เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
Krisyeol FanFiction's CUT ScenesMs.Ambiguous
โพสต์นี้มีเนื้อหาที่อาจไม่เหมาะสมกับเยาวชน Smiles of Sorrow [Chapter 10]
  • Chapter 10


    พี่อี้ฟานเดินออกจากห้องน้ำโดยสวมแค่กางเกง เขาเปลือยท่อนบน เผยให้เห็นมัดกล้ามเนื้อของผู้ชายวัยยี่สิบหกที่ดูดีจนผมเองยังนึกอิจฉา เขาหล่อเหมือนรูปปั้น หล่อเสียจนผมจินตนาการไม่ออกเลยว่าจะมีผู้ชายคนไหนบนโลกใบนี้ดูดีเท่าเขาอีกไหม


    “โตขึ้นเยอะเลยชานเลี่ย” เขาพูดเสียงเบาราวกับกระซิบกับตัวเอง “นายไม่ใช่เด็กเหมือนวันนั้นแล้ว”


    ผมเงียบ ไม่เข้าใจว่าเขากำลังพูดถึงเรื่องอะไร ผมทำเพียงแค่มองพี่อี้ฟานที่เอาแต่กวาดสายตาสำรวจเหมือนตอนที่กำลังหลงใหลภาพวาดสวยๆ เขายังไม่สัมผัสผม ก็แค่ตอนนี้ พี่อี้ฟานเอาแต่จ้องผมตั้งหัวจรดเท้าก่อนจะหยุดสายตาลงที่ส่วนกลาง ผมรีบใช้มือบังทันทีเมื่อเห็นว่าเขาจ้องมันตาไม่กระพริบแต่ก็ต้องยอมปล่อยเมื่อพี่อี้ฟานแตะต้นขาด้านในอย่างแผ่วเบาแล้วแยกออกช้าๆ


    มันเป็นความผิดของผมเองที่อยากรู้อยากลอง อยากให้เขาสัมผัส อยากรู้ว่าเซ็กส์ของผู้ใหญ่นั้นเป็นอย่างไร ผมเคยได้ยินมาว่าเรื่องบนเตียงทำให้คนเราผูกพันกันมากขึ้นก็เลยปล่อยตัวให้พี่อี้ฟานสัมผัสโดยไม่คิดขัดขืน ตอนนี้มือของเขาลูบไล้ไปทั่วตั้งแต่หน้าขาจนถึงคาง พี่อี้ฟานสัมผัสผมอย่างแผ่วเบาเหมือนที่เคยทำกับรูปวาดในเรือนเพาะชำ มันทั้งอ้อยอิ่งและปลุกเร้าเสียจนส่วนกลางของผมเริ่มชูชัน


    “โตขึ้นเยอะเลยนี่” เขาพูดก่อนจะเลื่อนมือมาสัมผัสแก่นกายของผม พี่อี้ฟานใช้นิ้วโป้งถูไปตามความยาวอย่างยั่วเย้าเสียจนผมต้องเบ้หน้า “ไม่ใช่เด็กอีกแล้ว”

    “ฮะ ผมโตแล้ว” ผมตอบเขาก่อนจะหลุดเสียงคราง “ผมเป็นหนุ่มแล้วนะฮะ”


    ผมรู้ว่าพี่อี้ฟานไม่เคยได้สัมผัสใคร ไม่เคยได้แตะตัวใครนอกจากพี่อี้ชิง ดังนั้นตอนที่เขาเห็นผมเปลือยแบบนี้ ไอ้นั่นของเขาก็เลยแข็งผึง พี่อี้ฟานผละมือออกจากท่อนเอ็นของผม เขาเปลี่ยนมาจับข้อเท้าแล้วยกขึ้น ไล้ปลายจมูกตั้งแต่ข้อเท้าอย่างอ้อยอิ่งจนมาถึงขาหนีบด้านใน ผมตัวเกร็งทันทีเมื่อริมฝีปากของเขาเฉี่ยวไปมากับส่วนกลางที่เริ่มแสดงความต้องการ เขาไม่ได้จูบหรือประทับริมฝีปากเหมือนที่เคยอ่านในนิยาย พี่อี้ฟานก็แค่ดมไปเรื่อยๆ ลากผ่านตั้งแต่โคนขาขึ้นมาถึงหน้าอกก่อนจะแลบลิ้นแตะกับยอดอกของผมเบาๆ


    “อื้อ!”


    ความรู้สึกวาบหวามเกิดขึ้นทันทีเมื่อพี่อี้ฟานโถมใส่หน้าอกผมแล้วดูดดึงมันอย่างเอาเป็นเอาตาย ผมทำอะไรไม่ได้เลยนอกจากจิกมือเพราะความเสียว ผมเคยช่วยตัวเองหลายครั้งแต่ไม่เคยเล่นกับหน้าอก และตอนนี้พี่อี้ฟานก็กำลังสอนให้ผมรู้ว่าการถูก เลีย นั้นรู้สึกดีมากแค่ไหน


