทั้งตัว
Deactivated Self-Repairing Mode…
“ทำไมถึง…”
“ฉันอยากให้รอยพวกนี้อยู่บนตัวนาย ใครเห็นจะได้รู้…
ว่านายเป็นของฉัน”
พูดจบก็กลับไปครอบครองริมฝีปากนั่นอีกครั้งแล้วค่อยไล่จูบตั่งแต่ช่วงลำคอของอีกฝ่ายลงมาก่อนจะต้องหยุดลงเมื่อถูกเสื้อขวาง
แคว่ก!
เสื้อเชิ้ตตัวบางไม่อาจต่อต้านแรงของอดีตแอนดรอยด์ผู้ดูแลได้ แรงกระฉากส่งผลให้เม็ดกระดุมกระจัดกระจายออกไปกันคนละทาง
เมื่อไม่มีอะไรมาขัด มาร์คัสก็กลับไปเริ่มสิ่งที่ตัวเองทำไว้ต่อ ทิ้งรอยขบเม้มไว้ทั่วพื้นผิวที่เขาเห็นในขณะที่มือก็ค่อยๆลดต่ำจนไปหยุดอยู่ที่สะโพกมนอดไม่ได้ที่จะบีบขย้ำด้วยความหมันไส้
“อ๊า..มาร์คัส! อย-อย่าแกล้งผมสิครับ” คอนเนอร์พูดเสียงสั่นเพราะแค่นี้เขาก็ทำอะไรไม่ถูกจะแย่อยู่แล้ว
เพี๊ยะ!
“มาร์คัส!” แอนดรอย์ผมเข้มสะดุ้งเมื่ออีกคนตีไปที่ก้นของเขาแถมแทนที่จะสำนึกผิดร่างสูงกลับหัวเราะอย่างชอบใจในลำคอ
ใครจะยอมถูกแกล้งอยู่ฝ่ายเดียวกันหล่ะ…
ร่างเล็กค่อยๆขยับสะโพกของตนบดเบียดกับส่วนนั้นของร่างสูงช้าๆ ในขณะที่มือก็ดึงเอาเสื้อยืดที่อีกฝ่ายใส่อยู่ให้หลุดออกไปเผยผิวสีเข้มเนียนน่าสัมผัส
และการกระทำนั่นก็ทำเส้นความอดทนของมาร์คัสขาดผึง
แอนดรอยด์ผิวเข้มจัดการพลิกตัวขึ้นเปลี่ยนเป็นค่อมอีกฝ่ายแทน มือดึงเอากางเกงซึ้งเป็นเนื้อผ้าชิ้นสุดท้ายของแอนดรอยด์ตัวเล็กออก
“อะ..มะ..มาร์คัส!!” มือบางเกาะไหล่หนาไว้แน่นมือสัมผัสได้ถึงมือของอีกคนที่กอบกุมส่วนนั้นของเขาเอาไว้พร้อมขยับขึ้นลงช้าๆ
“ดะ..เดี๋ยว ผ-ผมรู้สึก..อะ..” ไม่สามารถที่จะพูดออกมาให้เป็นประโยคจากความรู้สึกที่กำลังสัมผัส คอนเนอร์ไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนมันทำให้เขาไม่สามารถคิดอะไรเป็นจริงเป็นจังได้เลย
มาร์คัสมองคนใต้ร่างที่กำลังสั่นไหวจนอดไม่ได้ที่ต้องลงไปบดขยี้ริมฝีปากบางอีกครั้งในขณะที่มือก็ขยับไปตามแก่นกายของอีกฝ่ายเร็วขึ้น เช่นเดียวของวงแหวนLEDของอีกคนที่ค่อยๆกระพริบเป็นสีแดงถี่ขึ้น
“ม-มาร์คัส! มาร์คัส! อะ..อึก! ผมจะ..”
“Cum for me Baby. Be a good boy and cum for me.”
