Jealous
Mark×Jeno
ดวงตารีเรียวสวยสีเข้มฉายแววขุ่นเคืองอย่างไม่ปิดบังมือคู่น้อยละจากการสวมกอดบุคคลตรงหน้ามาจับชายเสื้อสีอ่อนของตนเองออกแรงกำจนเนื้อผ้าบางเบานั้นใกล้แหลกคามือเบือนใบหน้าสวยหวานราวน้ำตาลปั้นไปอีกทางเพียงเพราะไม่ต้องการเห็นสีหน้าอิ่มสุขของเขาคนนั้นกับใครอื่นทั้งๆที่เพิ่งจะได้รับสิ่งนั้นจากคนตัวขาวไป เสียงพูดคุยหยอกล้อยังดังต่อเนื่องเป็นเวลาร่วมครึ่งชั่วโมงจนร่างบอบบางยอมทิ้งตัวลงนอนบนเตียงนุ่มพลิกกายหลังหลังให้อย่างน้อยเนื้อต่ำใจ
“หนู.. หลับแล้วหรอคะ?”
“...”
“พี่รู้นะคะว่ายังไม่หลับ หันมาคุยกับพี่หน่อยสิคนดี”
“...”
“ดื้อหรอ? เด็กดื้อต้องโดนอะไรนะ จำได้มั้ยคะ”
“ฮือออ ไม่เอาแล้ว หนูไม่ดื้อแล้วก็ได้อย่าทำหนูอีกเลยนะ”
“ถ้าหนูไม่ดื้ออีกพี่จะลงโทษหนูทำไมละคะคนดี”
“อื้อ...”
“เงียบอีกแล้วไหนหนูเป็นอะไรบอกพี่มาร์คหน่อยสิคะ”
“...”
“ใครแกล้งอะไรหนูคะคนดี”
“พี่มาร์คนั่นแหละ...”
“หืมมม พี่แกล้งอะไรเราคะ?”
“ก็...พี่ไม่สนใจหนูเลย.. เอาแต่คุยกับแจมินหนูกอดก็ไม่กอดตอบ ฮืออ ไม่เอาแล้ว หนูไม่คุยกับพี่แล้ว” เอ่ยสาเหตุที่มาที่ไปจบก็ปล่อยให้เรือนกายขาวสว่างแนบไปกับเตียงนอนอีกครั้งพร้อมกับหันหลังให้ชายหนุ่มผู้เป็นที่รัก
“เรื่องนี้นี่เอง แต่หนูน่าจะชินได้แล้วนะ..”
‘จำเป็นต้องชินกับเรื่องนี้ด้วยหรอ’
“ฮึก.. อึก..”
“หนูร้องไห้หรอคะ? ร้องทำไมคนดี โอ๋ๆไม่ร้องนะ ไม่ร้องนะคะเจโน่พี่อยู่กับหนูตรงนี้ไง”
‘ตัวพี่อยู่ตรงนี้แต่ใจพี่อยู่ที่ไหนกัน’
“ฮึก.. ไม่..อึก. ไม่ต้องมากอดหนูเลย ฮืออ ...พี่มันแย่ที่สุดเลยทำไมไม่ทำอะไรให้มันชัดเจนสักที หนูเบื่อแล้วนะที่ต้องอยู่แบบนี้”
“หนูรออีกหน่อยนะ พี่กำลังทำทุกอย่างให้มันชัดเจน” ลำแขนแกร่งโอบอุ้มอีคนขึ้นมาแนบอกมือข้างหนึ่งประคองใบหน้าเนียนสวยไว้ไม่ให้หลบดวงตาคู่นี้ที่เฝ้ามองแค่คนตรงหน้าบรรจงวางปลายคางไว้บนกลุ่มผมสีเข้มที่คอยขับให้ใบหน้าขาวใสดูน่ารักน่าหลงใหล ลูบกลุ่มผมนั้นแผ่วเบาปลอบประโลมอีกคนให้หยุดร้องไห้จากการคิดมากเรื่องความสัมพันธ์ของพวกเขา
‘ชัดเจนว่าพี่เลือกเขาน่ะหรอ?’
“ฮึก.. หนูต้องรออีกนานแค่ไหน? รอจนพี่กับเขาแต่งงานกันเลยมั้ย?”
“เจโน่ ไม่พูดแบบนี้สิคะ”
“ฮึก... อึก.. ฮืออออ”
ทุกครั้งที่พวกเขาสองคนมอบความรักอันสวยงามทั้งอ่อนหวานกระทั่งร้อนแรงปะปนกันไปให้กันและกันเขาคนนั้นคนที่ถูกเลือกจะเข้ามาขัดช่วงเวลาแบบนี้ตลอดเวลาหลายปีที่ผ่านมาจากที่เคยหอมหวานกลับกลายเป็นรสชาติขมปร่าตีโต้ขึ้นมาเรื่อยๆ ทั้งที่เป็นคนมาก่อนแท้ๆแต่เจโน่เองกลับทำอะไรไม่ได้เพราะไม่ใช่คนที่ถูกเลือกจะพูดแบบนั้นก็ไม่ถูกเสียทีเดียวเพราะมาร์คบอกเขาเสมอว่าเลือกเขาแค่คนเดียวแต่แล้วยังไงล่ะ ในเมื่อไม่มีคนอื่นรับรู้เรื่องของเขาทั้งสองคน อิจฉาทุกครั้งที่แจมินได้ออกไปไหนมาไหนกับคนที่ตนรักแสดงความเป็นเจ้าของได้โดยไม่มีข้อกังขาใดๆ
ทำไมกัน ทำไมคนคนนั้นถึงไม่ใช่ผม ทั้งที่มาก่อน ทั้งที่อีกคนบอกว่ารักแค่คนเดียว ทำไม...
.Twenty III
_
มันดูไม่ค่อยอิจฉาแฮะ ^^;;
#fictober #อิจฉามาร์คโน่
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in