แปลกดีที่ครั้งนี้การมีความรักของเราอยู่ในความรู้สึกครึ่งๆกลางๆไม่สามารถอธิบายได้บางครั้งเราก็มีความสุขที่ได้เห็นพี่ยิ้มบางครั้งเราก็รู้สึกแย่ตอนที่เห็นพี่ไปกับคนอื่น แต่ปฏิเสธไม่ได้หรอกว่าตอนที่พี่หันมาคุยกับเรามันดีขนาดไหน 

ตอนที่พี่บอกว่าไม่ชอบคนที่เด็กกว่าเพราะไม่อยากตามใจเราแทบจะตัดใจจากพี่แล้วแต่ดันทำไม่ได้ซะงั้น รู้สึกว่ามันไม่แฟร์เลยกับการที่เราใจสั่นอยู่คนเดียว

เหตุผลที่เราชอบพี่ก็คือ

• พี่น่ารัก

• พี่ใส่ใจทุกอย่างเสมอ

•พี่ทำให้เรามีความสุขกับการกระทำและคำพูดเล็กๆน้อยๆของพี่

• กลับไปอ่านข้อแรก

 :-)

พิมพ์มาถึงตรงนี้แล้วก็อดคิดไม่ได้ว่าถ้าพี่ได้มาอ่านพี่รู้สึกยังไง จะเขินหรือเปล่า หรืออาจจะไม่ชอบแต่ก็ช่างมันเถอะเพราะยังไงเราก็ชอบพี่อยู่ดี 

ท่าทางที่น่ารักที่พี่ชอบทำ อีโมจิที่พี่ชอบใช้กับเรา คำพูดที่แสนธรรมดาแต่ทำให้เรารู้สึกดีแค่นี้ก็ทำให้เรารู้แล้วว่าทำยังไงก็หนีไม่พ้น บางครั้งก็อยากจะถามพี่ออกไปตรงๆว่ารู้ตัวหรือเปล่าว่าสิ่งที่ตัวเองทำอยู่เนี่ยมันทำให้เราไม่เคยพอกับพี่เลยจริงๆ

ถ้าเรื่องนี้จะผิดก็ผิดที่พี่นั่นแหละที่ชอบมาทำตัวน่ารักใส่เราให้เราหวั่นไหวแล้วก็ชอบพี่จนแทบบ้า 

พิมพ์มาทั้งหมดนี้สรุปใจความได้ว่าทั้งเรื่องเป็นเรื่องของคนแก่ที่ชอบทำตัวน่ารักฟุ่มเฟือยและขอสารภาพอีกว่าอยากจะจับมาตีให้เข็ดอะจะได้ไม่ไปน่ารักกับใครอีก หึ้ย

 แต่ทำไม่ลงหรอก :-)