“มาร์คัส! อะ..อ๊า ~ “ ดวงตาสองสีมองคอนเนอร์ที่ร่างกายกระตุกเกร็งสักพัก ปากอ้ากว้างราวกับอยากจะกรีดร้องออกมาแต่ไม่มีเสียง วงแหวนข้างขมับค่อยๆกลับมาเป็นสีฟ้าตามเดิมพร้อมๆกับที่ร่างเล็กผ่อนคลายลง
ค่อยๆพลิกตัวเอาอีกคนมานั่งคร่อมตักของเขาตามเดิม มือเลื่อนขึ้นสัมผัสใบหน้าแอนดรอยด์นักสืบพร้อมกับลูบเบาๆอย่างอ่อนโยน
Beautiful…So Beautiful…
“คอนเนอร์?” ดวงตาสีน้ำตาลค่อยลืมขึ้นช้าๆ ก่อนจะกระพริบสองสามครั้งราวกับประมวลผลบางอย่างอยู่
“นี่คือ..ความรู้สึกที่มนุษย์เรียกว่าเซ็กส์ใช่ไหมครับ” หัวเราะเบาๆกับคำถามแต่แทนที่จะตอบดีๆเขากลับคิดบางอย่างได้ขึ้นมาแทน
“มาร์คัส?” คอนเนอร์มองหน้าอีกคนด้วยความสงสัยเมื่อสัมผัสได้ถึงมือของอีกฝ่ายที่ค่อยๆเลื่อนต่ำลงไปทางด้านหลัง
“ไซเบอร์ไลฟ์นี่คิดเผื่อทุกอย่างจริงๆนะ” มาร์คัสตอบเมื่อสัมผัสได้ถึงช่องทางบางอย่างที่ตนกำลังมองหาก่อนจะค่อยๆสอดนิ้วของตนเข้าไป
ขนาดในนี้ยังนุ่มเลย..
“อะ..ต-ตรงนั้นมันอะไร..ร..รู้สึกแปลกๆ” ยิ้มกับความไร้เดียงสาของคนรักแล้วโน้มขึ้นไปครอบครองริมฝีปากนั่นอีกรอบอย่างไม่อาจห้ามใจได้ทั้งยังถือโอกาสนั้นสอดเพิ่มนิ้วของตนแทรกเข้าไปอีก
“อื้อ!” ร่างเล็กส่งเสียงในลำคอเบาๆ ก่อนจะค่อยๆปรือตาสบกับดวงตาสองสีที่กำลังมองตัวเองอยู่แล้วถึงจะเป็นครั้งแรกแต่ร่างกายของเขากลับขยับไปเองโดยอัตโนมัติ ค่อยๆขยับขึ้นลงเล็กน้อยบนนิ้วของร่างสูงราวกับทดลองอะไรบางอย่าง
มาร์คัสมองการกระทำของอีกฝ่ายด้วยความหลงใหลก่อนจะค่อยๆถอดกางเกงของตัวเองออกแค่พอที่จะสามารถนำส่วนนั้นของร่างกายออกมาได้
ดีนะที่ยอมไปอัพเกรดระบบบางอย่างตามที่นอร์ธบอกก่อนมาที่นี่…
นำนิ้วของตัวเองออกแล้วค่อยๆสอดใส่แก่นกายสังเคราะห์ของตัวเองข้าไปแทนช้าๆ
“นะ..นั่น..ม-มาร์คัส..” ถึงจะตอบเสียงสั่นกลับมาแต่ก็ค่อยๆขยับสะโพกขึ้นลงอย่างช้าๆอย่างอัตโนมัติก่อนจะค่อยๆเร่งความเร็วขึ้น
“อา..คอนเนอร์”
“อ๊ะ..ม..มาร์คัส..อะ..ชอบไหมครับ” คนถูกถามยิ้มกว้างแล้วดึงอีกฝ่ายเข้ามาจูบอย่างดูดดื่มก่อนจะเริ่มขยับสะโพกของตนส่วนอีกฝ่ายขึ้นไป
“อ๊ะ! อื้ม!” ร่างสูงเมินระบบที่แจ้งเตือนขึ้นมาว่าสัมผัสได้ถึงการขูดขีดที่เกิดจากเล็บบริเวณช่วงไหล่ของเขาแล้วเร่งจังหวะสวนของตนเองขึ้นจนแอนดรอยด์ด้านบนขยับและสั่นตามแรงของเขา
“ม..มาร์คัส! ฮึก..รุนแรง!..อะ..ผ-ผม” คอนเนอร์ในตอนนี้ไม่สามารถคิดอะไรได้อีกต่อไปแล้ว ในหัวของเขาตอนนี้มีแต่คำว่ามาร์คัสเต็มไปหมด วงแหวนข้างหัวกระพริบไฟสีเหลืองถี่ขึ้นจนเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดง
“ค-คอนเนอร์”
“มาร์คัส…มาร์คัส..ผม..”
