เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
STUCK IN THE SHELTERMidnightMessageBox
ลูกโลกจำลอง
  • ลูกโลกใบใหญ่

    ผมนั่งมองมัน ไม่ละสายตา


    หนึ่งในของสะสม อายุราวห้าสิบปี 

    จากเจ้าของบาร์ประจำ ย่านเมืองเก่า


    แม้เวลาจะผ่านไปนาน แต่สภาพมัน ดูไม่เก่าเลย

    สีสันยังคงสดใส หลอดไฟภายใน ยังทำงานตามปกติ


    จริงๆมันอยู่ตรงนั้น ในที่ของมัน ตลอดมา 

    ไม่เข้าใจว่าทำไม คืนนี้ ถึงได้ดึงดูดความสนใจ อย่างน่าประหลาด




    สงสัยความหลงใหลในวิชาสังคม และภูมิศาสตร์ ถูกจุดประกายขึ้นอีกครั้ง

    ไม่รอช้า คำขอร้องถึงพี่เจ้าของร้านก็สัมฤทธิ์ผล 


    “ขอยืมมันซักครู่นะพี่”


    แม้ตรงหน้า จะเต็มไปด้วยถังน้ำแข็งและขวดโซดา 

    ก็ยังสรรหาพื้นที่อันน้อยนิด เพื่อที่จะได้เชยชมมัน อย่างปรีดา


    ผมสนุกกับการยกดื่ม และค้นหา ทวีปและประเทศต่างๆ ทั่วทุกมุมโลก

    ตื่นเต้นไปกับแผนภูมิ ที่หลงลืมไปนาน พื้นที่นี้เป็นยังไง แล้วใกล้ๆนั้นติดกับมหาสมุทรอะไร

     



    เริ่มไล่ตำแหน่งที่ตั้งของแต่ละประเทศ เริ่มจากทวีปบ้านเกิด อย่างเอเชีย

    ออสเตรเลีย ยุโรป แอฟริกา แอนตาร์กติกา ไปจนถึงอเมริกาใต้ แล้วขึ้นมาจบที่อเมริกาเหนือ


    สิ้นสุดการค้นหา

    หมุดหมายสุดท้าย “อเมริกา”


    ให้ตายสิประเทศอเมริกา ผมจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าอเมริกานั้นมีกี่มลรัฐ

    แต่ผมรู้ตัวดี ว่าผมชอบอะไรบ้าง




    ไก่ทอดสูตรเฉพาะ กับดนตรีแจ๊สสุดละมุนละไมที่ นิวออร์ลีนส์ รัฐลุยเซียนา


    เครื่องดื่มเย็นๆ และเรือสำราญที่ รัฐไมอามี่


    เดนเวอร์ นักเก็ตส์ ทีมบาสเกตบอล ประจำ เดนเวอร์ รัฐโคโลราโด

    *ยินดีด้วยนะ ในที่สุด พวกคุณก็คว้าแชมป์แรกมาครองได้ในที่สุด


    หรือแม้แต่ฮาวาย รัฐเดียวภายในประเทศที่อยู่ในเขตร้อน


    ผมพยายามสอดส่องในแต่ละมลรัฐ

    ว่าแต่ว่าจริงๆแล้ว ผมกำลังเสาะหาอะไรเป็นพิเศษกันแน่นะ




    นั่นไง 

    ผมพบมันแล้ว (OH)  


    การค้นพบครั้งนี้ ตอบทุกข้อสงสัยของการค้นหาในค่ำคืนนี้ได้เป็นอย่างดี

    เพราะค่ำคืนนี้ ผมค้นพบแล้ว รู้สึกดีแบบบอกไม่ถูก


    จะเหมือนกับพวกนักเดินเรือชื่อดัง ที่ค้นพบดินแดนใหม่ๆไหมนะ?

    ในความโล่งใจเอง ก็นำมาซึ่งความใจหายเช่นเดียวกัน


    ให้ตายสิ ระยะทางของเรา มันห่างกันถึง หนึ่งหมื่น สามพัน สี่ร้อย ยี่สิบ กิโลเมตร 

    แย่เลยทีนี้ พอรู้ว่าระยะห่างระหว่างเรามันไกลขนาดนี้ 


    ผมได้แต่จินตนาการ ถึงวิถีชีวิตในแต่บะวันของคุณ 




    แสดงให้เห็นว่า ตามหลักการคร่าวๆแล้ว

    ยามผมตื่นขึ้นมา คุณคงกำลังหลับตา


    ผมอาจกำลังนั่งดื่มอย่างโดดเดี่ยวอยู่ที่บาร์ประจำ 

    ส่วนคุณนั้น อาจจะกำลังนั่งดูทีวีกับครอบครัวอย่างสนุกสนาน


    พอเป็นแบบนี้ คำถามหนึ่งก็ได้ผุดขึ้นมา

    หรือเมื่อผมโตมา ผมจะเริ่มไม่ชอบวิชาภูมิศาสตร์เข้าให้แล้ว


    “โอ้โห่ “โอไฮโอ” ให้ตายสิ”

    .

    .

    .

    .

    ผมคิดถึงคุณ

    อีกแล้ว



    “ขออีกแบนครับพี่”



    MidnightMessageBox 

Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in