    เขาเลียผมอยู่นาน เลียไปทั่วเหมือนแม่แมวเลียทำความสะอาดลูกแมวแต่ก็ไม่ได้จูบผม ไม่ได้สัมผัสเหมือนที่ในหนังสือบรรยายไว้ เขาแค่ตักตวงทุกอย่างในตัวผมเหมือนคนอดอยาก พี่อี้ฟานคงอดทนมานานเพราะสภาพสังคมที่กดดันให้เขาแสดงออกไม่ได้ ดังนั้นตอนที่เห็นว่าผมตัวอ่อนปวกเปียกและยอมให้ทุกอย่างเขาก็เลยได้ใจ ยิ่งขบเม้ม ดูดดึงจนผิวของผมเป็นจ้ำๆเต็มไปหมด พี่อี้ฟานเลียผมอีกชั่วครู่ก็ผละตัวออก เขาพลิกตัวผมให้โก้งโค้งเข้าหาโต๊ะก่อนจะถ่มน้ำลายลงมือแล้วสอดนิ้วเข้ามา


    ผมดิ้นเร่าทันทีเมื่อนิ้วของพี่อี้ฟานอยู่ในตัวเพราะไม่ได้รู้สึกดีเลย มันมีแต่ความเจ็บปวดเมื่อเขาเริ่มคว้านไปเรื่อยๆ พี่อี้ฟานไม่ได้ใช้นิ้วเพื่อช่วยให้ผมผ่อนคลาย เขาแค่ทำมันเพราะอยากรู้ว่าช่องทางหลังของเด็กผู้ชายอายุสิบหกนั้นตอดรัดได้มากแค่ไหน


    ผมได้ยินเสียงพี่อี้ฟานเอ่ยชมอย่างพึงพอใจเมื่อเห็นว่าสองนิ้วก็คับแน่นจนยัดไม่ได้ เขาบีบก้นผม ใช้มือไล้ไปตามกระดูกสันหลังเพียงไม่กี่วินาทีก็ลงมาจัดการใหม่ เขาทำเหมือนคนไม่เคยมีเซ็กส์ พี่อี้ฟานรุนแรงกับผมและนั่นทำให้ผมไม่มีความสุขเลย มันไม่มีแม้แต่ความเสียวหรือความรู้สึกดี ไอ้นั่นของผมไม่แข็งเลยด้วยซ้ำเพราะความเจ็บที่เริ่มแผ่ซ่านไปทั่ว พี่อี้ฟานทั้งบีบทั้งกัด เขาทำเหมือนผมเป็นตุ๊กตาที่ไม่มีความรู้สึกที่จะยัดนิ้วเข้ามาพร้อมกันสามนิ้วก็ได้ หรือจะแทรกตัวเข้ามาทั้งๆที่ไม่มีเจลหล่อลื่นหรือถุงยางก็ได้


    “พี่อย่า!”


    ผมกรีดร้องโวยวายเมื่อจู่ๆนิ้วก็ถูกถอนออกแล้วแทนที่ด้วยแก่นกายของเขา


    “พี่ผมเจ็บ! ผมเจ็บ! พี่อย่า -- อย่าทำ!”


    ผมดิ้นพล่านอยู่บนโต๊ะ ตอนนี้โต๊ะที่เราเคยนั่งทำงานด้วยกันกลายมาเป็นพื้นที่รองรับอารมณ์ของพี่อี้ฟาน ผมร้องไห้ออกมาเมื่อสัมผัสได้ว่าก้นกำลังจะฉีก มันทั้งเจ็บทั้งแสบ แค่ถูกเขาแทรกตัวก็ช้ำมากพอแล้ว แต่แรงกระแทกที่พี่อี้ฟานส่งมานั้นมากเสียจนจุกไปทั้งตัว


    ปึก! ปึก! ปึก! ปึก!


    เสียงร่างของผมกระแทกเข้ากับโต๊ะตามจังหวะไม่ได้ทำให้พี่อี้ฟานผ่อนแรงลง จนถึงตอนนี้เขายังคงใส่แรงเต็มที่โดยไม่สนเลยว่าผมจะร้องไห้เสียงดังขนาดไหน เขาปล่อยให้ผมร้อง ปล่อยให้ผมโวยวายเท่าที่อยากทำพร้อมกับกระเสือกกระสนไสกายเข้าออกอย่างเอาแต่ใจ


    ผมเจ็บ! โอ๊ย! พี่อย่า -- พอแล้ว! อย่าทำผมเลย! ผมกลัวแล้ว!


    ผมพูดประโยคนี้ซ้ำไปซ้ำมาเหมือนคนบ้า ความอ่อนโยนจากเขาก็ไม่มี ไม่มีแม้แต่ความเห็นใจเลยด้วยซ้ำ พี่อี้ฟานก็รู้ว่าผมอายุแค่สิบหก เซ็กส์ไม่ใช่เรื่องที่เด็กในวัยแบบผมต้องเผชิญ ตัวผมเล็กนิดเดียวไม่มีเรี่ยวแรงจะต่อต้านใคร แต่ดูสิ่งที่เขาทำกับผม พี่อี้ฟานทำเหมือนผมเป็นเครื่องระบายความใคร่ที่จะสอดใส่จะกระแทกอย่างไรก็ได้ เขาไม่คิดเลยว่าการทำแบบนั้นจะยิ่งทำให้ผมรู้สึกแย่ เซ็กส์ของพี่อี้ฟานไม่เห็นหอมหวานเหมือนในนิยาย มันเต็มไปด้วยความเจ็บปวดและความทรมาน เขาหลอกผมด้วยคำพูดอ่อนโยนแล้วก็ฆ่าทิ้งทีหลังด้วยความรุนแรง ไม่ว่าอย่างไรเขาก็ยังคงเป็นที่อี้ฟานคนเดิม ใจร้ายกับผมเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยน




    -------------------



    continue reading at https://goo.gl/Kc3koz





Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in