“Such a good boy for me.” กระซิบบอกข้างหู เขาชักจะติดในเสียงเรียกชื่อตัวเองจากปากของอดีตนักล่าดีเวียนท์ซะแล้วสิ โดยเฉพาะด้วยเสียงสั่นๆแบบนั้น
“ฮือ..ช-ช้าลงหน่อย..สิครับ” เมินคำร้องขอไปแล้วยิ่งขยับเร็วและแรงขึ้นกว่าเดิม
“มาร์คัส ~..อ๊ะ! มาร์คัส!” พลิกตัวขึ้นคร่อมอีกครั้งใช้มือข้างหนึ่งลูบไล้ไปตามร่างกายอีกฝ่ายอย่างหลงใหลและเบามือส่วนอีกข้างก็ยกขาเรียวขึ้นมาพาดบ่าตนเองเพื่อให้สามารถใส่เข้าไปให้ได้ลึกกว่าเดิมโดยที่ไม่ได้ลดความเร็วลงเร็วแม้แต่น้อย
งดงาม…คอนเนอร์ในตอนนี้งดงามมากจริงๆ…
ยิ่งคิดได้แบบนั้นยิ่งใส่เข้าไปเต็มแรงมากกว่าเดิมจนแอนดรอยด์ผมเข้มร้องเสียงหลงแบบที่ไม่เคยทำมาก่อน โซฟาขยับดังครืดคราดดังแรงของเขาจนน่ากลัวว่ามันจะพังเอารึเปล่า
“อึก!..มาร์คัส! ผ-ผม..ผมจะไม่ไหวแล้ว..อะ…”
“ค..คอนเนอร์” อะไรบางอย่างบอกเขาว่ากำลังจะถึงจุดนั้นและจากท่าทางอีกคนก็ไม่ต่างกัน
“มาร์คัส! มาร์คัส! อะ..อ๊า ~ !“ หุ่นทั้งสองกระตุกแทบจะพร้อมๆกันก่อนจะแน่นิ่งไปให้เวลาระบบของตนกลับมาทำงานเป็นปกติ คอนเนอร์หลับตาลงราวกับว่ากำลังประมวลผลขณะเดียวกันวงแหวนกลับมากระพริบสีฟ้าตามเดิม
มาร์คัสยิ้มพร้อมจุมพิตลงบนกลุ่มผมนุ่มเบาๆแล้วค่อยๆถอนของๆเขาออกจากตัวอีกคนแล้วโน้มตัวลงบนโซฟาดึงแอนดรอยด์ตัวเล็กมากอดไว้แนบอก คว้าเอาผ้าห่มที่ถูกวางทิ้งไว้แถวนั้นขึ้นมาคลุมตัวพวกเขา
หนึ่งในข้อดีของแอนดรอยด์คือเวลามีเซ็กส์มันไม่เลอะเทอะ..
“คอนเนอร์? เป็นยังไงบ้างครับคนเก่ง”
“รู้สึก..ดีหล่ะมั้งครับ” ยิ้มแล้วใช้มือของตนลูบไปตามเส้นผมสังเคราะห์สีเข้มเบาๆผ่านไปสักพักก็สัมผัสได้ว่าอีกคนนิ่งไปแล้ว
เข้าโหมดประหยัดพลังงานไปซะแล้ว…คงจะเหนื่อยหล่ะสิ…
หรือเพราะทำแรงเกินไป?
“ฝันดีนะครับ คอนเนอร์”
คงต้องพาไปสวนสนุกวันอื่นแทน กราบขออภัยหากผิดพลาดประการใดเพราะไม่เคยแต่งnc แอนดรอยด์มาก่อนเลย
ชอบไม่ชอบก็บอกมา…ถ้าพี่เอกเล่นจบดีเราจะเอาpart สวนสนุกมาถวายแก้บนอีกรอบ
เพราะอันนี้แต่งฉลองโมเม้นท์น้องคอนกับพี่มาร์คัสในคลิปพี่เอก
ทำไมใจไม่ดี คิดถึงหน้านางหลับตาพริ้มล่ะ
แงงงงงงง ใจไม่ดี