ฉันเป็นนักศึกษาตัวเล็กคนหนึ่งในเมืองที่เต็มไปด้วยความความไร้ระเบียบและผู้คนพลุกพล่าน สิ่งก่อสร้างสูงใหญ่รายล้อมตัวที่ไม่ว่าจะมองไปทางไหนก็ไม่พ้นสายตา เสียงของเครื่องที่ใช้เจาะถนนดังกระแทกหูจนทำให้รู้สึกหงุดหงิดในไม่ช้า ฉันเดินทางจากมหาวิทยาลัยกลับมาที่บ้านเช่าในเย็นวันนั้น เมื่อถึงหน้าประตูบ้านฉันจึงกดกริ่งเพื่อให้รูมเมทขี้เซาที่มักจะหลับเป็นตายมาเปิดประตูให้ มีบางวันถ้ารูมเมทฉันไม่หลับเขาจะเดินมาเปิดให้เองโดยไม่ต้องกดกริ่ง นั่นเพียงเพราะเขาได้ยินเสียงรถของฉันมาจอดหน้าบ้านเขาจึงรู้ดีว่าควรทำอย่างไร